De Resurrectione

Χρὴ δὲ πάντα τὸν φιλαλήθη κατὰ ταὐτὸν τούτοις τὸν νοῦν ἐπιστήσαντα περὶ τῆς ἀναστάσεως ἀγωνίσασθαι, σῷσαί τε καὶ τὴν τῶν ἀρχαίων παράδοσιν, καὶ φυλάξασθαι μὴ ἐμπεσεῖν εἰς φλυαρίαν πτωχῶν νοημάτων, ἀδυνάτων τε ἅμα καὶ θεοῦ ἀναξίων.

τοῦτο οὖν εἰς τὸν τόπον <τοῦτον> διαληπτέον, ὅτι πᾶν σῶμα ὑπὸ φύσεως συνεχόμενον τῆς καταταττούσης ἔξωθέν τινα δίκην τροφῆς εἰς αὐτό, καὶ ἀπεκκρινούσης ἀντὶ τῶν ἐπεισαγομένων ἕτερα, ὥσπερ τὰ τῶν φυτῶν καὶ τῶν ζῴων, τὸ ὑλικὸν ὑποκείμενον οὐδέποτε ἔχει ταὐτόν.

διόπερ οὐ κακῶς ποταμὸς ὠνόμασται τὸ σῶμα. διότι ὡς πρὸς τὸ ἀκριβὲς [*](8 Mt. 8, 12 — 9 Mt. 10, 28 — Röm. 8, 11 — 13 vgl. De res. III, 4 — 15 vgl. Orig. Ad Iul. Afric. 4. Prolog in Cant. 14, 295 Lomm. — 20 vgl. zu De res. I, 9, 2 S. 230, 4 1 υἱὲ U 113v | εἶπον: ἐρεῖς V 4 ἐφ᾿ ὑμᾶς] εἰς ὑμᾶς U 7 εἰμι < V 8 δὲ λέγουσι] »fügen sie diesem bei« S: <συλ>λέγουσι? Holl 9 τὸ] schwerl. ὃ εἶπεν S 10 ἀπωλέσαι U | τὸ: τῶ U | ἐν τῷ Π.] »im Sendschreiben des P.« S 11 ἡμῶν σώμ. U | σώμ. V 346v | τοῦ ἐνοικοῦντος αὐτοῦ πνεύματος V wie unten 61, 4 12 ἐν ἡμῖν U 13 Χρὴ] das Folgende vgl. auch unten III, 4 | δὲ] δὲ οὖν las schwerl. S | κατὰ — ἐπιστήσαντα Z. 14 < S III, 4 | κατὰ τοῦτο oder κατ᾿ αὐτὸ τοῦτο oder κατ᾿ αὐτὸν (so U) τοῦτον S | τούτοις < S 13 f τὸν νοῦν ἐπιστήσαντα] »denkend« S 14 σῷσαί τε] vgl. ob. 20, 1; τε < V 15 φλυαρίαν — ἀναξίων Z. 16] III, 4, 1 kürzer | μὴ < U 16 ἀδυνάτων S 62v | τοῦτο] »Das aber« se že (eže S) S, las aber schwerl. τοῦτο δὲ 17 τοῦτον auch III, 4, 2 + S (schwerl. ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ): < VU 19 ἀπεκκρινούσης etc.] »herausgehend an Stelle des Hineingehenden« III, 4, 2 S | ἀποκρινούσης U | τὰ w. e. sch. < S, aber nicht III, 4, 2 19 f τ. ζῴων κ. τ. φυτῶν III, 4, 2 S 20 τ. λοιπῶν (od. ἄλλων) ζῴων viell. richtig S | ὑλικὸς ὑποκείμενον] »Substanz des Fleisches« III, 4, 2 S | ἔχει] ἐστὶ S 21 οὐ κακὸς U 114 | διὸ V | ὡς viell. < S)

ὥσπερ δὲ τὸ εἶδός ἐστιν ἐκ βρέφους μέχρι πρεσβύτου, κἂν οἱ χαρα- [*](13 vgl. De res. I, 25, 3. Plato Symp. 207 D. Pol. X, 608 C — 13—S. 246, 11 Pamphilus Apol. pro Orig. c. 7 PGr 17, 597 ff 4 Greg. Nyss. De an. et res. III, 249 A 1 πρῶτον gibt S nicht wieder 2 οἱονεὶ V: οἷον ἢ US: < III, 4, 3 3 μόνον — ῥεῖ] μόνου ἡ οὐσία ὑστερεῖ V | »n. d. Seele seiend« S, aber las schwerl. κ. ψυχὴν ὄντος, vgl. ΙΙΙ, 4, 3 | μόνου U, aber μόνον S wie Jh | ἧς < S, aber ἣ + nach οὐσία | οὔτε ῥεῖ < S, hat es aber III, 4, 3; hier εἰ 4 ποτέ U HollKl: μήποτε δὲ V, πότε od. ὅτε δὲ S, III, 4, 3 μήποτε ὅτε δὲ | ῥευστὴ] φθαρτὴ S | ᾖ Jh: ἦν VU 5 τῷ] i S, aber las schwerl. καὶ | τὸ χαρ. τὸ] τοῦ χαρακτηρίζοντος V | τὸ σῶμα] τὰ σώματα III, 4, 3 S 6 τοὺς τύπους III, 4, 3: αὐτὸς τύπους V, τὸν τύπον S | τὸν αὐτὸν τὸν ... παριστάνοντα S, aber anders ΙΙΙ, 4, 3 | τοὺς τὴν: εἰς τὴν U 7 καθ᾿] καὶ las schwerl. S, vgl. III, 4, 3 | οὐλαὶ III, 4, 3 auch S, hier »Merkmale« 8 f ἐν τῷ σώματι + S 63; III, 4, 3 < das Folgende 9 φακοὶ] φάσκοι V, »oder von Wunden« S; <ὡς> φακοὶ Holl | καὶ ἐπὶ — εἶδος] ἢ ἄλλους τινὰς τύπους ἐφ᾿ οἷς γινώσκεται ἡ ποιότης las viell. S (»oder andere Merkmale, durch welche die Beschaffenheit kenntlich wird«) | εἴ τι < V | τοῦτο — καθ᾿ ὃ Z. 9 f auch III, 4, 3 9 f καθ᾿ ὃ] καὶ τούτῳ (wohl nur freie Übersetzung) S 10 ὁ παῦλ. κ. ὁ πέτρος V | ὃ vor ἐν tilgt Md 10 f ἐν τῇ ἀναστ.] ἐν τῇ ἀναστ. αἴρεται (ἐγείρεται?) καὶ S 11 πάλιν < S hier u. III, 4, 3: τὸ δὲ τὶ V, τὸ δὲ ἔτι U, τὸ δὲ τὸ S | ἐντεταγμένον U | ὑποκείμ.] ἡλικίαν w. e. sch. S (»Alter«) 13 ὥσπερ — ἦν S. 246, 11 Pamph. frei übers. von Rufinus. Pl Symp. ἐκ παιδαρίου ὁ αὐτὸς λέγεται ἕως ἂν πρεσβύτης γένηται· οὗτος μέντοι οὐδέποτε τὰ αὐτὰ ἔχων ἐν αὑτῷ ὅμως ὁ αὐτὸς καλεῖται, ἀλλὰ νέος ἀεὶ γιγνόμενος. Pol. ἐκ παιδὸς μέχρι πρεσβύτου | ταὐτὸν Ruf. Md: τὸ VUS: in nobis + Ruf. | καὶ μέχρι S | πρεσβύτου Md nach Plato: τοῦ πρεσβυτέρου V: τοῦ πρ U | κἂν] καὶ S 13 f χαρα|κτ. V 347)

καὶ ὥσπερ ἐν θαλάσσῃ ζῆν ἡμᾶς ἐνύδρους γενομένους εἰ ἐχρῆν, πάντως ἂν ἡμᾶς ἔδει βράγχια ἔχειν καὶ τὴν ἄλλην ἰχθύων κατάστασιν, οὕτως μέλλοντας κληρονομεῖν βασιλείαν οὐρανῶν καὶ ἐν τόποις διαφέρουσιν ἔσεσθαι, ἀναγκαῖον χρῆσθαι σώμασι πνευματικοῖς, οὐχὶ τοῦ εἴδους τοῦ προτέρου ἀφανιζομένου, κἂν ἐπὶ τὸ ἐνδοξότερον γένηται αὐτοῦ ἡ τροπή, ὥσπερ ἦν τὸ Ἰησοῦ εἶδος καὶ Μωυσέως καὶ Ἠλίου, οὐχ ἕτερον ἐν τῇ μεταμορφώσει παρ᾿ ὃ ἦν.