Declamatio 46
Libanius
Libanius, Declamatio 46, Libanii Opera, Vol 7, Declamationes XXXI-LI, Foerster, Teubner, 1913
1. Οὔπω κόρον ἔοικεν ὁ δαίμων, ὦ δικασταί, τῶν εἰς ἐμὲ κακῶν εἰληφέναι καὶ ταῦτα οὕτω συχνῶν καὶ [*](1 cf. t. VI 416, 10 5 cf. p. 438, 8 8 Hermog. id. I 6 ed. Rhet. gr. II 289,7 ed. Spengel.; Sopat. et Marcell. schol. in Hermog. stat. IV 736, 5; 424, 13 ed. Walz.; Philostr. vit. soph. II 9 t. n 89, 14 K. Apsin. rhet. IX 524, 19 ed. Walz. 12 cf. p. 409, 13; 531,6) [*](12 προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως Ath) [*](1 μὲν om HV I τελείαν LiLa 2 ἐξεργασίαν scripsi ex HVLiLa ἐργασίαν MMaClBVa edd | ἐπιμελομένοις VCl έπιμελωμένοις Va ἐπιμενομένοις Li 3 μᾶλλον om Ma Ι ἢ om Ferr Ι ὅτι LiCl ὅτε HV ὃ Ferr 4 διαιρῶν Β | καὶ om HVLiLa 5 οὐδὲ Li 6 τοῖς γὰρ Va 7 ἐκ ante χωρίου inser Μ m | χωρὶς V I ἀριστείδης inser Va 2 8 καλ- λιξείνω HV Ι λέγων οὑτωσὶ in marg inser Va 2 Ι οὕτως. εἰ La) [*](9 μόλιςοι Η Ι τι Β et in marg Ferr τε γρ in marg Mor Ι „fort. καὶ πρὸς ταῦτα“ Re 11 Ἡ μελέτη scripsi ex HV LaMAthMaClVarubr sed ὁ ἀποκηρυττόμενος in marg MmMa 2 om LiB μελετῶμεν τὸν ἀποκηρυττόμενον C Ἡ μελέτη, μελε- τῶμεν τὸν ἀποκηρυττόμενον Wolf Ferr ἀποκηρυττομένου λόγος Mor Re 12 ἄνδρες LaAth et γρ in marg Mor 13 ἡμᾶς MaCl)
ἀλλ’ εἰ μὲν οἱ δυστυχοῦντες ἀδικεῖν νομίζονται καί τινες ἀνθρώπων οὕτως ἀτόπως ἔχουσιν, ἀνάγκη μοι σιωπῇ φέρειν τὴν ζημίαν, | οὐδὲ γὰρ εἰπόντι πλέον οὐ- [*](RIV 641) ’δεν· εἰ δὲ χωρὶς μὲν τὰ πονηρεύματα, καὶ τοὺς μὲν μισοῦμεν, τοὺς δὲ ἐλεεῖν εἰώθαμεν, οἶμαι σὺν θεοῖς εἰπὼν τόν τε πατέρα τῆς ὀργῆς παύσειν ὑμᾶς τε δι- δάξειν ὡς οὐκ ἄξιός εἰμι ταῦτα παθεῖν ἐφ’ οἷς εἰσ- ῆγμαι.
3. τὸ μὲν οὖν προσῆκον ἦν, ὦ δικασταί, πενθεῖν [*](7 ἀξίωσις Ath 16 δεύτερον προοίμιον προοίμιον δεύτερον Μ) ἐξ ὑπολήψεως ἐξυπολήψεως Ma) τῶν δικαστῶν MrubrMa 2 δεύτερον προοίμιον ἐξ ὑπολήψεως C ἐξ ὑπολήψεως δεύτερον προοίμιον Ath) [*](2 Τύχην scripsi τύχην libri edd 3 αὐτὴν MaCl sed in lioc in marg m 2 Ι ἀντὶ in ras Cl 2 4 γὰρ reposui e libris μὲν edd | ἐπέραστον Ferr et γρ in marg Mor 5 λῃστάς HAthCl Ferr 6 οἰκείων Li 7 οἷδ’ ἂν Cobet Mnem. N. S. III 155 Coll 298 Ι τινα HVLi | καταλείπει scripsi e LiLaMAthBVa καταλείποι HVCl καταλείπω Ma κατέ- λιπεν Ferr καταλίποι Mor sed γρ κατέλιπε in marg, Re Ι μείζω Ma sed ΄ et ω in ras m 2 9 μοι inserui ex HVLiLa MaCl om MAthBVa edd 10 εἷπόν τι MAthVa εἴπω τὶ HVLLa 12 τοῖς Re | σὺν scripsi ex HVLiLaAthMaCl ξὺν MBVa edd | θεῶ Μ 13 εἰπὼν scripsi e Li εἰπεῖν LaMAth MaClBVa Va edd om HV | ἡμᾶς HLi | δὲ La | διδάξαι LuMa sed in hoc ειν supra αι m 2, Cl 14 οὐκ ἄξιός Cl sed ξ in ras m 2 οὐ δίκαιος BVa | τοιαῦτα La 16 co om BVa | δικασταί scripsi ex HVLiMMa sed in hoc γρ ἄνδρες suprascr m 2, Cl ἄνδρες LaAth edd om BVa cf. p. 555,6; 556,13; 561,3)
4. Πλεονεκτεῖ μὲν οὖν ὁ διώκων αὐτῷ τούτῳ πρώτῳ τῷ πατὴρ εἶναι, καὶ πᾶν ὅ τι ἂν φθέγξη- [*](5 κατασκευὴ Ath 7 ἀξίωσις Ath 12 βάσις Ath 16 τρίτον προοίμιον προοίμιον τρίτον C) ἐξ ὑπολήψεως τοῦ διώ- κοντος CAth (et Wolf) προοίμιον γ΄ Μ) [*](1 με om Μ Ι ἐγκεκαλυμμένον Cl sed μένον in ras m 2 | τὸ γύναιον συνεχῶς Li 4 καὶ ante συγχωρεῖν Β | ἐμαυτοῦ scripsi ex HVLiLaMMaCl ἐμαυτόν Ath sed ν in υ corr, edd sed „malim ἐμαυτῷ“ Re ἐμαυτῶ BVa | με] μετὰ HV Ι ἐμαυτοῦ scripsi e LaMMaCl ἐμὰς αὐτοῦ HVLi ἐμὰς AthBVa edd 5 ὀδύρεσθαι scripsi ex HVLiLaMAthMaClVa ὀδύρασθαι Β edd Ι δὲ MAthMaClBVa edd | μελανειμονοῦντα μὲν MaCl 6 πρὸς reposui e libris εἰς edd sed γρ πρὸς in marg Mor | τὸ inserui ex HVLaMAthMaBVa om LiCl edd sed γρ in marg Mor 7 ποιεῖται Ma sed γρ πεποίηται suprascr m 2 Ι ὦ δικα- σταί, inserui ex HVLiLaMaCl om MAthBVa edd 10 γινό- μενον LaM 12 τί HAthMaCl 13 εἰ ante καὶ Mor sed γρ γε· καὶ in marg Ι τινα om HV τινος Li 14 τοῦτ’ scripsi ex HVLiLa τοῦτο MAthMaClBVa edd Ι σώφροσιν La 15 ἀπόρρητον MAthMaClBVa edd 17 τρόπω Η πρῶτον La I πατρὶ La sed ρὶ in ἦρ corr f | ὅτι Cl Ι ἂν om Ferr)
ἓν μὲν οὖν, ὦ δικασταί, τοῦτο τοσοῦτον ἐλαττοῦμαι, ἕτε- ρον δ’ οὐ μικρόν. ἀνάγκη γὰρ | τῇ μνήμῃ τῶν [*](RIV 642) γεγενημένων καὶ μάλιστα δὴ τῆς γυναικὸς εἰς ταραχὴν ἐμπίπτοντα τῶν λογισμῶν ἐκκρούεσθαι. ἂν οὖν τι τοι- οῦτον συμβαίνῃ, βοηθεῖτε τῷ κινδυνεύοντι καὶ παρ’ ὑμῶν αὐτῶν πληροῦτε τὰ ἐλλείμματα. τὸ γὰρ τὰ εὔ- ορκα ψηφίζεσθαι τοῦτο ἔστι τὸ τοῖς πανταχόθεν φαι- νομένοις ἀκολουθεῖν, κἂν ὁ λέγων ἀδυνάτως ἔχῃ σώ- ζειν ἑαυτόν.