Historia Ecclesiastica

Ἀθανάσιος μὲν οὖν πάντη τὸ σέξασθαι Ἄρειον καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ ἀπηγόρευε καὶ τὸν βασιλέα γράφων σὺν τῷ ἐπισκόπῳ ἐδίδασκεν, ἀδύνατον εἶναι λέγων τοὺς ἅπαξ τὴν πίστιν ἀθετήσαντας καὶ ὑπὸ τοσαύτης ἁγίας συνόδου καὶ τῆς σῆς θεοφιλοῦς εὐσεβείας ἀναθεματισθέντας καὶ κατακριθέντας αὐθις ἐξ ἐπιστροφῆς προσλαμ- [*](23–S. 167, 12 vgl. Vita Athan. 2 p. CXXXVIIIb Montf. — 26 — S. 164 vgl. Socr. I 27, 1—4 p. 143 f) [*](A 2) [*](5 möglich auch die Lesung ἡττημένος A 2 Ι ἱερεῦσιν Klosterm. nach S. ἱερεὺς εἴη A 2 20 ἡμῶν am Rand von späterer Hd. A 2 27 ὁ Ἀθανάσιος Socr.)

τότε ὁ βασιλεὺς βαρέως ἐνεγκὼν καὶ εἰς ὀργὴν ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Εὐσέβιον τὸν Νικομηδέα κινηθεὶς τάδε Ἀθανασίῳ γράφων ἠπείλησεν·