Declamatio 50

τοῦ δὲ καὶ σφόδρα ταῦτα πεπεῖσθαι λέγοντος καὶ οὐδένα ἂν αὐτὸν μετα- πεῖσαι ῥήτορα προσπεσὼν πρὸς τὰ γόνατα λαμβάνειν ἠξίουν δίκην παρ’ ἐμοῦ τὴν ἐσχάτην. οὗτος, ἔφην, αὐχήν σοι γυμνός, αὕτη κλείς, τουτὶ στῆθος, [*](RIV 844) πάντα | ἕτοιμα δέχεσθαι ξίφος. μὴ μέλλε χεῖρα ἔχων καὶ νόμον.

ὁ δὲ τὸ μὲν αὐτὸς κατεργάσασθαι τὸν υἱὸν ὤκνει, δικαστηρίου δὲ ἐμέμνη- τὸ καὶ γραφῆς καὶ ἑτέρου νόμου τοῦ τῆς βουλεύσεως. καὶ ᾤμην γε αὐτὸν ἐνταυθοῖ λήξειν καὶ ὧν εἶπεν ἐπι- λήσεσθαι, ἀλλ’ οἱ τὸν σπινθῆρα, ὧς ἔοικεν, ἐμβαλόντες τὸ πρῶτον ἐρρίπιζον τὸν θυμόν. ὁ γὰρ μισθὸς οὐ [*](1 II. μ 162; ο 397; π 125. Philostr. vit. soph. I 21 t. II p. 32, 32 K 2 Ach. Τ. VIII 1,5 15 Arist. rep. Ath. 57, 3; 59, 3. Harpocr. s. v. βουλεύσεως. Meier-Schoemann-Lipsius, Att. ProceB p. 384 sq. 17 Chor. p. 209,24; 211,1 ed. Boiss. 18 cf. t. I 143,18) [*](1 τὸν μηρὸν scripsi ex AMa cum lacobsio Add Ach Τ 925 Lect App Pors 331 Schul τολμηρὸν MonVaClB Re 2 ἐνεμ- πίπλα Mon ἀνεπίμπλα Α 5 ταῖν χεροῖν scripsi e VaAMa ταῖς χεροῖν MonCl ταῖς χερσὶ χερσὶν Re) Β Re 8 ταὐτὰ VaA sed in hoc ~ supra ν eras | οὐδένα scripsi ex AMaClB οὐδὲν MonVa Re 15 τοῦ om Α 16 εἷπεν scripsi auctori- bus lacobsio Schul — ad calumniatores εἶπον rettulit Lect — ἁ et Sinteni εἷπον libri Re 17 ἔοικε Β | ἐμβελόντες Mon ἐμβαλόντος Α 18 τοπρῶτον Β om A | ἐρίπιζον MonVa Re ἐ(??)ίπιζον Α I μὲν ante γὰρ Α)

οὐ μὴν ἔγωγε ἀποδρὰς ᾠχόμην καίτοι τῶν οἰκείων παραι- νούντων ὡς τοῦ χρόνου παύσοντος τὴν ὀργὴν καὶ οὐ διὰ τέλους τῶν κακουργούντων ἡμῖν τὴν οἰκίαν κλει- σόντων. ἀλλ’ οὐκ ἔγωγε ἠνεσχόμην αἰσχρῶς σωθῆναι οὐδὲ ἐλθὼν μετὰ τοιαύτης αἰτίας παρ’ ἑτέροις οἰκεῖν οὐδὲ παρασχεῖν τοῖς ἅπαν τὸ πρᾶγμα κατεσκευακόσι λέγειν ἃ μάλιστα ἦν βουλομένοις, ἀλλὰ μένω καὶ δί- δωμι τῆς ὑποψίας δίκην καὶ φέρω κατ’ ἐμαυτοῦ τὴν ψῆφον. καὶ τί ἂν δέοι δικαστήριον ἀνοίγειν καὶ ὕδωρ μετρεῖν ἐμοῦ τὸ ξίφος ἐπισπωμένου καὶ δεομένου τὸν πατέρα με παρ’ ὑμῶν λαβόντα ἀποκτεῖναι;

16. Ἀλλ’ οὐκ εἰωθότα, φησί, ζητεῖς τὸν κρῖ- ναι βουλόμενον ἀναγκάζων ἄκριτον τὸν αὑτοῦ σφάττειν. οὐδὲ γὰρ εἰωθότα, ὦ πολῖται, ἐγκέκλημαι, οἷον πίνειν τοῦ μετρίου πλέον, διάγειν ἐν κώμοις, προσκεῖσθαι κύβοις, ἑταίραν λελύσθαι, ταῦτα δὴ τὰ πολλοὺς τῶν νέων καταδεδουλωμένα. ἀλλ’ ἐκεῖνα δια- [*](1 cf. t. VI 214, 6; 270, 16 18 Dem. Phorm. p. 958, 13; Olymp. p. 1182, 14. Arist. vesp. 1353) [*](1 ὑμέτερα Va 2 τὸν παῖδα om Β 5 διατέλους ΑΒ | λησόντων MaClB 7 ἐλθεῖν οὐδ᾿ ἐθέλων coni lacobs Schul) [*](8 κατεσκευακόσι scripsi ex AMaClB παρεσκευακόσι MonVa Re 9 βουμένοις Mon sed βουλομένοις in marg Hardt 11 δέη Ma 13 με om Α 14 ζητεῖ Va 15 αὐτοῦ Mon VaMaClB Re 16 οὐ VaMa sed in hoc οὐδὲ suprascr m 2, ClB 17 μετρίου scripsi e MaB μέτρου MonVaACl Re | κώμαις Μοὶ 18 κύμαις Α | ἑταίραν scripsi e Β ἑταίραν Mon sed ἑταῖρες in marg, VaAMa sed in hoc ἀν’ in αἷς corr m2 ἐταί- ραις ACl Re ἑταίρας Cobet Coll 303 | λελύσθαι scripsi e VaCl cum Cobeto λελύσθαι Α κελύσθαι MonMa Re in lac 6 litt om Β κεκτῆσθαι ἔστι τὸ ὀρθὸν ὧς μοι δοκεῖ in marg Va Allatius ἑταίραις κολλᾶσθαι lacobs Schul 9 νέων om Α)

χωρὶς δὲ τούτων οὐκ ἐπιτάττω τῷ πατρὶ τήμερον οὐδὲ ἐφεστη- κὼς λέγω· τοῦτο μὲν οὐδ’ εἰ βούλει, ποιήσεις, ἐκεῖνο δέ, κἂν εἰ μὴ βούλοιο, καὶ κρῖναι μὲν οὐκ ἐπιτρέψω, κτεῖναι δὲ ἐπαναγκάσω, ἀλλ’ ἐφ’ ὑμᾶς ἥκω τὸν δῆμον τὸν φιλάνθρωπον, τὸν κοινὸν πατέρα τῶν νέων. καὶ τὸ μὲν ἐμόν ἐστιν ἱκετεία, τὸ δὲ παρ’ ὑμῶν ἐσόμενον πειθώ.

διαφέρει δὲ πολὺ πεισθέντα δοῦναι χάριν ἢ μὴ βουλόμενον βιασθῆναι. καὶ τὸ μέν ἐστι δημοκρατίᾳ πρέπον, τὸ δὲ εἰς τυράν- νους ἔρχεται. οὐδὲ γάρ, εἰ τῶν συγγενῶν τινας τῷ [*](RIV 845) πατρὶ προσέπεμπον ὑπὲρ τούτων διαλεξομένους, | ἀνάγκη τοῦτ’ ἂν ἦν. ὅπου γὰρ ἦν ἅψασθαι γενείου καὶ γονάτων καὶ δακρύσαι καὶ εἰπεῖν· εἶξον, ἐλέησον, αὐτὸς ἀπόκτεινον, πρὸς θεῶν, πρὸς ἑστίας, τίς ἐνταῦθα χώρα τῷ τῆς ἀνάγκης ὀνόματι;