De Resurrectione

Methodius

Methodius, De Resurrectione, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

διόπερ οὐ κακῶς ποταμὸς ὠνόμασται τὸ σῶμα. διότι ὡς πρὸς τὸ ἀκριβὲς [*](8 Mt. 8, 12 — 9 Mt. 10, 28 — Röm. 8, 11 — 13 vgl. De res. III, 4 — 15 vgl. Orig. Ad Iul. Afric. 4. Prolog in Cant. 14, 295 Lomm. — 20 vgl. zu De res. I, 9, 2 S. 230, 4 1 υἱὲ U 113v | εἶπον: ἐρεῖς V 4 ἐφ᾿ ὑμᾶς] εἰς ὑμᾶς U 7 εἰμι < V 8 δὲ λέγουσι] »fügen sie diesem bei« S: <συλ>λέγουσι? Holl 9 τὸ] schwerl. ὃ εἶπεν S 10 ἀπωλέσαι U | τὸ: τῶ U | ἐν τῷ Π.] »im Sendschreiben des P.« S 11 ἡμῶν σώμ. U | σώμ. V 346v | τοῦ ἐνοικοῦντος αὐτοῦ πνεύματος V wie unten 61, 4 12 ἐν ἡμῖν U 13 Χρὴ] das Folgende vgl. auch unten III, 4 | δὲ] δὲ οὖν las schwerl. S | κατὰ — ἐπιστήσαντα Z. 14 < S III, 4 | κατὰ τοῦτο oder κατ᾿ αὐτὸ τοῦτο oder κατ᾿ αὐτὸν (so U) τοῦτον S | τούτοις < S 13 f τὸν νοῦν ἐπιστήσαντα] »denkend« S 14 σῷσαί τε] vgl. ob. 20, 1; τε < V 15 φλυαρίαν — ἀναξίων Z. 16] III, 4, 1 kürzer | μὴ < U 16 ἀδυνάτων S 62v | τοῦτο] »Das aber« se že (eže S) S, las aber schwerl. τοῦτο δὲ 17 τοῦτον auch III, 4, 2 + S (schwerl. ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ): < VU 19 ἀπεκκρινούσης etc.] »herausgehend an Stelle des Hineingehenden« III, 4, 2 S | ἀποκρινούσης U | τὰ w. e. sch. < S, aber nicht III, 4, 2 19 f τ. ζῴων κ. τ. φυτῶν III, 4, 2 S 20 τ. λοιπῶν (od. ἄλλων) ζῴων viell. richtig S | ὑλικὸς ὑποκείμενον] »Substanz des Fleisches« III, 4, 2 S | ἔχει] ἐστὶ S 21 οὐ κακὸς U 114 | διὸ V | ὡς viell. < S)

245
τάχα οὐδὲ δύο ἡμερῶν τὸ πρῶτον ὑποκείμενον ταὐτόν ἐστιν ἐν τῷ σώματι ἡμῶν, καίτοι γε τοῦ οἱονεὶ Παύλου ἢ Πέτρου ἀεὶ τοῦ αὐτοῦ ὄντος (οὐ τοῦ κατὰ ψυχὴν μόνον, ἧς ἡ οὐσία οὔτε ῥεῖ καθ᾿ ἡμᾶς οὔτ᾿ ἐπεισαγόμενόν τι ἔχει ποτέ), κἂν ῥευστὴ ἦν ἡ φύσις τοῦ σώματος, τῷ τὸ εἶδος τὸ χαρακτηρίζον τὸ σῶμα ταὐτὸν εἶναι, ὡς καὶ τοὺς τύπους μένειν τοὺς αὐτοὺς τοὺς τὴν ποιότητα Πέτρου καὶ Παύλου τὴν σωματικὴν παριστάνοντας, καθ᾿ ἣν ποιότητα ποιότητα καὶ οὐλαὶ ἐκ παίδων παραμένουσι τοῖς σώμασι καὶ ἄλλα τινὰ ἰδιώματα <ἐν τῷ σώματι>, φακοὶ καὶ ἐπὶ τούτος εἴ τί ἐστιν ὅμοιον· τοῦτο τὸ εἶδος, καθ᾿ ὃ εἰδοποιεῖται ὁ Πέτρος καὶ ὁ Παῦλος, τὸ σωματικόν, ὃ ἐν τῇ ἀναστάσει περιτίθεται πάλιν τῇ ψυχῇ, ἐπὶ τὸ κρεῖττον μεταβάλλον, οὐ πάντως δὲ τόδε τὸ ἐκτεταγμένον τὸ κατὰ τὴν πρώτην ὑποκείμενον.

ὥσπερ δὲ τὸ εἶδός ἐστιν ἐκ βρέφους μέχρι πρεσβύτου, κἂν οἱ χαρα- [*](13 vgl. De res. I, 25, 3. Plato Symp. 207 D. Pol. X, 608 C — 13—S. 246, 11 Pamphilus Apol. pro Orig. c. 7 PGr 17, 597 ff 4 Greg. Nyss. De an. et res. III, 249 A 1 πρῶτον gibt S nicht wieder 2 οἱονεὶ V: οἷον ἢ US: < III, 4, 3 3 μόνον — ῥεῖ] μόνου ἡ οὐσία ὑστερεῖ V | »n. d. Seele seiend« S, aber las schwerl. κ. ψυχὴν ὄντος, vgl. ΙΙΙ, 4, 3 | μόνου U, aber μόνον S wie Jh | ἧς < S, aber ἣ + nach οὐσία | οὔτε ῥεῖ < S, hat es aber III, 4, 3; hier εἰ 4 ποτέ U HollKl: μήποτε δὲ V, πότε od. ὅτε δὲ S, III, 4, 3 μήποτε ὅτε δὲ | ῥευστὴ] φθαρτὴ S | ᾖ Jh: ἦν VU 5 τῷ] i S, aber las schwerl. καὶ | τὸ χαρ. τὸ] τοῦ χαρακτηρίζοντος V | τὸ σῶμα] τὰ σώματα III, 4, 3 S 6 τοὺς τύπους III, 4, 3: αὐτὸς τύπους V, τὸν τύπον S | τὸν αὐτὸν τὸν ... παριστάνοντα S, aber anders ΙΙΙ, 4, 3 | τοὺς τὴν: εἰς τὴν U 7 καθ᾿] καὶ las schwerl. S, vgl. III, 4, 3 | οὐλαὶ III, 4, 3 auch S, hier »Merkmale« 8 f ἐν τῷ σώματι + S 63; III, 4, 3 < das Folgende 9 φακοὶ] φάσκοι V, »oder von Wunden« S; <ὡς> φακοὶ Holl | καὶ ἐπὶ — εἶδος] ἢ ἄλλους τινὰς τύπους ἐφ᾿ οἷς γινώσκεται ἡ ποιότης las viell. S (»oder andere Merkmale, durch welche die Beschaffenheit kenntlich wird«) | εἴ τι < V | τοῦτο — καθ᾿ ὃ Z. 9 f auch III, 4, 3 9 f καθ᾿ ὃ] καὶ τούτῳ (wohl nur freie Übersetzung) S 10 ὁ παῦλ. κ. ὁ πέτρος V | ὃ vor ἐν tilgt Md 10 f ἐν τῇ ἀναστ.] ἐν τῇ ἀναστ. αἴρεται (ἐγείρεται?) καὶ S 11 πάλιν < S hier u. III, 4, 3: τὸ δὲ τὶ V, τὸ δὲ ἔτι U, τὸ δὲ τὸ S | ἐντεταγμένον U | ὑποκείμ.] ἡλικίαν w. e. sch. S (»Alter«) 13 ὥσπερ — ἦν S. 246, 11 Pamph. frei übers. von Rufinus. Pl Symp. ἐκ παιδαρίου ὁ αὐτὸς λέγεται ἕως ἂν πρεσβύτης γένηται· οὗτος μέντοι οὐδέποτε τὰ αὐτὰ ἔχων ἐν αὑτῷ ὅμως ὁ αὐτὸς καλεῖται, ἀλλὰ νέος ἀεὶ γιγνόμενος. Pol. ἐκ παιδὸς μέχρι πρεσβύτου | ταὐτὸν Ruf. Md: τὸ VUS: in nobis + Ruf. | καὶ μέχρι S | πρεσβύτου Md nach Plato: τοῦ πρεσβυτέρου V: τοῦ πρ U | κἂν] καὶ S 13 f χαρα|κτ. V 347)

246
κτῆρες δοκῶσι πόλλην ἔχειν παραλλαγήν, οὕτως νοητέον καὶ τὸ ἐπὶ τοῦ παρόντος εἶδος ταὐτὸν εἶναι τῷ μέλλοντι, πλείστης ὅσης ἐσομένης τῆς ἐπὶ τὸ κάλλιον μεταβολῆς. ἀναγκαῖον γὰρ τὴν ψυχὴν ἐν τόποις σωματικοῖς ὑπάρχουσαν κεχρῆσθαι σώμασι καταλλήλοις τοῖς τόποις.

καὶ ὥσπερ ἐν θαλάσσῃ ζῆν ἡμᾶς ἐνύδρους γενομένους εἰ ἐχρῆν, πάντως ἂν ἡμᾶς ἔδει βράγχια ἔχειν καὶ τὴν ἄλλην ἰχθύων κατάστασιν, οὕτως μέλλοντας κληρονομεῖν βασιλείαν οὐρανῶν καὶ ἐν τόποις διαφέρουσιν ἔσεσθαι, ἀναγκαῖον χρῆσθαι σώμασι πνευματικοῖς, οὐχὶ τοῦ εἴδους τοῦ προτέρου ἀφανιζομένου, κἂν ἐπὶ τὸ ἐνδοξότερον γένηται αὐτοῦ ἡ τροπή, ὥσπερ ἦν τὸ Ἰησοῦ εἶδος καὶ Μωυσέως καὶ Ἠλίου, οὐχ ἕτερον ἐν τῇ μεταμορφώσει παρ᾿ ὃ ἦν.

Μὴ πρόσκοπτε τοίνυν, εἰ τὸ πρῶτον ὑποκείμενόν [ἄν] τις λέγοι μὴ ἔσεσθαι ταὐτὸν τότε, ὅπου ὁ λόγος τοῖς ἐφιστάναι δυναμένοις δείκνυσιν, ὅτι οὐδὲ νῦν δύναται δύο ἡμερῶν ταὐτὸν εἶναι τὸ πρῶτον ὑποκείμενον.

ἄξιον δὲ ἐπιστῆσαι καὶ τὸ ἑτεροῖον μὲν σπείρεσθαι, ἑτεροῖον δὲ ἀνίστασθαι. »σπείρεται γὰρ σῶμα ψυχικόν, ἐγείρεται σῶμα πνευματικόν.« καὶ ἐπιφέρει πάλιν ὁ ἀπόστολος, σχεδὸν τὴν γηΐνην ποιότητα διδάσκων ἀποτίθεσθαι μέλλειν ἡμᾶς. τοῦ εἴδους [*](5 vgl. Porphyrius(?) bei Makar. Magn. IV, 2 S. 72, 15 ff — 10 Mt. 17, 2. 3 (Mark. 9, 3. 4) — 16 I Kor. 15, 44 1 δοκοῦσι w. e. sch. S | οὕτως δὲ hier u. III, 4, 4 w. e. sch. S | καὶ < V| τὸ < US 1f ἐπὶ τοῦ παρόντος] »darüber« S, »an diesem Ort« III, 4,4 2 ἐν τῷ S, τῷ ΙΙΙ, 4,4 | πλείστης — μεταβολῆς Ζ.3] »viel besser als die erste« hier S 3 τὸ < U 4 τόποις] τρόποις U | σωματ.] telěshěch: těsněch S 5 Makar. ἡ γὰρ δημιουργὸς ἄνωθεν φύσις τόπους ἁρμόζοντας τοῖς γενομένοις συναπεκλήρωσε καὶ κατάλληλον ἐνεμοθέτησεν ἔχειν ἐναύλισμα, ἐνύδροις θάλασσαν, χερσαίοις ἤπειρον, πτηνοῖς ἀέρα | ἐνύδρους γενομένους (»geschaffen« S) < III, 4,5 | ἡμᾶς δεῖ V: ἐδει US | βράγχια: παραπλησίαν U | ἰχθύων: »der Wassertiere« S | κατάστ.] »Glieder« hier S, κατάστ. ΙΙΙ, 4,5 7f διαφέρουσιν: διαφόροις V, »besseren« S 9 τὸ] τοῦ V 10 μωσέως U 11 οὐχ ἕτερον .. παρ᾿ ὃ ἦν < ΙΙΙ, 4,5 12 ὑποκείμενον] »Alter« vŭzdrastu (ἡλικίαν?) S | ἂν tilgt Md 13 λέγει V | ταὐτὸν: τοιοῦτον? takomuže S | ἐπιστάναι V: ἐφιστάνειν U 14 δύο ἡμερῶν] δυοῖν μερῶν S | ταὐτὸν < U 15 ὑποκείμενον gibt S hier wieder durch »Leib«, also stets dem Sinn nach | καὶ τοῦτο S u. scheint + οἷον (od. ὥστε) ὅτι (»gleichwie, daß«) 17 πάλιν: πᾶσιν U | σχεδὸν < S 18 ein ἡμᾶς auch vor διδάσκων U; πᾶσαν + Holl | πάλιν ἀποτίθεσθαι S)

247
σῳζομένου κατὰ τὴν ἀνάστασιν· »τοῦτο δέ φημι, ἀδελφοί, ὅτι σὰρξ καὶ αἷμα βασιλείαν θεοῦ κληρονομῆσαι οὐ δύναται, οὐδὲ ἡ φθορὰ τὴν ἀφθαρσίαν«.