Declamatio 50
Libanius
Libanius, Declamatio 50, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913
25. Νόμος, φησίν, ἐστὶ τῷ πατρὶ διδοὺς τὸν αὑτοῦ κτείνειν ἄκριτον, εἰ βούλοιτο, μὴ βου- λόμενον δὲ οὐκ ἐπαναγκάζει. καλῶς. οὐκοῦν οὐδὲ νῦν ὁ νόμος ἀναγκάσει, ἀλλ’ ὅ μὲν ὁ νόμος αὐτός. [*](†) βουληθῆναι δὲ ὁ παῖς διὰ τοῦ δήμου παρακαλεῖ· τίς οὖν γένοιτ’ ἂν ὠμότερος τῶν ἀντιλέγειν πειρωμένων, οἳ φθονοῦσί μοι ταχείας τελευτῆς;
[*](1 κἀκεῖνά scripsi ἐκεῖνά libri sed α ex ος corr Va 2, Re 3 ἀλλὰ] καὶ Ma | μαστιγῶν Ma sed corr m 2 4 δ’ Α | comma inserui e Β om reliqui libri Re 5 τῆς πόλεως inser Ma 2 om Cl 6 τις om AMa | ἠγανάκτεις Α 7 ὡς ante ὁρᾷς libri Re delevi 8 τιμωρίας Ma sed ς in ras m 2 τιμωρίαν Cl | τί — 10 ἀγαθῶν citat Macarius fol. 78 (Villoison et Reiskia 11. 11.) | τί γὰρ ἂν εἴη] οὐδὲν Macar | τίς Β 9 μὴ δ’ ΑΜαΒ Ι reposui e libris cum lacobsio et Sinteni ἥλιόν Re 11 τοίνυν inser Ma 2 12 ἂν inserui om libri Re 13 τοῦθ’ AMa 15 ἐστί φησι MaClB 16 αὐτοῦ libri Re 17 οὐκ inser Ma 2 | οὐκοῦν om Va οὐκ οὖν Mon Re 18 ὁ] ὁ MaBVa Ι ὁ om VaB | οὐ κωλύει post αὐτός inserendum coni lacobs Lect „sed vel sic apodosis deest“ num νόμος δίδωσιν, αὐτὸς ποιήσει 19 νόμου Α 20 δυναμένων Va sed γρ πειρωμένων in marg)26. Ἀλλὰ μανία, φησί, προέμενον τὸ τῆς κρί- σεως ἄδηλον ἐπὶ φανερὰν σφαγὴν ἑκόντα δρα- μεῖν. καὶ τί δέδοικας, φησίν, εἰ μηδὲν ἀδικεῖς, τὴν κρίσιν; πολλά, ὦ πολῖται, πολλά. καὶ πρῶτον μὲν τὸ πάντων ὑμῶν ἀκουόντων εἰπεῖν ὅτι ψεύδεται ὁ πατὴρ καὶ συκοφαντεῖ καὶ τὰ μηδαμοῦ γεγενημένα πλάττει.
ἤδη δέ τις τοιαῦτα καὶ περὶ μικρῶν τι- νῶν ἀγωνιζόμενος εἴρηκεν. ὅτῳ δὲ ὁ λόγος περὶ θανά- του καὶ ἐπ’ αἰτίᾳ τοιαύτῃ καὶ τὴν ζημίαν ἡ χείρων δόξα παρέρχεται, πῶς ἂν τούτων ἀνέχεσθαι δύναιτο; [*](RIV 847) εἰ μὲν γὰρ ἀξιοῖ μέ τις εἰσελθόντα σιωπᾶν | πολλῶν ὄντων τῶν κατ’ ἐμοῦ ῥεόντων ἄφωνον ἑστά- ναι καθάπαξ, τί μοι τῆς κρίσεως τὸ κέρδος; τί δ’ ὑμῖν τηνάλλως παραναλίσκεται δικαστήριον; εἰ δὲ δεήσει με λέγειν τι καὶ μὴ δέχεσθαι τὴν αἰτίαν, ἀνάγκη πολλὴ τὰ τῶν ἀλγούντων καὶ τὰ τῶν ὀδυρομένων, ἐν οἷς ἂν ἐκδράμοι τι τοιοῦτον, ὅ σιωπᾶσθαι βέλτιον.
ἐγὼ οὖν καλέσω τὸν πατέρα μου συκοφάντην; ἐγώ τι πι- κρότερον εἴπω πρὸς αὐτόν; μίμησαι, πάτερ, τὰ θη- ῥία. κἀκεῖνα κήδεται τῶν τέκνων. ἀλλὰ πρῶτον μὲν ἀσεβές τε καὶ δεινὸν καὶ θεοῖς καὶ δαίμοσιν [*](1 προσέμενον Ma sed σ eras, ClVa sed in hoc in προμένοντα corr et προσμένοντα in marg m2 προσέμενεν Α 3 μὴ Cl 5 ὑμῶν scripsi e VaAMaClB ἡμῶν Mon Re 6 τὰ inserui e libris cum lacobsio Schul om Re 8 ὅτῳ reposui e libris cum lacobsio Ach Τ 966 Schul ὅταν Re | θάνατον Α | ᾖ post inserendum coni lacobs Lect 9 αἰτίᾳ τοιαύτῃ scripsi cum lacobsio Schul αἰτία τοιαύτη libri αἰτίαν τοιαύτην Re | τὴν <ἐσχάτην> ζημίαν lacobs Lect | χείρω Va 10 ἀπέχεσθαι libri Re 11 τις] πατὴρ lacobs Lect 13 πολλάκις post καθάπαξ Α | ἡμῖν ΑΒ 14 τηνάλως VaAMaClB 15 τί libri Re | λέγειν post ἀνάγκη inserendum coni lacobs Lect, supplendum Schul Ι εἰ ClB εἷ Va om MonAMa Re | πολλὴ οἱ | τὰ(2) om Β 17 ἐκδράμοι scripsi ἐκδράμῃ libri Re | τί Β τὶ Α 18 τι om Va 19 πάτερ om A 21 τε] τοῦτο la- cobs Lect Schul | δαίμοσιν Ma sed δάι in ras m2)
ἔπειτα πόσην εἰκὸς ἔσεσθαι βοήν, πόσον δὲ θόρυβον ἐν τι δικαστηρίῳ καὶ τῶν καθημένων καὶ τῶν περιεστηκό- των; ἐξελήλεγκται τἀδίκημα, δέδεικται τὸ σκευ- ώρημα. τοῦ τοιαῦτα λέγοντός ἐστι τὸ κἀκεῖνο τετολμηκέναι καὶ τῆς αὐτῆς ψυχῆς καὶ τὰ ῥή- ματα καὶ τὰ ἔργα. εἰ γὰρ ἐν μέσῳ ταῦτα, τί λάθρα; οὐ βαλεῖ τις, οὐκ ἀποκτενεῖ τὸν φονέα τοῦ πατρός; εἰ οὖν ἥ τε σιωπὴ τῆς αἰτίας ὁμολογία σαφὴς καὶ ἡ φωνὴ ταὐτὸν ἂν ποιοίη, τίς ὄνησις τῷ φεύγοντι τοῦ δικαστηρίου;
ἀλλὰ θῶμεν βούλεσθαι πᾶσαν ἄδειαν ἅπαντος ἔσεσθαί μοι λόγου καὶ μηδένα ἐπιστομίσειν μήτε διακωλύσειν μηδ’ ἐπὶ μηδενὶ τῶν λεγομένων δυσχερανεῖν, ἀλλ’ ἄπειρος ὤν, ὦ πολῖται, δικαστηρίων καὶ νέος καὶ ἡλίκον ὁρᾶτε καὶ μόνος πῶς οἴσω γῆρας πατρὸς καὶ προσηγορίαν καὶ ἐμπειρίαν πραγμάτων καὶ πλῆθος ῥητόρων καὶ οἶς λυσιτελεῖ τὸ ἐμὲ τεθνάναι;