Symposium Sive Convivium Decem Virginum

Methodius

Methodius, Symposium Sive Convivium Decem Virginum, Bonwetsch, Hinrichs, 1917

Εἰ μὲν ἐπὶ τῶν αὐτῶν, ὠ παρθένοι, διεξόδων ἡ σοφία τῆς λογικῆς ἳστατο τέχνης καὶ τὴν αὐτὴν ἀεὶ διεπορεύετο τρίβον, ὀὐδεμία ἂν ὑπῆρχε μηχανὴ τοῦ οὐκ ἀποκναίειν ἐπιχειροῦσαν τοῖς ἢδη [*](1 vgl. Symp. S. 77, 4f. De autex. 12, 9 — 11 Plato Pol. V, 460 D — 12 vgl. Plato Menes. 235 C — 24 Plato Phaed. 86 A Legg. VI, 780 D) [*](1 μὲν < Ο. nach τούτων AI | μετὰ χειρὸς Jh 3 τότε P 173 v | ἀφ᾿ ἡμῶν B 8 Εὐβ. u. Γρηγ. hier stets < O 9 ἀφίκετο < Ο | μακρότερον Ο 10 Pl Parai. 137 A πέλαγος λόγων 11f Pl ἐφεξῆς διέλθωμεν | μνημονεύσοντες B V(? P) 12 ὡς ἒτι P | Pl λόγος ὁ λόγος 14 ἀκουμάτων B 16 καὶ üb. d. Lin, in P 18 Γρηγόρ. B, . εοπάτρα δ ōς Ο | Καὶ] . αὶ Ο (Θ u. Κ sollten mit anderer Tinte geschr. werden): Ναὶ B 19f ὑπολαβοῦσα HSS: ὑπολαβοῦσαν Cb Jh; (vgl. S. 5, 2f) 21f Θεοπάτρα. λόγος δος Ρ, < Ο 24f PI Phaed. οὐδεμία γὰρ μηχανὴ ἂν εἲη 25 (μη)χανὴ — ἀποκναίειν unleserl. Ο | τοῦ] μὴ Al Jh | ἀποκναίειν HSS : ἀποκνεῖν Jh mit Pl Legg. ἐπιχειρῶν λέγειν ἒοικας . . ἀποκνεῖν;)

46
προηγωνισμένοις. εἰ δὲ μυρίαι μὲν λόγων ὁρμαὶ καὶ διέξοδιο, »πολυμερῶς καὶ πολυτρόπως« ἐπεισπνέοντος ἡμᾶς τοῦ θεοῦ, τίς η ἀποκλήρωσις ἐγκαλύπτεσθαι καὶ δειλπιᾶν; οὐκ ἀνυπαίτιος γὰρ ὅτῳ μέτεστι χάριτος, ἐὰν τὰ καλὰ μὴ κοσμῇ λόγοις εὐχαριστηρίοις. διὸ φέρε καἰ ἡμεῖς ὑμνήσωμεν τῶν χαρισμάτων τὸ καλλιφεγγὲς ἄστρον καὶ τιμαλφέστατον τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἁγνείαν. εὐρυτάτη γὰρ ἡ τοῦ πνεύματος αὕτη καὶ ἄφθονος ὁδός. πόθεν οὐν ἀπαρξάμεναι δὴ πρέποντα δόξομεν καὶ εἰκότα λέγειν τοῖς προκειμένοις, ἐντεῦθεν ἐπισκεπτέον.

Ἐγὼ γὰρ ἀκριβῶς ᾐσθῆσθαί μοι δοκῶ, ὅτι τῆς εἰς τὸν παράδεισον ἀποκαταστάσεως καὶ τῆς εἰς τὴν ἀφθαρσίαν μεταβολῆς καἰ τῆς πρὸς τὸν θεὸν καταλλαγῆς οὐδὲν αἴτιον οὕτως ἄλλο γέγονε καὶ σωτήριον ἀνθρώποις, τὸ στρατηγῆσαν ἡμᾶς εἰς ζωήν, ὡς ἁγνεία. πειράσομαι γὰρ ᾗ διανοοῦμαι περὶ τούτων ἐνδείξασθαι νῦν, ἴνα σαφῶς τὴν δύναμιν τοῦ προειρημένου χαρίσματος ἀκούσασαι, πόσων ἡμῖν παρεκτικὸν ἀγαθῶν ἐγενήθη γνῶτε. τὸ γοὺν ἀρχαῖον, μετὰ τὸ μετοικισθῆναι τὸν ἄνθρωπον ἐκβληθέντα διὰ τὴν παράβασιν, τὸ ῥεῦμα τῆς φθορᾶς ἐπὶ πολὺ προσεχύθη καὶ φερόμενον σφοδρῶς [*](1 Plato Prot. 301 D — Hebr. 1, 1 — 8 s. ἀπισκεπτ. im Index — 12 vgl. Plato Symp. 193 B — 17 Plato Tim. 43 f) [*](3 f SS Parall. S. 200 Holl) [*](1 μ)υρίαι — δι(έξοδοι) unleserl. | μὲν λ. ὁ.] συναναφαίνονται τρίβοι (v. 2. Hd. in ücke) Μ AI | μὲν < Jh 2 f ἐπεισπν. — ἀποκλ(ήρωσ) Ο: ἐπιπνέοντος Μιν τοῦ πνεύματος, τὶς ἀπ. (v. 2. Hd. in ücke) MAI 3 ἐγκαλύπτεσθαι P 174 PI Phaedr. 237 A ἐγκαλυψάμενος | οὐκ — εὐχαριστ. Ζ. 4 C (Ck). Lemma ἐκ τῶν αὐτῶν (vorherg. Symp. 7, 1) | οὐκ — μέτεστι unleserl. O ( οὐκ ἂν ὑπ' ἀγνοίας ἀκνήσαι μέτεστι M ο ἂν ὑ. ἀ. ὀκνήσαιμεν τῆς AI]): ὕπαίτιος οὕτως μετέστη C 4 ἐὰν τὰ unleserl. Ο: καὶ τὰ MAI | κοσμοίη B, κοσμοῖ C: κοσμῆσαι MAI | λόγοις — χαρισμάτων Z. 5 unleserl. Ο: κ. τὰ φαῦλα μὴ διασκευάσαι διασκεδάσαι AI [auch Cb]) κατίπερ καὶ πῶς AI) οὐκ ἐπαινέσαι τολμήσομεν τ. χαρ. v. 2. Hd. Μ AI | εὐχαρ.] πρὸς οἰκοδομὴν τῶν πυθομένων + C u. endet 5 ὑμνήσωμεν Jh: ὑπομνήσωμεν P | τὸ O ν 9 αἰσθάνεσθαί viell. richtig O ( αἰ8σθέσθαι Ch) 11 τὸν vor θεὸν + Ο 1 οὕτως αἴτιον P Jh 12 σωτήρ(ιον) undeutl. | PI ὁ Ἔρως . . στρατηγός 13 ᾗ] εἰ übergeschr. ἧ Ο 15 ἀγαθῶν παρεκτικὸν O 16 διὰ < P Zeichen in B) 17 ff PI Tim. 43 f ἐφέροντο . . ἀτάκτως μι)ν ὅπῃ τύχοι προϊέναι . . . πολλοῦ γὰρ ὄντος τοῦ κατακλύζοντος καὶ ἀπορρέοντος κύματος . ., τὰ τῶν προσπιπτόντων παθήματα . ., ὅτε . . διὰ τοῦ σώματος αἱ κινήσεις ἐπὶ τὴν ψυχὴν φερόμεναι προσπίπτοιεν, αἵ δὴ . . αἰσήσεις . . κέκληνται . . . αἷς δ’ ἂν ἔξωθεν αἰσθήσεις τινὲν . . προσπεσοῦσαι συνεπισπάσωνται καὶ τὸ τῆς ψυχῆς ἅπαν κύτος, τόθ' αὖται κρατοὑμεναι κρατεῖν δοκοῦσι)

47
συρμοῖς ἐξαισίοις οὐ μόνον ἔξωθεν ἀτάκτως παρεφέρετο ἀλλ’ ἤδη καὶ ἐπεισχεόμενον εἴσω κατέκλυζε τὰς ψυχάς. συνεχῶς τοῦτο πάσχουσαι κωφαὶ καὶ δουμαθεῖς ἐφέροντο, κυβερνᾶν ἀπαλλαγήσασαι τὰ σφέτερα σκάφη παρὰ τὸ μὴ ἔχειν βεβαίου τινός. αἱ γὰρ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς, ὡς οἱ τούτων ἒφασαν ἐπιστήμονες, ἐπειδὰν τῶν ἒξωθεν προσπιπτόντων παθῶν ἡττηθεῖσαι. προσδέξωνται τὰς ἐπιφορὰς τοῦ τῆς ἀνοίας ἐπικλύσαντος εἲσω κύματος, εὐθέως τῆς εὐθείας ὁρμῆς ἐμποδίζουσι σκοτωθεῖσαι τὸ πᾶν αὐτῆς εὐήνιον πορεύεσθαι κατὰ φύσιν κύτος. ὅθεν οὐν ὁ θεὸς οἰκτειρήσας ἡμᾶς ἡμᾶς οὕτως καἰ οὒτε ἀνασχεῖν οὒτε ἀνασφῆλαι δυναμένους κατεπερμψεν ἐξ οὐρανῶν τὸ ἄριστον καὶ εὐκλεέστατον βοήθημα, τὴν ἁγνείαν, ὅπως ἐξ αὐτῆς ἀποδήσαντες ἡμῶν τὰ πλοίων δίκην γαληναίως ἔχωμεν ὁρμισθέντες τῆς φθορᾶς, καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον μαρτυρεῖ. τοῦτο γὰρ ἐν τῷ ἑκατοστῷ κοστῷ φέρεται ψαλμῷ, ἔνθα ὕμνον εὐχαριστήριον ἱλαρῶς αἱ ψυκαὶ τῷ θεῷ, ὁπόσαι δὴ παραληφθεῖσαι καὶ καρατηθεῖσαι περιπολοῦσιν ἤδη μετὰ Χριστοῦ τὸν οὐρανόν, ὅτι ὑπὸ τῶν ὑλικῶν καὶ σωματικῶν ῥευμάτων. ἐντεῦθεν γὰρ καὶ τὸν Φαραώ φασι τύπον ἀπενέγκασθαι <τὸν> κατὰ τὴν τοῦ διαβόλου, ἐπειδὴ τὰ μὲν ἄρρενα ἀφειδῶς εἰς τὸν ποταμὸν ἐκέλευε [*](5 Plato a. a. Ο. — 9 Symp. 10, 4. Plato Legg. II, 653 D — 10 vgl. De res. n, 13, 4. HI, 9, 9. De lepra 7, 5 — 14 Psal. 136, 1. 2 — 17 Plato Phaedr 246 B — 19 Exod. 1, 16 — Orig. In Ex. hom. 2, 1) [*](1 ἐξαισίοις συρμοῖς AI Jh 2 ἐπισχεόμενον B 3 τοῦτο < P | P 4 ἀπαλαγήσασαι Ο: ἀπαλλαγεῖσαι P 174 v Jh 6 παθω . Ο 8 εὐθέως τῆς . . ὁρμῆς undeutl. O | θείας M Al Jh: εὐθείας Ρ w. e. seh. Ο (ἐμποδίζ)ουσι unleserl. Ο 9 εὐήνιον undeutl. Ο εὔδιον MAI: PI Phaedr. εὐήνια | πορεύεσθαι ? Ο: πορευθὲν M AI Jh. | κῦτ . . Ο | οὖν + Ο 9 f PI θεοὶ οἰκτειρήσαντες . . ἔδοσαν 10 ἒχοντας — ἀν(ασχεῖν οὔ)τε II f (βοήθ)ημα — αὐτῆ ἀποδήσ)αντες unleserl. 12 ἁγνείαν] παρθενίαν Jh | ἀποδύσαντες M AI | σώμ(ατα) unleserl. Ο 13 δίκ. γαῖ.. ἒχωμεν unleserl. O | γαλήνην ἔχωμεν (2. Hd.) MAlJh | ὁρμισθ)έντες — φέρεται Z. außer καθ(ὼς κ)αὶ τὸ (vor πνεῦμα) und τοῦτο . . ἐν τῷ, unleserl. Ο | Al (? M) | < Jh: ἄνευ 2. Hd. M AI 14 τὸ ἅγιον μαρτυρεῖ] ganz anders 2. Hd. MAI | <B Jh 15 φέρεται] δηλοῦται U AI | ψαλμῶ Ο 52 16 f κ. κρατηθεῖσαι < P 17 PI οὐρανὸν περιπολεῖ πᾶσα ψυχή) 18 τῶν < PI Τim. 44 B τροφῆς ῥεῦμα 19 γὰρ < P | φησὶ P | τὸν + Kl 20 τοῦ < Po Cb Jh | εἰς τ. ποταμὸν <P)
48
ῥίπτεσθαι, τὰ δὲ θήλεα ζῳογονεῖσθαι. καὶ γὰρ καἰ ὁ διάβολος βασιλεύων »ἀπὸ Ἀδὰμ καὶ μέχρι Μωυσέως« τῆς μγεάλης Αἰγύπτου, τοῦ κόσμου, τὰ μὲν ἄρρενα καὶ νοητὰ τῆς ψυχῆς ἔκγονα ὑπὸ παραφέρεσθαι καὶ ἀναιρεῖσθαι παθῶν σπουδὴν ἒσχε, τὰ δὲ σαρκικὰ σαρκικὰ καὶ αἰσθητὰ αύξάνεσθαί τε καὶ πληθύνεσθαι γλίχεται.

Ἀλλὰ γὰρ ἵνα μὴ πα ρεκβαίνωμεν τοῦ προκειμένου, φέρε δὴ τὸν ψαλμὸν ἐν χερσὶν ἐξηγησώμεθα λαβοῦσαι τοῦτον, ὃν αἱ καθαραὶ καὶ ἀλώβητοι ψυχαὶ προσᾴδουσι τῷ θεῶ, »ἐπὶ τῶν ποταμῶν« λέγουσαι »Βαβυλῶνος, ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών. ἐπὶ ταῖς ἰτέαις ἐν μέσῳ αὐτῆς ἐκεῖ ἐκρεμάσαμεν τὰ ὄργανα ἡμῶν«· ὄργανα καλοῦσαι τὰ σκηνώματα σαφῶς ἀνεκρέμασαν ἀπὸ τῶν πεισμάτων τῆς ἀγνέίας ἐξάψασαι τοῦ Μου ἳνα μὴ δυνηθῶσιν ἐξαρπασθεῖσαι πάλιν παρασυρῆναι τῷ ῥεύματι τῆς ἀκρασίας· Βαβυλὼν γάρ, τάραχος ἢ σύγχυσι ἑρμηνευομένη, τὸν περίρρυτον βίον δείκνυσι τοῦτον, οὗ ἐν μέσῳ καθεσθέντες περικλυζόμεθα καθ’ ὃν ἐσμὲν ἐν τῷ κόσμῳ χρόνον, τῶν ποταμῶν τῆς κακίας ἐφορμώντων ἀεί. διὸ καὶ περιδεεῖς ἐσμεν καὶ κατολοφυρόμεθα καὶ βοῶμεν μετὰ κλαυθμοῦ πρὸς τὸν θεόν, ἴνα μὴ κατολισθήσωσιν ἡμῶν ἀπορρηχθέντα τοῖς κύμασι τῆς ἠδονῆς ἀπὸ τοῦ φυτοῦ ἦς ἠγνείας τὰ ὄργανα. ἐν τύπῳ γὰρ τῆς παρθενίας τὴν ἰτέαν πανταχοῦ παραλαμβάωουσιν αἱ θεῖαι γραφαί, ἐπειδήπερ τὸ ἄνθος αὐτῆς εἰς [*](2 öm. 5, 14 — 3 Plato Theaet. 150 D — 5 vgl. Gen. 1, 28 — 7 Plato Pol. X, 611 BC — 8 Psal. 136, 1. 2 — 14 vgl. Gen. 11, 9) [*](8–S. S. 49, 5 Phot. Bibl. 237 S. 30Sb, 22—39 — 11. 14. 20 Hier. In Psal. PL 26, 1304) [*](1 καὶ vor ὁ διαβ. < P 2 καὶ vor μέχρι < P Jh | μωσέσς Ο P 175 3 PI ψυχῆς ἔκγονον. 5 ἀναίσθητα PJh 7 ἐξηγησέμεθα ἐν χερσὶ O I PI οὐ λελωβημένον (v. d. Seele) . . , ἀλλ’ . . καθαρὸν 8 ἐπὶ — ἡμῶν Z. 11] Ph ὅτι τὸ ἐπὶ τ. ποταμῶν Βαβυλῶνος καὶ τὰ (< A) ἑξῆς αἱ ψυχαί φησιν λέγουσιν 10 < Jh | ἐκεἶ + Ο LXX cod. A 11 ὂργ.] ἒστενον γὰρ Phb | σαφῶς (< Ph) σκηνώματα P Jh 12 ἐκρέμασαν Ph 13 ἐξαψάμεναι Ο 14 f περίρυτον B 15 καθεσθεῖσαι Ο, übergeschr. . . έντες 16 καθ’ ὃν — χρόνον < Ph 17 ἀεὶ < Ph | περιδ. — < Ph 18 κλαυθμὼν B 18 f (ἀπορραγέντα 2. Hd. MAI) unleserl. Ο | 19 κύμασιν Ph | φυτοῦ — γὰρ τῆς unleserl. Ο 20 ὂργανα — γὰρ] σώματα. τύπον δὲ 2. Hd. M AI | ἐν τὐτω P 175v 20 f παντ. παραλ. τὴν ἰτέαν P Jh | παραλ. αἱ θεῖαι unleserl. Ο 21 θεῖαι < Ph | αὐτῆς auch Phab | ὕδωρ — ὀχ)είας ἀναζ)εῖ S. 49, 1 O: ganz anders 2. Hd. M, ebenso AI, aber auch ὕδωρ τριβὲν ἐὰν ποθῇ)

49
ἀποτριβέν, ἐὰν ποθῇ , πᾶν ὃσον εἰς ὀχείας ἀναζεῖ καὶ ἐρεθισμοὺς κατασβέννυσιν, ἔστ᾿ ἂν εἰς ἄρδην ἀποστειρώσῃ καὶ ἄγονον πᾶσαν τὴν ἐπὶ παιδοποιίαν φοράν· ὥσπερ δὴ καὶ Ὃμηρος ἐμήνυσε, διὰ τοῦτο καλέσας ὠλεσικάρπους τὰς ἰτέας. καὶ ἐν Ἠσαΐᾳ δὲ οἱ δίκαιοι ὡς ἰτέα λέγονται φύειν ἐπὶ παραρρέον ὕδωρ. εἰς ὕφος γὰρ τότε τὸ τῆς παρθενίας ἔργος μεγεθύνεται σφοδρῶς τε καὶ ὁπόταν ὁ δίκαιος καὶ ἐγκεχειρισμένος τηρεῖν αὐτὴν καὶ ἐργάζεσθαι τοῖς ἠπιωτάτοις τοῦ Χριστοῦ νάμασιν ἀρδεύῃ, σοφίᾳ καταψεκάζων. ὃν γὰρ τρόπον τὸ δένδρον τοῦτο χλοηφορεῖν πέφυκεν ὕδατι καὶ βλαστάνειν, οὕτως ἐπανθεῖν ἀεὶ καὶ ἐπακμάζειν πιαινομένη λόγοις πέφυκεν ἡ παρθενία, ἵνα δὴ καὶ ἀνακρεμάσαι τὸ ὄργανον ἀπ αὐτῆς ἑαυτοῦ δύνηταί τις.

Εἰ οὐν οἱ ποταμοὶ τῆς Βαβυλῶνος τὰ ἑρύματα τῆς ἠδυπαθείας εἰσίν , ὡς οἱ σοφοί φασι, τὰ συγχύνοντα καὶ ταράσσοντα τὴν ψυχήν, ἀνάγκη τὰς ἰτέας εἶναι τὴν σωφροσύνην, ἀφ᾿ ἡς ἀνακρεμῶντες ἀνέλκομεν τὰ ὅργανα τὰ παιδογόνα ταλαντούμενα κάτω καὶ βρίθοντα τὸν νοῦν, ἴνα μὴ κατενεχθέντα περὶ τοὺς ὀχετοὺς τῆς ἀκρασίας σκωλήκων δίκην εἰς τοὺς ἰχῶρας ἐγχρίμπτωνται καὶ τὰς σηπεδόνας. χρησιμωτάτην γὰρ καὶ ἐπίκουρον εἰς ἀφθαρσίας κτῆσιν τὴν παρθενίαν ὁ θεὸς ἐδωρήσατο, σύμμαχον ἀποστείλας τοῖς ὀριγνωμένοις καὶ ποθοῦσι, καθῶς ὁ ψαλμῳδὸς ὑφηγεῖται, τὴν Σιών, ὃ δή ἐστι τὴν ἔκλαμπρον ἀγάπην τὴν περὶ αὐτῆς ἐντολήν, ἐπειδήπερ ἡ Σιὼν ἐντολὴ σκοπιᾶς ἑρμηνεύεται. — ὧδε γὰρ ἀναλογισώμεθα πάλιν καὶ τὰ ἑξῆς. τί δή ποτε ἐπηρωτῆσθαι πρὸς τῶν αἰχμαλωτιστῶν ὁμολογοῦσιν αἱ ψυχαὶ τὴν ᾠδὴν ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας ᾆσαι κυρίου ἢ [*](3 Odyss. 20, 510 — 4 Jes. 44, 4 (vgl. Hilar. In Psal. 136 § 7) — 8 vgl. Plato Tim. 75E — 14 Origenes? — Plato Phil. 63D — 16 Symp. 6, 4. 8,2.4.10 — 17 Symp.1, 1 S. 9, Off (8, 15. 19) — 19 Plato Symp. 180B — 20 Plato Axioch. 366 A — 23 Onom. s. 198, 64 Lagarde — 24 Symp. 5, 5. De lepra 9, 1 — 25 Psal. 136, 4) [*](1 ἂν Ph | ἀναζῆ P Ph | καὶ ἐρ. Ο 52v | τοὺς vor ἐΜ + 2. Hd. MAI 2 ἀποσβέννυσιν Ph | εἰς tilgt Wd | καὶ — πᾶσαν Ζ. 3 < Ph 3 ἐπὶ τῆ παιδοποιία σποράν Ο | ὁ Ὃμ. + Phb 4 ἰτέας] es endet Ph 5 ἰτέα < Ο 6 τότε γὰρ Ο 7 ὃτ’ ἂν Ρ, ὅταν B 8 ἀρδεύηται P 11 ἡ < Ο | έπ’ Ο, ab. vgl. Ζ. 15 12 δυνηθῆ Ο 13 οὖν] γὰρ Ο 14 f PI τὰς ψυχὰς . . ταράττουσαι 15 ἀνακρεμνῶντες B 17 ἵνα P 176 18 ἐγχρίπτονται B 19 PI Ἒρωτα . . κυριώτατον εἶναι εἰς ἀρετῆς . . κτῆσιν 20 ὀρεγυνμένοις Ρ I PI ὀριγνωμένη 21 ψαλμὸς P Jh | τῆ σ. Ο 23 ἀναλογισόμεθα P, ἀναλογησώμεθα w. e. seh. B: ἀναλογισώμεθα PI Prot. 332 D | πάλιν < B 25 τῆς B | ἀλλοτρίας ᾀσα(θ κυρίου unleserl. Ο | τοῦ κυρίου Μ Al)

50
πάντως, ὃτι τὸ εὐαγγέλιον ἰερὰν ᾠδὴν εἶναι καὶ ἀπόρρητον διδάσκουσιν, ἣν οἱ ἁμαρτάνοντες καὶ μοιχώμενοι τῷ πονηρῷ προσᾴδουσιν; ἐξέρχονται γὰρ τὰς ἐντολάς, τὸ θέλημα »τῶν πνευματικῶν« τελοῦντες »τῆς πονηρίας«, καὶ ῥίπτουσι »τὰ ἃγια τοῖς κυσὶ καὶ τοὺς μαργαρίτας ἒμπροσθεν τῶν χοίρων«, ὅν τρόπον τρόπον κἀκεῖνοι περὶ ὠν ὁ δυσχεραίνων φησί· »καὶ ἀνέγνωσαν ἔξω νόμον.. οὐ γὰρ ὅτι πυλῶν ἔξω τῆς Ἱερουσαλὴμ ἢ ταῖν οἰκιῶν ἀνεγέιννσκον ἐξιόντες Ἰουδαῖοι τὸν νόμον, διὰ τοῦτο δὴ καὶ ὁ προφήτης ἰσχυρῶς αὐτῶν κατηγορεῖ καὶ ὑπευθύνους ἐγκλήματι βοᾷ γεγονέναι, ἀλλ’ ὅτι τὰς ἐντολὰς καὶ ἀσεβοῦντες εἰς τὸν θεὸν ἐπιμεμορφασμένως μὲν ἀνεγίωσκον δῆθεν ὡς εὐσεβεῖς τὰ προστάγματα, κατὰ ψυχὴν δὲ οὐκ ἐδέχοντο μετὰ πίστεως ἴσχοντες, ἀλλ’ ἀπέπτυον »ἔργοις ἐντεῦθεν γὰρ τὴν ᾠδὴν ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας ᾂδουσι κυρίου, ταπεινότερον περιέλκοντες καὶ ἐξηγούμενοι τὸν νόμον, βασιλείαν αἰσθητὴν προσδοκῶντες, καὶ ἐπὶ γῆς ταύτης τῆς αλλοτρίας, ἣν παρελεύσεσθαι λόγος, τιθέμενοι τὰς ἐλπίδας, ἒνθα οἱ αἰχμαλωτίζοντες δελεάζουσιν ἡδοναῖς λοχῶντες πρὸς ἀπάτην.

Ἐοίκασι δὲ καὶ οἱ προσᾴδοντες τὸ εὐαγγέλιον ἄφροσιν ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας« μελῳδεῖν »τὴν ᾠδὴν κυρίου«, ἧς μή ἐστιν ὁ Χριστὸς γεωργός. ἀλλ’ αἱ τὸ καθαρώτατον καὶ φαιδρὸν καὶ ἀμιγὲς καὶ εὐλαβὲς καὶ εὐπρεπὲς τῆς παρθενίας ὑποδῦσαι καὶ ἀναλάμψασαι κάλλος, καὶ στεῖραι καὶ ἄγονοι τῶν ῥευστῶν καὶ ἀλγεινῶν εὑρεθεῖσαι »ἐπὶ γῆς ἀλλοτρίας« οὐ μελῳδοῦσι »τὴν ᾠδήν«, ὃτι μὴ φέρονται τὰς ἐλπίδας τῇδε, μηδὲ προστετήκασι θνητῶν σωμάτων τρυφαῖς, μηδὲ ταπεινῶς κατασκέπτονται τὸν νοῦν τῶν ἐντολῶν, ἀλλ᾿ εὖ καὶ γεν- [*](3 Ephes. 6, 12; vgl. Orig. In Psal. 136. 13, 137 Lomm. (ffier. PL 26, 1305) 4 Mt. 7, 6 — De creat. 1 — 6 Arnos 4, 5 — 12 Tit. 1, 16 — 14 vgl. S. 27, 16ff — 15 Mt. 24, 35 — 17 Plato Tim. 69 D — 19 vgl. De lepra 2, 4. Ignat. Ad Philad. 3, 1 — 25 vgl. Plato Gorg. 521 A. Theaet. 146 C. 151 E) [*](1 εἶναι κ. ἀπόρρητον unleserl. Ο : ε. ἀπὸ τούτων 2. Hd. M AI 2 πονηρῷ imleserl. Ο 3 ἐξέρχονται Ο Ρ, ἐξάρχονται Β, ἐξορχοῦνται Jh: vgl. auch Z. 9f γὰρ — τελοῦντες unleserl. Ο | τὰς ἐντ.] τῶν ἐντολῶν τοῦ κυρίου 2. Hd. M AI τ. πν. Kl: τ. πνευμάτων P Ausgg.: < M | τελ.] κακῶς ἐπιτελοῦντες MAI 4 τῆς Ο 53 6 τὸν vor νόμον + Ο < LXX) | ὃτι] ἒτι Β 7 ἢ < οἰκείων P, οἰκειῶν B | οἱ < P (nicht B) 9 ἀλλ’ P 176 v 10 dz < ἐπιμεμορφφμένως P 13 γῆς] τῆς P Jh | ἀλλοτρίας — κυρίου < 14 βασιλείαν in ürzung O βασιλίαν M) 16 αἰχμαλωτισταὶ P Jh 20 καθαρότατον B 20 f καὶ εὐλαβὲς < Ο 23 f zalg ἐλπίσι viell. richtig 25 κατασκέψονται P 25 f γενναίως μετὰ undeutl. Ο)

51
ναίως μετὰ φρονήματος ὑφηλοῦ τὰς ἐπαγγελίας ἄνω περιαθροῦσι, τὸν οὐράνιον διφῶσαι καὶ σύμφυτον τόπον. ὅθεν ἀγάμενος αὐτῶν ὁ θεὸς τὰ φρονήματα »μεθ᾿ ὁρκωμοσίας« ἐξαιρέτους ἐπαγγέλλεται διδόναι τιμάς, »ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης« προανατάσσων καὶ προκαθιδρύων. λέγει γὰρ ὧδε »ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλησεθείη ἡ δεξιάμου μου. κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν μή σου μνησθῶ, ἐὰν μὴ προανατάξωμαι τὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης μου«, Ἱερουσαλὴμ τὰς ἀμιάντους αὐτὰς δὴ ταύτας, ὡς ἔφην, ἀπήμονας ψυχὰς εἶναι λέγων, αἵτινες ἄτρυγον τὸ αὐστηρῶς ἀμολύντοις χείλεσι σπασάμεναι πόμα, »ἑνὶ ἀνδρὶ παρθένον ἁγνὴν« καθαρμόζονται »παραστῆσαι Χριστῷ« κατ᾿ οὐρανόν, »τὸν τῶν ἀμιάντων ἄθλων ἀγῶνα νικήσασαι«. ταύτῃ γὰρ καὶ Ἡσαΐας ὁ παρεγγυᾷ »φωτίζου, φωτίζου« λέγων »Ἱερουσαλήμ· ἣκει γάρ σου τὸ φῶς, καὶ ἡ δόξα κυρίου ἐπὶ σὲ ἀνατέταλκε«. ταῦτα δὲ τὰ ἐπαγγέλματα μετὰ τὴν ἐξανάστασιν τελεσιουργηθήσεσθαι δῆλον καὶ παντί. οὐ γὰρ περὶ τῆς πολυθρυλλήτου κατὰ Ἰουδαίαν πολίχνης τὸ πνεῦμα τὸ ἃγιον χρησμῳδεῖ, ἀλλὰ περὶ τῆς οὐρανοπόλεως ὡς ἀληθῶς ἐκείνης καὶ μακαρίας Ἱερουσαλήμ, ἣν δή φασιν αὐτὴν εἶναι τὸ ἄθροισμα τῶν ψυχῶν, ἃς προανατάξασθαι πρώτας »ἐν ἀρχῇ τῆς εὐφροσύνης‘ τῶν καινῶν αἰώνων ἀνεπισφαλῶς ὁ θεὸς ἐπαγγέλλεται, εἰς καθαρὰν οἴκησιν ἀδύτων φώτων τῷ λευκοτάτῳ τῆς παρθενίας ἐστολισμένας κόσμῳ κατοικίζων , ὃτι μὴ ἐμνημόνευσαν τὸν κόσμον ἀποδύσασθαι τὸν νυμφικόν, τουτέστι χαυνῶσαι τὸν λογισμὸν φαντασίαις ἐκτόποις.

[*](1 Plato Axioch. 370 D. 366 A — 3 vgl. Hebr. 7, 21 — 5 Psal. 136, 5. 6 — 9 Plato Phaedi-. 248 C — 10 11 Kor. 11, 2. De lepra 15, 5 — 11 Weish. Sal. 4, 2 — 13 Jes. 60, 1 — 17 Hebr. 12,22f; De lepra 10, 4 — 19 Psal. 136, 6 — 21 Plato Phaed. 114 C — vgl. Apok. Job. 3, 4. 5. 6, 11. 7, 9. 13)[*](1 περι)αθρ. — διψῶσαι Ζ. 2 unleserl. Ο | παρισθροῦσαι P: περιοδεύουσι 2. Hd. MAI 2 τὸν οὐρανὸν P 2 f θεὸς θεὸς — με(θ’) unleserl. Ο: τὴν σωφροσύνην μεθ’ 2.Hd. MAI ὁρκομοσίας Β: ὁρκωμόνας(?) Μ, ὅρκου μόνας Αl | ἐπαγγέλλ)εται — ἐν Ζ. 4 unleserl. Ο 4 καὶ — σου Ζ. 5 unleserl. Ο : καὶ λέγων· εἰ ἐπιληθῶ σου 2. Hd. M AI | καθιδρύων B Jh 5 λέγει P 177 | ἱερουσα(λημ ἐπ}ιλησθείη unleserl. Ο | ἡ δεξιά Ο 53v 9 PI ἀπήμονα (ψυχήν) 10 f παρθένον ἁγνὴν wobl auch Ο: παρθένον(?) ἁγνὴ Μ, παρθένῳ ἁγναὶ AI 11 παραστῆναι HSS κατ᾿ οὐρανὸν < Ρ 13 λέγων < P 14 ἀνατέρθαλκε] ε 15 τελεσιουγρηθήσεται P 16 πολυθρυλήτου Ρ | κατὰ τὴν P 17 οὐρανουπόλεως Ο Jh | ὡς < P 18 καὶ < Ο | φασιν OKI: φησιν P Jh 20 ὁ ἀνετπισφαλῶς Ο: ἐπιφανῶς P, προφανῶς Ch Jh 21 PI εἰς τὴν καθαρὰν οἴκησιν καθαρῶν P 22 ἐμνιμόνευσε B: P 177 v 23 ἀποδύσθαι P)
52

Ἀμέλει τὸ μὴ ἐπιλαθέσθαι νύμφην τὸν κόσμον, μηδὲ παρθένον τὴν στηθοδεσμέιδα αὐτῆς, λεγόμενον ἐν Ἱερεμίᾳ, τὸ μὴ ἐνδοῦναι καὶ χαλάσαι τὸν δεσμὸν τῆς σωφροσύνης ἀπάταις δηλοῖ καὶ περισπασμοῖς. στήθη γὰρ αἱ φρένες εἰκότι λόγῳ καὶ ὁ νοῦς ἡμῶν εἶναι νομίζεται· ἡ δὲ στηθοδεσμίς, ἡ συνδοῦσα ζώνη καὶ συσφίγγουσα τὴν πρόθεσιν τῆς ψυχῆς εἰς ἁγνείαν, ἐστὶν ἡ πρὸς θεὸν ἀγάπη, ἥν τε καὶ ὑμῖν ὁ στρατηγὸς ἡμῶν καὶ ποιμὴν Ἰησοῦς καἰ ἂρχων καὶ νυμφίος, ὦ καλλιπάρθενοι, ἄρρηκτόν τε καὶ ἐσφραγισμένην μέχρι »τέλους« τηρῆσαι παράσχοι. τούτου γὰρ τοῦ κτήματος τοῖς ἀνθρώποις ἄμεινον βοήθημα οὐκ ἄν τις ῥᾳδίως ἓτερον λάβοι ἀρέσκον θεῷ καὶ προσφιλές. διὸ ἐγὼ χρῆναί φημι τὴν ἀγνείαν ἂπαντας τιμᾶν καὶ διαφεόντως ἀσκεῖν τε καὶ ἐγκωμιάζειν.

Αὑταί σοι καὶ παρ’ ἡμῶν αἱ ἀπαρχαὶ τῶν λόγων ἀνακείσθωσαι· ὡ Ἀρετή, τὰ μὲν παιδιᾶς, τὰ δὲ καὶ σπουδῆς χάριν.

Ἀλλὰ δέχομαι τὸ δῶρον, ἴφη φάναι τὴν Ἀρετήν, καὶ κελεύω μετὰ σὲ τὴν Θάλλουσαν λέγειν· δεῖ γάρ με παρὰ μιᾶς ἑκάστης ὑμῶν ἀποδέξασθαι τὸν λόγον.

[*](1 Jei-cm. 2, 82 — 3 De res. 11, 6, 6 — 7 Job. 10, 11. U — 8 Mt. 9, 15. 25, 1 ff — I Kor. 1, 8 — 9 riato Symp. 212 B — 13 Plato Symp. 197 E — 16 Plato Symp. 194D)[*](1—6 Phot. Bibl. 237 S. 308 b, 40—309 a a, 5 — 4 f SS Parall. S. 200 Holl)[*](1 Ph ὅτι φησιν Ἀμ. usw. | ἐπιλανθάνεσθαι P 2 στηθεσμίδα P | αὐτῆς Jh: < Ph 3 f κ. περισπ. < Ph 4 στήθη — νομίζεται Ζ. 5 in = Vat. 1553, Bl. 182r); Lemma τοῦ ἁγίου Μεθοδίου ἐκ τῶν περὶ ἁγνείας συμποσίων | γὰρ . . φρένες unleserl. Ο | αἱ] καὶ C | εἰκότι] αἰσθητικῷ τινι C ὁ < C 5 νομ.] ὀνομάζεται ἐν τῇ γραφ C | (στηθοδ)εσμίς, ἡ O | ἡ συνδ.] αὐτῶν 2. Hd. MAI | ζωὴ Ph 6 τῆς ψ. ε. ἁγν. unleserl. Ο θεὸν P Jh : Χριστὸν Ο Ph | ἀγάπη] es endet Ph 7 ὑμῖν] ἡμῖν M Al στρατ. ἡμ. κ. unleserl. Ο : στρατηλατῶν κ. 2. Hd. M AI 7 f Ἰησοῦς καὶ ἄρχων) κ. νύμριος unleserl. Ο 8 καλλ)ιπάρθενοι ἂρρηκτόν unleserl. Ο | καλιπάρθενοι P τε < Cb Jh | καὶ — τοῦ Z. 9 unleserl. Ο | μέχρι — παράσχοι Ζ. 9 auch ab. Lücke fast e. Ζ.Μ 9 — 12 PI τούτου τοῦ κτήματος τῇ ἀνθρωπείᾳ φύσει συνεργὸν ἀμείνω Ἒρωτος οὐκ ἂν τις ῥᾳδίως λάβοι. διὸ δὴ ἔγωγέ φημι χρῆναι πάντα ἂνδρα τὸν Ἔρωτα τιμᾶν, καὶ αὐτὸς τιμῶ . . καὶ διαφερόντως ἀσκῶ 9 κτήματος Ο 54: ἠττήματος B, a. Rd. corr. κτήμ. 10 ἀμείνω P 12 διαφερ.] διὰ παντὸς P 13 f PI οὗτος . . ὁ παρ’ ἐμοῦ λόγος, ὦ φ., τῷ θεῷ ἀνακίσθω, τὰ μὲν παιδιᾶς, τὰ δὲ σπουδῆς . . μετέχων 14 παιδείας OP 15 ἀρε . . . Ο 16f PI ἀποδέξασθαι παρ’ ἑνὸς ἑκάστου ὑμῶν τὸν λόγον)
53

Τὴν οὖν Θάλλουσαν βραχὺ ἐπισχοῦσαν καὶ πρὸς ἑαυτήν τι σκεψαμένην εἰπεῖν ἔφη· Ἀλλ᾿ , ὦ Ἀρετή, συλλήπτειραν ἀξιῶ παραστῆναί σε κατὰ νοῦν, ὅπως πρῶτον μὲν σοῦ, καὶ τῶν παρόντων δὲ φανῶμεν ἂξια λέγειν. τὸ γὰρ μέγιστον καὶ ἐπιφανέστατον ἀνάθημα καὶ δῶρον, οὑ μηδὲν ἀντάξιον ἄλλο προσενέγκασθαι πάρεστιν ἀνθρώποις θεῷ, τὸν ἆθλον τῆς παρθενίας εἶναι πέπεισμαι διαρκῶς, ἀπὸ τῶν ἱερῶν ᾐσθημένη γραμμάτων. οὐ γὰρ ἄν, πολλὰ πολλῶν κατ’ εὐχὰς ἐν τῷ νόμῳ καλὰ κατεργασαμένων, μόνοι μεγάλην εὐχὴν ἐλέγοντο πληροῦν οἱ σφᾶς αὐτοὺς αὐθαιρέτῳ βουλῇ προσενέγκαντες θεῷ. ἔχει γὰρ τὸ ῥητὸν οὕτως· »καὶ ἐλάλησε κύριος πρὸς λέγων· λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ, καὶ ερεῖς πρὸς αὐτούς· ἀνὴρ ἢ γυνή, ὃς ἂν μεγάλως εὒξηται εὐχὴν ἀφαγνίσασθαι ἁγνείαν κυρίῳ«. εὒχεται χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ εἰς τὸν νεὼν σκεύη προσκομίσας ἀναθεῖναί τις, ἓτερος ἀναθεῖναι τὴν δεκάτην τῶν καρπῶν, ἂλλος τῆς οὐσίας, ἕτερος τὰ κράτιστα τῶν ποιμνίων, ἄλλος τὴν ὕπαρξιν καθιεροῖ, καὶ οὐδέπω μεγάλην εὐχὴν εὒξασθαι λέγεται τῷ κυρίῳ, ἀλλ’ ἐκεῖνος ὁ ἑαυτὸν ἀναθεὶς τῷ θεῷ ὁλοτελῶς.

Ἐπιχειρητέον γὰρ άληθεῖ λόγῳ πρὸς ὑμᾶς, ὦ παρθένοι, τὴν κατὰ τὸ πνεῦμα διάνοιαν δηλῶσαι τῆς γραφῆς. ὁ γὰρ κατά τι [*](3 Plato Phaed. 95 E — 9 Plato Symp. 179 C — 12 Num. 6, 1 — 20 Plato Tim. 53 B) [*](2 . άλλουσα Εος Ο, vor ά Raum für e. ßen Buchst., ebenso vor ὴν Z. Θάλλουσα. λόγος ος p 3 f PI ἐπισχὼν καὶ πρὸς ἑαυτόν τι σκεψάμενος . . ἔφη 3 ἑαυτὸν B | τί Ο 4 συλλήπτειραν wohl auch Ρ, da in V: συλλήπτριαν Jh 5 κατὰ νοῦν Ο: καὶ τὰ νῦν P Jh | δὲ < P 6 ἄξια < P (in V d. Lin.) 9 ἱερῶν] σῶν Ρ | πολλῶν πολλὰ B Jh (PI πολλῶν πολλὰ κ. καλὰ ἐργασαμένων) 11 προσενέγκασθαι Ρ Jh 12 θεῷ] θεῷ ἑλόμενοι Po: βουλόμενοι CbJh | οὓτω B 14 ἂν < OJh 15 τὸν νεοσκευῆ προσκομίσαι P 15 f ἀνα)θεῖναί τις unleserl. 15 ἀναθῆναι B 16 ἓτερος — οὐσίας < B | ἀναθεῖναι] ἀνάθημα P 17 καθιερεῖ Β, οι unleserl. 18 μεγ. εὐχὴν unleserl. Ο | λέγ.] δύναται Ρ Jh | τῷ < Ο 19 — ἐπι(χειρητέον) Z. 20 unleserl. Ο | τῷ θεῷ < Ρ 20 ἀήθει PI, aber S. 60, 11 | δηλοῦν PI 21 τὴν — διάν(οιαν) unleserl. Ο | κατὰ τ. πν. 2. Hd. Μ πνεῦμα] προκείμενον AI Cb | κατὰ — προσ(έχων) S. 54, 1 unleserl. Ο)

54
μόριον φυλασσόμενος καὶ προσέχων, κατά τι δὲ περισπώμενος καὶ πλημμελῶν ὃλος οὐκ ἀνάκειται θεῷ· χρῆν γὰρ τὸν τέλειον πάντα ἀναθεῖναι καὶ τὰ τῆς ψυχῆς καὶ τὰ τῆς σαρκός ὃπως ἂρτιος εἲη καὶ μὴ ελλιπής, ταύτῃ γὰρ δὴ καὶ τῷ Ἀβραὰμ ὁ θεὸς ὑφγηεῖται, λάβε μοι« λέγων »δάμαλιν τριετίζουσαν καὶ αἶγα τριετίζουσαν καὶ κριὸν τριετίζοντα, καὶ τρυγόνα καὶ περιστεράν«, ὃ ἐστιν εὐφήμως ἐπίστησον γὰρ ὅτι περὶ τούτων κἀκεῖνο παρεγγυᾷ)· προσένεγκέ μοι καὶ φύλαξον ἂζυγα καὶ ἀκάκωτόν σου τὴν ψυχὴν δαμάλεως δίκην, καὶ τὴν σάρκα καὶ τὸν λογισμόν, τὴν μὲν ὡς αἶγα, ἐπειδὴ τὰ μετέωρα καὶ κρημνώδη περιπολεῖ, τὸν δὲ ὡς κριόν, ἳνα μηδαμῶς ἀποσκιρτήσας ἐκπέσῃ καὶ ἐξολισθήσῃ τῆς ἀληθείας· οὓτω γὰρ ἐντελὴς ἴον καὶ ἀνεπίληπτος, ὦ Ἀβραάμ, ἀναθεὶς ἐμοὶ καὶ τὴν ψυχὴν καὶ τὴν αἲσθησιν καὶ τὸν νοῦν· ἃ συμβολικῶς δάμαλιν ἴφη καὶ αἶγα καὶ κριὸν τριετίζοντα, οἱονεὶ τὴν γνῶσιν ἀκακέμφατον τῆς τριάδος ἐπανῃρημένα. τάχα δὲ καὶ τὴν πρώτην καὶ τὴν μέσην καὶ τὴν τελευταίαν τοῦ βίου τῆς ἡλικίας ἡμῶν αἰνίσσεται τρίβον , βουλόμενος, ὡς ἒνι μάλιστα, καὶ τὸν τῶν παίδων καὶ τὸν τῶν ἀνδρῶν καὶ τὸν τῶν γεραιτέρων χρόνον σωφρόνως βιώσαντας αὐτῷ προσενέγκασθαι. καθ᾿ ὃν τρόπον καὶ ὁ κύριος ἡμῶν ἐν εὐαγγελίοις παρακελεύεται Ἰησοῦς Χριστός, ὡδε νομοθετῶν· οἱ λύχνοι ὑμῶν‘« μὴ σβεννύσθωσαν, καὶ »αἱ ὀσφύες ὑμῶν μὴ λυέσθωσαν. διὰ τοῦτο καὶ ὐμεῖς ὃμοιοι γίνεσθε ἀνθρώποις προσδεχομένοις τὸν κύριον αὐτῶν, πότε ἀναλύσει ἐκ τῶν γάμων, ἳνα ἐλθόντι καὶ κρούσαντι αὐτῷ εὐθέως ἀνοίξωσι. μακάριοί [*](3 vgl. 2 Tim. 3, 17 — 4 Gen. 15, 9 — 8 De lepra 9, 2. 4. 11, –14 Symp. 8, 10. De lepra 11, 4. De cibis 12, ff — 20 Lnk. 12, –38. De lepra 10, 5) [*](4—S. 55, 19 Phot. Bibl. 237 S. 309a, 6—309 b, 2) [*](1 κατά P 178v | περισπόμενος B | καὶ — ἀνάκειται Ζ. 2 unleserl. Ο 2 ὅλος — ἀνάκ.] οὐκ εὐαρεστεῖ τῷ 2. Hd. M Al | χρῆναι (w. e. seh.) OP | τὸν τ(έλ)ειον unleserl. Ο 3 ἀναθεῖναι — ἐλλιπής Ζ. 4 unleserl. Ο : ganz anders 2. Hd. MAI 4 ἐλλειπής P | ταύτη Ο ν | γὰρ < Cb Jb | λάβε — κύριον S. 55 Ph S. 309a, 6 ff: ὅτι τὸ λάβε usw. 5 λέγων vor καὶ καὶ PJh: < Pb | κ. αἶγα τριετ. < Phb 6 καὶ vor τρυγόνα < Ο | ὂ — παρεγγυᾷ Ζ. 7] φησιν ὃτι Ph 7 προσένεγκαί OP 7 f καὶ φύλαξον < Ph 8 ἂζυμα ἄζυγον Pha | ἀκακώτατον Phb 10 . ηδαμῶς Ο 11 οὓτως P | ἐντελὴς ἒσῃ καὶ < Ph ἒσῃ nach ἀνεπ.) 12 ὦ] ὡς Pha, ὡς ὁ Phb | ἂν ἀναθῇς 14 f ἐπανηρημέναι P, ἐπανειρηκέναι B 16 ἒνι] ὃτι Phb, ἂρα Pha 18 γεραιστέρων O 19 ἐν εὐαγγ. ὁ κύριος (ohne ἡμῶν) Ph | εὐαγγελίῳ B παρακ. — νομοθ. .Z.20] ὁ κύριος νομοτεθεῖ Ph | πα ρακελεύεται 7 119 | Ἰησοῦς < Ο 20 οἱ — λυέσθωσαν Ζ. 21 < Ph 20 f οἱ ὀσφύες P 22 αὑτῶν Jh)
55
ἐστε, ὁτι ἀνακλινεῖ ὑμᾶς καὶ παρελθὼν διακλονήσει· κἂν τῇ κἂν τῇ τρίτῃ, μακάριοί ἐστε.‘ ἐπισκέψασθε γὰρ ὄτι τρεῖς ὑποθέμενος φυλακὰς νυκτός, ἑσπερινὴν καὶ δευτέραν καὶ τρίτην, καὶ τρεῖς ἑαυτοῦ παρουσίας, ὦ παρθένοι, τὰς τρεῖς ἡμῶν τῆς ἡλικίας ᾐνἰξατο μεταβολάς, τὴν μειρακιώδη καὶ τὴν πρόσηβον καὶ τὴν πρεσβυτικήν, βουλόμενος, ἴνα κἂν τὴν πρώτην ἄγοντας ἡλικίαν, τουτέστι παῖδας ὄντας, ἐὰν ἔλθῃ παραληψόμενος <ἐκ> τοῦ κόσμου, ἑτοίμους καὶ καθαρούς, μηδὲν ἐπιτετηδευκότας σκαιόν, κὰν τὴν δευτέραν ὁμοίως, κἂν τὴν τρίτην. ἐσπερινὴ γὰρ φυλακὴ ὁ καιρός ἐστι τῆς ἀκμῆς τοῦ ἀνθρώπου καὶ ἡ νεότης, καθ’ ἢν ἄρχεται ταράσσεσθαι τὸ ἡγεμονικόν, ἐπιθολούμενον ταῖς ἐξαλλαγαῖς τοῦ βίου, ἡβώσης αὐτοῦ τῆς σαρκὸς ἤδη καὶ τρεπομένης εἰς πάθη. δευτέρα δέ, ὁπηνίκα λοιπὸν »εἰς ἄνδρα τέλειον« ἐλάσας ἄρχεται στάσιν καὶ βεβαιότητα τῶν θορύβων ὁ νοῦς προσλαμβάνειν καὶ τῆς οἰήσεως. τρίτη δέ ὅτε αἱ πλεῖσται φαντασίαι φθίνουσι τῶν ἐπιθυμιῶν, ἀπομαραινομένης ἤδη τῆς σαρκὸς κα) εἰς γῆρας προκοπτούσης.

Διὸ προσῆκεν ἄσβεστον ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς πίστεως ἐξάψαντας τὸν λύχνον, καὶ τὴν ὀσφῦν ἀναζωσαμένους τῇ σωφροσύνῃ , ἐγρηγορέναι καὶ προσδοκᾶν ἀεὶ τὸν κύριον , ἵνα, κἄν ἐν τῇ πρώτῃ ἡμῶν ἡλικίᾳ παραλαβεῖν ἡμῶν τινας βουληθῇ, κἂν ἐν τῇ δευτέρᾳ, κἂν ἐν τῇ τρίτῃ, ἐλθὼν καὶ εὑρὼν ἐτοιμοτάτους καὶ ἄ προσέταξεν ἐργαζο- [*](7 vgl. Job. 14, 3 — 10 vgl. Plato Tim. 44 AB — 12 Ephes. 4, 13 — 15 Plato Pol. I, 328 D — 17 De lepra 10, 5) [*](4 Gramer Catene n, 103, 25 ff) [*](1 f κἂν . . κἄν] καὶ . . καὶ P 2 τῇ vor τρίτῃ < Pha Ι φυλακῇ τρίτῃ + Cb Jh Ι ἐστε sehr undeutl. 3 νυκτὸς ἑσπε(ριν)ὴν καὶ δ)ευ(τέραν) unleserl. Ι ὑποθέμενος vor ἐσπερ. + P 4 ἑαυτοῦ — τρεῖς < Ph Ι παρ)ουσίας α’ π)αρθέν(οι) τὰς unleserl. 5 μετα(βο)λ(άς) — (πρόση)βον u. πρεσβ)υτ. — ἡ(λικί)αν Ζ. 6 unleserl. Ι πρεσβυτέραν 2. Hd. MAI: πρεσβυτικήν bei PI nur Legg. HI, 685 B 6 βουλόμενος + P Ph: α3C; Μ AI Cb Jh I κὰν] καὶ P Ph Ι τὴν — τουτέστι < Ph Ι τουτέστι 55 7 ἐὰν] ἂν P Ι ἐκ + τὸν κόσμον Ph Ι παραλάβη 0: καταλάβοι P Ph 8 μηδὲν — σκαιόν < Ph | ἐπιτηδευκότας P Ι σκαιόν < P 8f κἂν . . κἂν] καὶ . . καὶ P Ph 10 ἡ νεότης < Ph Ι καταράσεσθαι 11 ἐπιθολ.] vgl. S. 204. 296 AI Ι ταῖς — πάθη Ζ. 12] τοῖς πάθεσιν Ph Ι γὰρ nach ἡβώσ., aber mit Zeichen, ß zu tilgen 12 πάθος P 13 στάσιν καὶ < Ph Ι βεβαι. Ρ 179v 14 νοῦς προσλ. nach κ. τ. οἰήσεως < Ph) in 15 τ. ἐπιθ. φθίνουσιν Ph Ι PI al κατὰ τὸ σῶμα ἡδοναὶ ἀπομαραίνονται 17 προσῆκεν ΟΡ (so auch P 58,13) Ph: προσήκει Jh Ι τῆς < P 18 τὸν < Ρ Ι τῆς σωφροσύνης P Ι 19 κύριον] es endet Ph 19 f κἂν . . κἄν . . κἄν] καὶ . . καὶο . . καὶ P (nicht B) 20 ἡμῶν + O)

56
μένους, ἀνακλίνῃ εἰς Ἀβραὰρ κόλπους καὶ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακώβ. καὶ Ἱερεμίας δέ »ἀγαθόν« φησίν »ἀνδερί, ὅταν ἄρῃ ζυγὸν βαρὺν ἐν νεότητι αὐτοῦ‘ καὶ »ἀπὸ τοῦ κυρίου« οὐ μὴ »ἀποστῇ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ.. ἀγαθὸν γὰρ ἐκ παίδων ὠς ἀληθῶς ὑποθέντα τὸν αὐχένα τῇ θείᾳ προσοχῇ μὴ ἀποσείσασθαι μέχρι γἠρως τὸν ἐπιβάτην καθαραῖς φρεσὶν ἐποχούμενον, άεὶ τὸν λογισμὸν εἰς τὰ χεἰρω καθέλκοντος τοῦ πονηροῦ. τίς γὰρ οὐ τὰς δι’ ὀμμάτων, τίς δ’ οὐ τὰς δι’ ὤτων, τίς δ’ οὐ τὰς διὰ γεύσεως ὀσφρήσεώς τε καὶ ἁφῆς ἡδονὰς καὶ τέρψεις ἀποδέχεται, τὸν ἡνίοχον μὴ φέρων, σωφροσύνην εἴργουσαν καὶ καθαιμάττουσαν τὸν ἵππον τῆς κακίας; ἕτερος ἔν οὖν εἰς ἔτερα ἐπιβλέψας ἄλλα δοξάσει, ἡμεῖς δὲ ἀνατιθέναι λέγομεν τελείως ἑαυτὸν τῷ θεῷ, ὅς καὶ τὴν σάρκα ἄχραντον ἐκ παίδων φιλοτιμεῖται φυλάττειν, παρθενίαν ἀσκῶν. περισπουδάστους γὰρ καὶ μεγάλας ἐλπίδων δωρεὰς τοῖς ἐφιεμένοις αὐτῆς ταχέως φέρει, τὰ λυμαντήρια τῆς ψυχῆς ἀπομαρίνουσα πάθη καὶ ὑπεκκαύματα. — φέρε γὰρ εἰσηγήσωμαι, πῶς ἀνακείμεθα τῷ κυρίῳ.

Τὸ γοῦν »μεγάλως εὔξασθαι εὐχήν«, ἐν τοῖς Ἀριθμοῖς νομοθετούμενον, τοῦτο παρίστησιν , ὅπερ ἐπὶ πλέον ἐγὼ διηγησαμένη ἀποφανῶ, μεγάλην εὐχὴν εἶναι παρὰ πάσας εὐχὰς ἀποδεικνύουσα τὴν ἁγνείαν. τότε γὰρ ἀνάκειμαι προφανῶς πᾶσα τῷ κυρίῳ, ὁπότε μὴ μόνον τὴν σάρκα συνουσίας ἀνέπαφον, ἀλλὰ καὶ τῶν λοιπῶν ἀτοπημάτων ἄσπιλον τηρεῖν ἀγωνίζομαι. »ἡ γὰρ ἄγαμος μεριμνᾷ. φησί [*](1 Luk. 16, 22. Mt. 8, 11 — 2 Klag. Jerem. 3, 27 — 3 Jerem. 17, 5 (6, 8) — 9 Plato Phaedr. 254 E. 247 B — 17 Num. 6, 2 — 21 vgl. Symp. ob. S. 8, 8 f. u. 11, 1 S. 279 AI. De lepra 9. 11 — 22 I Kor. 7, 32. 34) [*](20 ff Nilus Epist. III, 298) [*](1 ἀνακλινῆ P : ἀνακλινεῖ OB 1 f καὶ Ἱερ.] ὁ ἱερ. P : Ἰερ. Cb Jh 2 βαρὺν + 3 τοῦ < Ι οὐ < Cb Jh 4 τὸν vor ἐκ + 4 f προσευχῆ O 6 τὸ χεῖρον PJh 7 δι’ ὀμμ. — ΟΜ: δι’ ὀμμάτων, οὐ τὰς AI Ι ὤ)των — οὐ Z. 8 unleserl. 8 γεύσεων· ὀσφρήσεων τε P Ι καἰ τέρψεις unleserl. O 9 PI ὁ δ’ ἡνίοχος . . καθῄμαξεν, 247 B ὁ τῆς κάκης ἵππος Ι τὸν] τὸν Po Cb Jh εἴρ)γουσαν καὶ καθαι(ματτ.) unleserl. 10 ἔτερος P 180 Ι μὲν — ἔτερα unleserl. O I ἔτερα] τοῦτο MAI Ι ἐπιβλέψ(ας) undeutl. 11 δοξάξει B, ab. a. Rd. δοξάσει: unleserl. 0, δικάζει ικ auf Rasur) MAI Ι ἀναθεῖναι (corr. aus ἀναθῆναι, so w. e. seh. 0) Μ ΑΙ Ι λέγωμεν Ρ : ν Ι ἑαυτὸν τελείως P Jh I τῷ vor θεῷ + P 12 κ. τ. σάρκα ἄχρ. < P 14 λυματήρια B 15 εἰσηγἠσομαι P: εἰσηγητέον 18 ἐπὶ πλεῖον 19 ἀποφανῶ Ο: ἀποφαίνω PJh 20 καὶ προφανῶς P Ι πᾶσα < P Ι τῷ < 21 συνουσίας < P 22 φησὶ μεριμνᾶ O)

57
τὰ τοῦ κυρίου, πῶς ἀρέσει τῷ κυρίῳ«. οὐ μόνον ἴνα μὴ χωλὴν τῆς ἀρετῆς κατά τι μόριον ἀπενέγκηται τὴν δόξαν, ἀλλ’ ἄμφω, κατὰ τὸν ἀπόστολον , καὶ ἐν τῷ πνεύματι καὶ ἐν τῷ σώματι« ἁγιάζηται, ἀναθεῖσα τὰ μέλη κυρίῳ. τί γάρ ἐστι τὸ ἀναθεῖναι τελείως ἑαυτὸν κυρίῳ, λεκτέον. ἐὰν ἐπὶ τῶνδε μὲν ἀνοίξω τὸ στόμα, ἐπὶ τῶνδε δὲ καταλείσω, οἶον ἀνοίξω μὲν περὶ τὰς ἐξηγήσεις τῶν γραφῶν εἰς τὸ ὀρθοδόξως ὑμνῆσαι καὶ μεγαλοπρεπῶς κατὰ δύναμιν τὸν θεόν, κατακλείσω δὲ » θύραν‘ αὐτῶ θεμένη καὶ φυλακὴν‘ <τπῦ > μάταια μὴ λαλεῖν, ἀγνεύει μου τὸ στόμα καὶ ἀνάκειται τῷ κυρίῳ, »ἡ γλῶσσά μου κάλαμος« γέγπμε. σοφίας ὄργανον· γράφει γὰρ δι’ αὐτῆς ἀριδήλοις ἀπὸ τοῦ βάθους καὶ τῆς δεινότητος τῶν γραφῶν φωτίζων τὸν νόμον τοῦ πνεύματος«, ὁ λόγος, ὁ κύριος, ὁ γραμματεὺς τῶν αἰώνων ὀξυγράφος, ὅτι ταχέως καὶ ὀξέως τὴν βουλὴν ἀνα- γράφεται μόνος καὶ πληροῖ τοῦ πατρός, »ὀξέως σκύλευσον‘ ἀκούων »ταχέως προνόμευσον‘. τούτου »κάλαμός« ἐστιν »ἡ γλῶσσά μου« τοῦ »γραμματέως«· ἡγνίσθη γὰρ αύτῷ καὶ άνάκειται κάλαμος ὤσπερ »ὡραῖος«, ὡραιότερα γράφων τῶν τὰ ἀνθρώπινα δόγματα κρατυνόντων ποιητῶν καὶ λογογράφων. ἐὰν ἐθίσω καὶ τὰς ὄφεις μὴ ἐπιθυμεῖν ὤρας σωμάτων, μηδὲ τέρπεσθαι θέαις ἀσχήμοσιν, ἀλλὰ τὰ ἄνω περισκοπεῖν, ἁγνεύουσι καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἀνάκεινται τῷ κυρίῳ. ἐὰν τὰ ὦτα φράξασα ἀπὸ δυσφημίας καὶ ψιθυρισμῶν ἀναπετάσω Xoycp θεοῦ, φοιτῶσα παρὰ σοφοῖς, ἀντέθεικα καὶ τὰς ἀκοὰς τῷ κυρίῳ. ἐὰν ἀποσείσωμαι τὰς χεῖρας ἀπὸ καπηλείας, ἀπὸ μεταπράσεως, ἀπὸ φιλοχρημοσύνης, ἀπὸ πληκτισμοῦ, ἀγνεύουσι καὶ αἱ χεῖρες τῷ [*](1 Plato Legg. Ι, 634 Α — 6 Symp. 9, 4 — 8 Psal. 140, 3 (33, 14) — 9. 12. 15 Psal. 44, 2. 3 — 12 Rom. 8, 2 — 14 Jes. 8, 3 — 19 Kol. 3, 1. 2; vgl. Plato Pol. Vn, 529 A) [*](1 f PI χωλὴν τὴν ἀνδρείαν 3 ἐν τῷ σώματι vor ἐν τῷ πνεύματι Ρ Jh | ἁγιάζεται P 4 ἑαυτὸν τελείως P Jh 6 οἶον P ν 8 φυλα(κὴν) unleserl. O Ι τοῦ + Po Cb Jh Ι λαλῶν (ohne τοῦ)? Kl 9 κυρίω 0: θεῶ PJh 10 ὄργ. σοφ. OJli 11 φ . . . ζων 12 νόμον] νοῦν PJh Ι ὁ < P, nicht V) γραμμα. εὺς 13 τῶν αἰώνων undeutl. Ι ὀξυγρ.] ὁ ζωγράφος Ο Ι τὴν — μόνος Ζ. 14 nnleserl. Ι τὴν < M AI, w. e. seh. auch 13 f ἀναγρ.] ἐξηγεῖται 2. Hd. MAI 14 ἀκ)ούων — ἐστιν Z. 15 unleserl. 16 γραμμα- τ)έως — ἀνάκειται und 17 ὡραῖος — ἀνθρώπινα unleserl. Ι ἡγν. γ. αὐτῷ] ἁγνείας αὐτῷ δὴ 2. Hd. MAI 17 ὡρ. ὡρ. < Μ Ι δόγματα 56 19 ὤρας] vgl. S. 71, 20 u. Ζ. B. PI Legg. VIII, 837 τῆς ὥρας . . πεινῶν 22 σοφούς richtig Jh Ι τῷ < P 23 ἀποσείσ. wie S. 56, 5] ἀποστήσ(ομαι M Ausgg. | ἀπὸ P 181 24 τῷ vor θεῷ + O)
58
θεῷ. ἐὰν ἀφέφω τὸ πορευτικὸν διεστραμμἐνας ὁδοὺς πορεύεσθαι, ἀνατέθεικα καὶ τοὺς πόδας, οὐκ εἰς δικαστήρια κοὶ θιάσους παρερχομένη,

  • ὅθι τ΄ ἄνδρες άλιτροδίκαι τελέθουσιν,
  • ἀλλ6 εἰς τὸ κατορθῶσαι πλήρώσασά τι τῶν ἐντολῶν. τί μοι λοιπόν, ἐὰν διαγνεύω καὶ τὴν καρδίαν, πάσας τὰς διανοήσεις αὐτῆς ἀναθεῖσα κυρίῳ; φλαῦρον οὐδὲν ἐνθυμοῦμαι, κοσμικὸν οὐδὲν διαλογίζομαι, τῦφος οὐκ ἐμπολιτεύεται καὶ ὀργὴ παρ’ ἐμοί, τὸν νόμον καὶ ἐν ἡμέρᾳ μελετῶ κυρίου καὶ ἐν νυκτί· καὶ τοῦτ΄ ἐστί »ὰγνείαν ὰγνεῦσαι, μεγάλην εύξάμενον εύχήν«.

    Πειράσομαι γὰρ καὶ τὰ ἑξῆς ὑμῖν τούτων, ὠ παρθένοι, φράσαι τῶν διατάξεων, ἐπειδήπερ τῶν σφετέρων ἐξήρτηται καὶ αὐτὰ κατορθωμάτων, θεσμοὶ περὶ παρθενίας ὄντα καὶ χρησμοὶ διδάσκοντες ὧν ἀπέχεσθαι προσήκει καὶ ἀναγωγὸν εἶναι τὴν παρθένον. γὰρ οὕτως· καὶ ἐλάλησε κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· λάλησον τοῖς υἱοῖς Ἰσραὴλ καὶ ἐρεῖς πρὸς αὐτούς· ἀνὴρ ἢ γυνή, ὅς ἂν μεγάλως εὔξηται εὐχὴν ἀφαγνισθῆναι κυρίῳ , ἀπὸ σίκερα καὶ οἴνου ἁγνισθήσεται, καὶ ὄζος ἐξ οἴνου καὶ ὄξος ἐκ σίκερα καὶ καὶ κατεργάζεται ἐκ σταφυλῆς οὐ πίεται, καὶ σταφυλὴν πρόσφατον καὶ σταφίδας οὐ φάγεται πάσας τὰς ἡμέρας τῆς εὐχῆς αὐτοῦ«, ὅπερ ἐστίν· ἀπὸ τοῦ φυτοῦ τῆς πονηρίας τῶν γεννωμένων ὁ κατεγγυήσας ἑαυτὸν τῷ καὶ ἀναθεὶς οὐ δρέψεται διὰ τὸ παρεκτικὸν ἀεὶ μέθης αὐτὸ xai ἐκστάσεως πεφυκέναι. δύο γὰρ ἀμπέλων διαφορὰς ἐκ τῶν γραφῶν [*](2 Plato Theaet. 173 D — 7 Psal. 1, 2 (Sir. 6, 37) — 8 Num. 6, 1 — 10 Symp. 4, 4 S. 49, 24. De lepra 9, 1 — 14 Num. 6, 1—4) [*](22— S. 69, 11 Phot. Bibl. 237 S. 309b, 5—10) [*](1 ἀφ . ξω 0: ἐφέξω P Jh 2 PI εἰς ἀγορὰν οὐχ ἴσασι τὴν ὁδόν, οὐδὲ ὅπου δικαστήριον 3 ὄτι P Ι τ’ < P 6 φαῦλον P Jh Ι ἐνθυμοῦμαι — οὐδὲν < Cb Jh 8 f μεγάλην ἁγνείαν B Jh 10 γὰρ] δὲ Po Cb Jh τούτων ὦ < CbJh ὦ < B) 11 ἐξήρηνται P; vgl. S. 77, 16 12 θεσμὸς 13 προσῆκεν P, προσῆκε B (vgl. oben 25, 7. 55,17 Ι ἀναγωγὴν MAI (nicht Ο) Ι παρθενίαν Μ ΑΙ Jh Ι γέγραπτε B 14 πρὸς (undeutl.) μωὕσῆν Ο: τῶ μωὔσεῖ Ρ. τῷ μωυσῇ B Jh 15 ἀν)ὴρ ἢ καὶ AI) γυ(νή) unleserl. 16 ἀφαγνίσασθαι O Ι ἐν vor κυρίῳ + M AI, ἐν(?) öscht in ἁγνείαν?) Ι ἀ(π’ οἴ)νου χαὶ σίκ. 17 καὶ ὄξ. ἐκ σίκ. ὅσα unleserl. Ι σίκερα V Ρ ν | κατεργάξ . . αι O 18 πίετε . . φάγετε Jh πίετ]αι unleserl. 0, ab. πίεται MAI) Ι σταφυλὴν unleserl. O Ι πρόσφ . τ . . Ι καὶ — φ)άγεται Ζ. 19 unleserl. Ι σταφίδα Jh: σίκερα 2. Hd. MAI 19 πάσας 56v 20 γενομένων Ι ἑαυτὸν < P. τῷ < 21 αὐτῶ 22 δύο — Γομόρρας S. 59, 10 Ph Ι δύο — ἀποστόλοις 5. 59,6] ὅτι εἴδη ἀμπέων ἀμΠέλων παρὰ τῇ γραφῇ, λίαν ἀγαθὴ καὶ λίαν κακή· καὶ γάρ φησιν ὁ κύριος Ph)

    59
    ᾐσθήμεθα, αἳ χωρὶς ἀλλήλων γεγονέτην ἀνομοίως τε ἐχέτην. ἡ γὰρ ἀθανασίας τε καὶ δικαιοσύνης ἐστὶ παρεκτική, ἡ δὲ μανίας αὐ καὶ παραφοσύνης. ἄμπελος μὲν γὰρ νηφάλιος καὶ εὐφραντική, κλημάτων δίκην ἐκ τῶν μαθημάτων τοὺς βότρυς ἱλαρῶς ἀπαιωροῦσα τῶν χαρισμάτων καταστάζοντας ἀγάπην, ὁ κύριος ἡμῶν ἐστιν Ἰησοῦς ὁ λέγων διαρρήδην τοῖς ἀποστόλοις »ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος ἡ ἀληθινή, ὑμεῖς τὰ κλήματα· ὁ δὲ πατήρ μου ὁ γεωργός«. ἀγρία δὲ κοὶ θανατηφόρος ὁ διάβολος, λύσσαν καὶ ἰὸν καὶ ὀργὴν ἀποστάζων, ὤσπερ δὴ καὶ Μωυσῆς ὑφηγεῖταιδιαγράφων περὶ αὐτοῦ· »ἐκγὰρ ἀμπέλου Σοδόμων« φησίν ἡ ἄμπελος αὐτῶν, καὶ ἡ κληματὶς αὐτῶν ἐκ Γομόρρας. ἡ σταφυλὴ αὐτῶν σταφυλὴ χολῆς βότρυς πικρίας αὐτῶν. θυμὸς δρακόντων ὁ οἶνος αὐτῶν, καὶ θυμὸς ἀσπίδων ἀνίατος‘. ἐκ ταύτης τρυγήσαντες οἱ Σοδόμων οἰκήτορες εἰς ἄκαρπον ἀρρένων ὄρεξιν οἰστρηλατήθησαν τραπῆναι »παρὰ φύσιν«. ἐντεῦτεν οἱ ἐπὶ Νῶε κραιπαλήσαντες εἰς ἀπιστίαν κατώλισθον καὶ ὑποβρύχιοι κατεποντώθησαν κατακλυσμῷ, ἐντεῦθεν ἀρυσάμενος ὁ Κάἵν τὰς μισαδέλφους ἐφοίνιξε χεῖρας καὶ ἔχρανε πρῶτος τὴν γῆν λύθρῳ συγγενικῷ, ἐντεῦθεν μεθυσκόμενα τὰ ἔθνη θήγουσιν ἑαυτῶν εἰς ἀλληλοφόνους μάχας τοὺς θυμούς. οὕτως γὰρ οὐκ ἐξίσταται ἄνθρωπος ἀπὸ οἴνου καὶ παραπαίει, ὤσπερ ἀπὸ ζήλου καὶ ὀργῆς· οὕτως οὐ μεθύσκεταί τις ἀπὸ οἴνου καὶ παραφρονεῖ, ὡς ἀπὸ λύπης, ὡς ἀπὸ ἔρωτος, ojg ἀπὸ ἀκρασίας. ἀπὸ ταύτης προστέτακται τῆς μὴ γεύσασθαι ἀμπέλου μὴ γεύσασθαι τὴν παρθένον, ἴνα νηφάλιος [*](3 Psal. 103, 15 — 6 Joh. 15, 1. 5 — 9 Deut. 32, 32. 33 — 12 Gen. 18, 20. 19, 4. — 13 öm. 1, 26 (Plato Legg. VIII, 841 D) — 14 Gen. 6, 12f — 16 Gen. 4, 8. Symp. S. 288. 290 AI. De resurr. I, 37, 6 — 20 De lepra 5, 4. Plato Legg. I, 649 D) [*]( αἱ < Ρ I γενέσθην P B, ἐγενέσθην Jh Ι ἐχέθων Cb, ἔχετον Jh 4 βότρυας Ο Ι ἀπεωροῦσα P 6 ἐγὼ — κλύματα Ζ. 7 auch Ph 7 ὁ δὲ — γεωργός < Ph Ι ἀγρ. — διάβ. Ζ. 8] ἡ δὲ κακὴ (Pha 321) κ. ἀγρία ἐστὶν ὁ διάβ. Ph 8 καὶ ὀργὴν κ. ἰὸν Ρ:< Ph Ι ὤσπερ δὴ] ὡς Ph 9 ὐφηγεῖται < Ph 10 φησίν vor ἐκ γὰρ Ph Ι Γομόρρας] καὶ ἑξῆς + Ph 11 χολῆς P 182 14 οἱ ἐπὶ] καὶ ἐπὶ Cb Jh 16 . . σαδέλφους Ι ἐφοίνίζε B Ι πρῶτος + O 17 λύτρῳ ii. Rd. corr. in λύθρῳ B Ι συγγενεῖ P; unleserl. 0, w. e. seh. κῶ die Endung Ι ἔθνεῖ Β 17 f ἑαυτ. εἰς ἀλληλοφόνους unleserl. 18 οὔτω B οὐκ < MAI Ι ἐξίστ. — οἴνου Z. 19 unleserl. 19 παραπ . . . Ι ζήλου w. e. seh. auch Ο : ζάλης 2. Hd. M AI Ι ὀρ)γῆς — τις ἀπὸ Ζ. 20 unleserl. 20 οὐ < M AI Ι παρ. — ἔρωτος Ζ. 21 unleserl. Ι παραπαίει Μ AI Cb | λύπης] ἄσσης 2. Hd. MAI, ἄσης Jh 21 ὡς ἀπὸ ἀκρ. 57 22 (ἀ)μπέλου μὴ unleserl. O)
    60
    ἄὔπονς ἀπὸ μερίμνηγς βιωτικῆς ἔκλαμπρον τὴν λαμπάδα τοῦ τῆς δικαιοσύνης ἐξάπτῃ τῷ λόπῳ. »προσέχετε« γάρ φησιν ὁ κύριος μήποτε βαρυνθῶσιν ὑμῶν αἱ καρδίαι κραιπάλῃ καὶ μέθῃ καὶ μερίμναις βιωτικαῖς καὶ ἐπιστῇ ἐφ' ὑμᾶς ἡ ἡμέρα ἐκείνη ὠς παγίς«.

    Οὐ μόνον δὲ τῶν ἐκ τῆς ἀμπέλου κατεργαζομένων ἐκείνης προστέτακται μηδαμῶς κατὰ μηδένα τρόπον προσψαύειν τὴν παρθένον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντιμίμων αὐτῆς καὶ παραπλησίων· σίκερα γὰρ πᾶς ὁ σκευαστὸς οἶνος καλεῖται καὶ νόθος, κἄν τε ἐκ τῶν φοινίκων καὶ ἐκ τῶν ἄλλων ἀκροδρύων σκευαζόμενος ᾐ. ἐπιστομίζουσι γὰρ ὄν τρόπον αἱ ἐξ οἴνου προποσίαι καὶ ταῦτα σφοδρῶς τὸν λογισμόν. καὶ εἰ χρὴ φάναι λόγῳ πρὸς ὑμᾶς ἀληθεῖ, πᾶν τὸ μέθην φέρον καὶ ἔκστασιν τῇ ψυχῇ μετὰ τὸν οιἶνον τὸν ἐξ ἀμπέλου σίκερα κικλήσκουσιν οἱ σοφοί. ὄπως οὐν δὴ μὴ μόνον τῶν γενικῶν ἁμαρτημάτων φυλασσομένη τῆς πονηρίας ὑπὸ τῶν ἀντιμίμων αὐτῆς χραίνηται καὶ ἀντιρρόπων, ἐτέρων μὲν κρατοῦσα, ὑφ’ ἑτέρων δὲ κρατουμένην, τουτέστιν ἱματίων διαφερόντων ὑφαῖς ἁβρυνομένη ἢ καὶ λίθοις καὶ χρυσῷ καὶ πλεονεξίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις τοῖς περὶ τὸ σῶμα καλλωπισμοῖς, ἃ δὴ καὶ αὐτὰ μεθύσκει τὴν ψυχήν· διὰ τοῦτο ταῦτα νομοθετεῖ, μὴ εἰς γυναικισμοὺς ἐκχέηται καὶ γέλωτας καὶ ἀπάτας ἀνασοβουμένη καὶ μωρολογίας, ἄ περιδινοῦσι καὶ κυκῶσι τὸν λογισμόν· ὥσπερ καὶ ἐν ἑτέροις ἐμήνυσεν, οὐ φάγεσθε τὴν ὕαιναν« εἰπών »καὶ τὰ ὅμοια [*](1 Mt. 25, 7 — 2 Luk. 21, 34 — 13 Origenes? — 15 Plato Phaed. 69 A. (M D — 20 Plato Erat. 439 C — 21 vgl. Lev. 11, 7. 29; vgl. Barnab. 10, 7. 8) [*](7 ff vgl. Theophylakt zu Lk. 1, 13 — 11 f Phot. Bibl. 237 S. 309 b, 8. 4) [*]( ἀ)πὸ μερίμνης unleserl. 3 αἱ καρδ. ὑμῶν 4 βιωτικ . . . O ἐφ’ ὑμᾶς Ρ ν 7 αὐτῇ Jh κἄν Β Jh: ἥν Ο Ρ 9 καὶ] κἄν Ch Jh ἐκ < 10 αἱ üb. d. Lin. P Ι προσποσίαι P 11 (nach ὅτι σίκερά φησιν) πᾶν — ἀμπέλου Ζ. 12 Ph 11 f κ. ἔκστ. τῇ ψ. < Ph 12 ἔκστ. ψυχῆς P Ι τὸν vor ἐξ < CbJh Ι ἀμπέλων Ph 13 δὴ < 14 αὐτοῖς Cb, αὐτῇ Jh 15 — 1 7 PI συμβαίνει αὐτοῖς κρατουμένοις ὑφ’ ἡδονῶν κρατεῖν ἄλλων ἡμδονῶν u. ἱματίων διαφερόντων . . καὶ τοὺς ἄλλους καλλωπισμοὺς τοὺς περὶ τὸ σῶμα 15 δὲ] μὲν B 16 ἢ < 17 καὶ πλεονεξίᾳ < Jh Ι καλλοπισμοῖς Β 18 μεθύσκουσι 0, μεθίσκει B 19 ἀνασοβ.] βουλομένη P 20 ἄπερ ὠδίνουσι κ. κυοῦσι κύουσι B) P, in V coit. wie i. Text: vgl. unt. S. 70, .5 Ι καὶ κυκῶσι Μ AI, w. e. seh. Ι PI ὥσπερ εἴς τινα δίνην ἐμπεσόντες κυκῶνται 20 (τὸ)ν λογ(ισμόν) unleserl. 21 φάγ. τ. ὕαιναν unleserl. Ι P 183 Ι εἶπεν B)

    61
    αὐτῇ, καὶ τὴν γαλῆν καὶ τὰ ὅμοια <αὐτῇ>« αὕτη γὰρ ὀρθὴ πρὸς οὐρανὸν καὶ σύντομος ὸδοιπορία, τὸ μὴ μόνον ἐμπόδιον ἐφέλκεσθαί τι τῶν ἐκτραχηλιζόντων τὸν ἄνθρωπον ἐπτοημένον περὶ τὰς ἡδυπαθείας καὶ τέρψεις, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀντιμίμων αὐτοῖς· καὶ γὰρ θυσιαστήριον ἀναίμακτον εἶναι παρεδόδη θεοῦ τὸ ἄθροισμα τῶν ἁγνῶν. οὔτως μέγα τι χρῆμα καὶ ἔνδοξον ἡ παρθενία φαίνεται. διὸ δὴ ἄχραντον αὐτὴν καὶ καθαρὰν πάντῃ φυλακτέον, μηδὲν κοινωνοῦσαν ταῖς σαρκὸς ἀκαθαρσίαις, ἀλλ’ ἔσω κατὰ πρόσωπον τοῦ μαρτυρίου« σοφίᾳ κεχρυσωμένην εἰς τὰ ἄγια τῶν ἁγίων ἱδρύσθαι, τὴν εὐωδίαν τῆς άγάπης ἀναθυμιῶσαν κυρίῳ. »ποιήσεις« γάρ »μοι«, φησί, μετὰ τὸ θυσιαστήριον τὸ περικεχαλκωμένον (εἰς ὃ τὰ ὁλοκαυτώματα ἀνεκομίζοντο καὶ αἱ προσφοραί) ἄλλο »θυσιαστήριον ἐξ ἀσήπτων ξύλων., καὶ καταχρυσώσεις αὐτὸ χρυσίῳ‘, »καὶ δώσεις αὐτὸ ἀπέναντι τοῦ καταπετάσματος τοῦ ἐπὶ τῆς κιβωτοῦ τοῦ μαρτυρίου« κατὰ »πρόσωπον τοῦ ἱλαστηρίου«, ὄ ἐστιν » τῶν μαρτυρίων«, »ἐν οἶς γνωσθήσομαί σοι ἐκεῖ. καὶ θυμιάσει ἐπ’ αὐτοῦ Ἀαρὼν θυμίαμα κυρίῳ] ἀρωμάτων ἐν πρωί, ὄτε ἀγαθύνῃ τοὺς λύχνους· θυμιάσει ἐπ’ αὐτοῦ θυμίαμα διαπαντὸς ἔναντι κυρίου εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν. οὐκ ἀνοίσεται ἐπ’ αὐτοῦ θυμίαμα ἀλλότριον καὶ ὁλοκαύτωμα· θυσίαν καὶ σπονδὴν οὐ σπείσεται ἐπ’ αὐτοῦ. «

    Εἰ ὁ νόμος ἐστὶ κατὰ τὸν ἀπόστολον »πνευματικός«, τὰς εἰκόνας ἐμπεριέχων τῶν μελλόντων dyaQ-mvi-, φέρε δὴ ἀπαμφιάσασαι τὸ ἐπ’ αὐτῷ »κάλυμμα« τοῦ »γράμματος« ἐφηπλωμένον ἐπισκεψώμεθα γυμνῶς τὴν ἀκρίβειαν. μίμημα τῆς ἐκκλησίας ἐκελεύοντο δαι- [*](4 Polyk. Ad Phil. 4, 3 — 6 Plato Symp. ISS D — 7 Plato Phaed. 67 A — 9 vgl. Ephes. 5, 2 — 10. 15 ff Exod. 30, 1. —9 — 15 Lev. 16, 2. 13 — 21 Rom. 7, 14 — 22 Hebr. 10, 1; vgl. Plato Symp. 221 E f — 23 II Kor. 3, —16. 6 — Symp. 9, 7. Orig. De princ. IV, ,2, 6) [*](1 κ. τ. γαλ. — αὐτῇ < P Ι αὐτῇ — πρὸς mileserl. Ι αὐτῇ Kl : τούτοις Μ AI Jh 2 ὁδ . . πορ . . Ι τὸ πόδιον) u. ἐφέλκ. — ἐκτρα(χηλιζόντων τὸν) Ζ. 3 u. 3 ἄνθρ. — τέρψ(εις) Ζ. 4 unleserl. Ι τὸ μὴ] οὐ δεῖ 2. Hd. M AI Ι vgl. PI Phaed. 65 A E ἐμπόδιον u. ἐφέλκων Ι μόν. ἐμπ. ἐφέλκ. 2. Hd. Μ 3 τι < Μ AI | ἐπτοημ. — τέρψεις Ζ. 4 anders MAI Ι ἐπτονμένην Ρ 4 τῶν ν 5 θεοῦ < O 6 PI οὕτω πολλὴν καὶ μεγάλην . . δὐναμιν ἔχει . . ὁ Ἔρως 7f PI μηδὲν ὁμιλῶμεν τῷ σώματι Με κοινωνῶμεν . ., ἀλλὰ καθαρεύωμεν ἀπ’ αὐτοῦ 11 Ρ 12 ᾧ ἀνεκομίζοντο Ρ | Ρ 16 κυρίῶ + (gegen LXX) 17 ἀρωμάτων — θυμίαμα Ζ. 18 a. Rd. in B Ι ὅτι Ι ἀγαθύνει P Ι αὐτῶ O 18 θυμίαμα Ρ ν 23 ἐφηπλομένον B 24 ff δαιδαλεῖν P)

    62
    δάλλειν Ἑβραῖοι τὴν σκηνήν , ἵν’ ἔχοιεν διὰ τῶν αἰσθητῶν »τὴν εἰκόνα« τῶν θείων προκαταγγέλλειν »πραγμάτων«. τὸ γὰρ ἐν ὄρει παράδειγμα παρενεχθέν, πρὸς ὄ Πέπων ἐτεκτήνατο τὴν σκηνὴν ὁ μωυσῆς, ἰδέα τις ἠν τῆς κατὰ τὸν οὐρανὸν οἰκήσεως ἀκριβής, ἣν ἡμεῖς τρανότερον μὲν ταῖν τύπων , ἀμαυρότερον δὲ τῆς άληθείας φεραπεύομεν νῦν. Με γὰρ ἀκραιφνὲς εἰς ἀνθρώπους ὡς πέφυκεν οὔπω τὸ ἀληθές, οἴ μηδὲ βαστάσσι φέρομεν ἄκρατον ἐνταῦθα θεάσασθαι σασθαι τὴν ἀφθαρσίαν, ὁπότε μηδὲ τὰς ἡλιακὰς ἀνέδην ἀκτῖνας. ἀλλ’ Ἰουδαῖοι μὲν τὴν »σκιὰν« τῆς εἰκόνος τρίτην ἀπὸ τῆς ἀληθείας κατηγγέλκασιν, ἡμεῖς δὲ τὴν εἰκόνα τῆς κατ’ οὐρανὸν διοικήσεως ἐναργῶς ἐκθειάζομεν. τὸ γὰρ ἀληθὲς ἀκριβῶς μετ’ ἀνάστασιν δηλωθήσεται, ὁπότε »πρόσωπον κατὰ πρόσωπον‘ τὴν ἁγίαν σκηνήν, τὴν πόλιν‘ τὴν ἐν τοῖς οὐρανοῖς, »ἡς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ θεός«, ἀλλ’ οὐ δι’ »αἰνιγμάτων« καὶ ἐκ μέρους‘ ἐποπτεύσομεν.

    Ἰουδαῖοι μὲν γὰρ τὰ ἡμέτερα προανεφώνησαν, ἡμεῖς Τε τὰ οὐράνια προαγγέλλομεν, ἐπειδήπερ ἡ μὲν σκηνὴ σύμβολον ἠν τῆς ἐκκλησίας, ἡ δὲ ἐκκλησία τῶν οὐρανῶν. διὸ τούτων οὔτως ἐχόντων καὶ τῆς σκηνῆς ἐν τύπῳ τῆς ἐκκλησίας, ὡς ἔφην, λαμβανομένης χρὴ καὶ τὰ θυσιαστήρια σύνθημά τι τῶν κατὰ τὴν ἐκκλησίαν πραγμάτων φέρειν , καὶ τὸ μὲν περικεχαλκωμένον ἀπεικάζεσθαι τῇ γερουσίᾳ καὶ τῷ περιβόλῳ τῶν χηρῶν (θεοῦ γάρ εἰσιν ἔμψυχος βωμός, ἀνακομίζοντες τοὺς μόσχους καὶ τὰς δεκάτας καὶ τὰ ἑκούσια θυσίας τελοῦμεν κυρίῳ), τὸ δὲ περίχρυσον θυσιαστήριον ενδον ἐν τοῖς ἁγίοις [*](1 Hebr. 10, 1 — 2 Exod. 25, 40 — vgl. Plato Tim. 28 f — 9 Hebr. 10, 1 — Plato Pol. X, 599 D — 12 I Kor. 13, 12 — Hebr. 11, 10; vgl. 12, 22 — 13 vgl. Plato Phaedr. 250 C. Clem. AI. Strom. VII, 732 — 20 vgl. De lepra 15, 4 — 21 Polyk. 4, 3 — 23 vgl. Hebr. 9, 4) [*](1 τὴν < Cb Jh 4 κατ’ οὐρανὸν διοικήσεως wie Ζ. 10, vgl. De res. I, 37, 1. 3 Ι τὸν < Jh Ι ἀκρηβὴς B, unleserl. 5 τρανώτερον P: I s. d. Index Ι τῆς — νῦν Ζ. 6 unleserl. Ι ἀληθινῆς M Α Ι 6 ἀκραιφνὲς, vgl. De res. I, 49, 4 Ι ὡς — ἀληθές Ζ. 7 unleserl. Ο Ι ὡς πέφνκεν] ὥσπερ ἔοικεν Μ ΑΙ Jh 7 τ’ ἀληθὲς P Ι ἥ Ρ, ἢ Β Ι αστ . . . . Ο, βαστάζειν AI: Μ Jh Ι φέρ)ομεν ἅκρα(τον) — τ)ὴν Ζ. 8 unleserl. Ο 8 μηδὲ — ἀκτῖνας unleserl. Ι ἀναίδην P: φέρομεν ἀνέδην ἰδεῖν Jh: φέρομεν ὁρᾶν 2. Hd. Μ, φέρομεν ἰδεῖν AI 9 ἀλλ’ 58, ἀλλὰ B Ι PI τρίτος ἀπὸ τῆς ἀληθείας εἶ 11 τὸ γὰρ P 184 Ι μετὰ ἀνάστασιν P 13 τοῖς < Cb Jh Ι ὁ θεός < B, ab. deutet an, ß etw. ausgefallen 14 ἐποπτεύσοιμεν P Ι PI ἐποπτεύοντες ἐν αὐγῇ καθαρᾷ 16 προαναγέλλομεν B Ι ἦν < P 20 τῶ μὲν περικεχαλκωμένω Ρ Ι τὴν γερουσίαν P Ι καὶ < P 22 ἀνακομίζονται P θυσίαν P Jh 23 τελούμενα P)

    63
    τῶν ἁγίων ἀνακείμενον κατὰ πρόσωπον τοῦ μαρτυρίου. εἰς ὃ θυσίαν καὶ σπονδὴν ἀναφέρεσθαι, ταῖς ἐν παρθενίᾳ παραβλητέον, τῷ ἀκηράτῳ χρυσῷ τὰ ἄσηπτα συνουσίας σώματα κατησφαλισμέναις. δύο γὰρ ἄ εἰς ἔπαινον θρυλλοῦνται χρυσοῦ,. ὅτι τε ἰὸν οὐ παραδέχεται καὶ τὴν χροιὰν ταῖς ὴλίου μετρίως παραπλησιάζειν φαντάζεται βολαῖς· σύμβολον δὲ εἰκότως ἄρα τοῦτο τῆς ἁγνείας τῆς μὴ προσιεμένης ἐστὶ κηλῖδα καὶ σπῖλον, ἀλλὰ τῷ φωτὶ καταστραπτομένης ἀεὶ τοῦ λόγου. διὸ καὶ ἔνδον εἰς τὰ ἄγια τῶν ἀγίων ἕστηκε πλησιέστερον καὶ ἔμπροσθεν τοῦ πετάσματος, ἀχράντοις χερσὶ θυμιαμάτων δίκην τὰς προσευχὰς ἀναπέμπουσα κυρίῳ , δεκτὰς εἰς »ὀσμὴν εὐωδίας«. καθὼς καὶ Ἰωάννης ἐμήνυσε, τὰ θυμιάματα τὰ ἐν ταῖς φιάλαις τῶν κἰκοσιτεσσάρων πρεσβυτέρων προσευχὰς ἁγίων εἶναι φράσας.

    Ταῦτά σοι ὡς ἐκ τοῦ παραχρῆμα κἀγὼ κατὰ δύναμιν ὑπὲρ ἁγνείας, ὦ Ἀρετή, συμβάλλομαι.