De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

ἐντεῦθεν γοῦν τοῖς πολλοῖς οἱ ἐκ τῶν εἰκότων ἔσθ’ ὅτε λόγοι πρὸς κάλλος καὶ ἡδονὴν πεποικολμένοι μᾶλλον τῶν εἰς ἀκρίβειαν ἐξητασμένων νομίζονται σπουδαιότεροι, τῶν διδασκάλων οὐ πρὸς τὸ βέλτιον ἀμιλλωμένων ἕτι καὶ σεμνόν, ἀλλὰ πρὸς τὸ ἀρέσαι καὶ εὐημερῆσαι, καθάπερ οἱ σοφισταί, οἵ μισθὸν αἴρονται τῶν λόγων, ἐπευωνιζόμενοι τῆς σοφίας ἐπαίνοις.

τὸ μέντοι παλαιὸν βραχὺ παντελῶς τὸ περὶ τὴν ἐξήγησιν ἦν, φιλοτιμουμένων μὴ τέρπειν ἀλλὰ ὠφελεῖν τοῦς παφόντας τῶν τότε. ἁφ’ οὖ δὲ λοιπὸν εἰς ῥᾶστώνην ἐπετράπη πᾶσιν ἐρμηνεύειν ἐζεῖναι τὰς [*](1 Ilias 21, 308f. — 2 vgl. Symp. 8, 1 S. 82, 5f — 9 De res. I, 2, 1 S. 221, 1f – 11 Plato Phead. 92 D – De res. I, 28,4 S. 257 16f. Plato Menex 235 A – 12 De res. I, 2, 5 S. 221, 18. Plato Theaet. 184 C 1 διοσθένους »des Diosthenos« S | ἀμφότεροι < V Dd Oehl: ἀμφότερα viell. S (»beide«) | ἀμφοτέρων] beider« oboin od. oboina: obona S | περ σχῶμεν vglo. Plat. Prot. 340 A: ép;exomen U: »seined« , viell. ὑπάρχοντα S 2 γὰρ < S | ἐροῦμαί U 4 τοῖς ἀνατρεπτικοῖς — λόγοις < S | ἅμα τρεπτικοῖς U | ἐκπέση U, aber vgl. Pl Prot. 340 A 5 ἀντιπαρατασσώ. μεθα V | τοῖς σοφίσμασιν US | αὐτῶν wohl auch S (ej αὐτῇ wohl aus eju) 6 oἱ δηλοῖ V, δειλοὶ U | βάλλονται] φοβοῦνται S | φοβηθέντες βάλλονται V 7 ἐαυτοῖς V | ὅλως < U 9 μόνον + S | τ. ἀκουόντων τῶν V 8f κατεσκευμένων V: S 69 9 καὶ οὐ viell. S | καὶ τοῦ] οὐδὲ τοῦ U | τοῦ] ὠς viell. S 10 δεῖζαι U u. S S. 221, 1f | παροῦσι] »δεν Ηörenden« S | τοὺς δόγους σοφούς U | λόγους] εἶναι + S | τοῖς πολλοῖς <S 11 Pl τοῖς διὰ τῶν εἰκότων τὰς ἀποδείζει ποιουμένοις | ἔσθ’ ὅτε <S | λόγοι V 350v 12 Pl μὴ δι’ ἀκριβείας ἐξεταζόμενον 13 τ. διδασκ.] εἰς (od. ἐν) τ. διδακ. S; hierauf in S eine Lücke bis 29,5 S. 260, 7 αὐτὴν αὖθις | οὔτε U | βέλτιστον U Jh | ἁμιλλωμένων] vgl. 106, 1 u. Symp. S. 12, διαμιλλ. unten I, 58, 1. 60, 3. Pl Pol. VI, 490 A 15 ἐροῦνται U | τὴν σοφίαν richtig Holl | ἐπαίνοις < V 16 μέντοι] μὲν οὖν U 18 ἐτράπη V | ἐξεὶναι tilgt Holl)

256
γραφάς, καὶ πάντες εἰς τὸ ποιῆσαι μὲν τὸ καλὸν ἠμβλύνθησαν πλησθέντες οἰήματος, περὶ τὸ λογικεύεσθαι δὲ προέκοψαν καλλωπιζόμενοι ὡς πάντα γινώσκειν ὑπάρχοντες δεινοί, διδάσκεσθαι μὲν ὁμολογεῖν χρῄζειν αἰδεσθέντες, φιλονικεῖν δὲ μᾶλλον καὶ προπηδᾶν, ὡς οἱ διδάσκαλοι.. θρασυνθέντες γοῦν ἐντεῦθεν τοῦ μὲν εὐλαβοῦς καὶ πρᾴου καὶ πάντα δύνασθαι ποιεῖν τὸν θεόν, ὡς ἐπηγγείλατο, πιστεύειν ὠλίσθησαν, εἰς δὲ ζητήσσεις κενὰς καὶ βλασφημίας ἥκασι· μὴ νοήσαντες ὡς οὐ τὰ ἔργα τῶν λόγων ἐπετηδεύθη χάριν, ἀλλὰ τῶν ἔργων οἱ λόγοι, ὥσπερ <ἐπ᾿> ἰατρικῆς δι᾿ ὧν τοὺς κάμνοντας σῴζεσθαι δεῖ τῶν λόγων ἔργοις κυρουμένων, ἵν᾿ ἡρμοσμένων ἡμῶν πάντα σύμφωνος ὁ νοῦς εἴη τοῖς ἀρίιστοις λόγοις τὰ ἤθη τῇ γλώσσῃ συνῳδὰ παρέχων δίκηην λύρας, ἀλλὰ μὴ ἄμουσα καὶ ἀσύμφωνα.