Declamatio 44

ἀλλ’ ἐγὼ μόνος ἀνθρώπων τύραννον ἐποίουν ἐπὶ τῷ μηδὲν εἷναί μοι μέρος τῶν τῆς τυραννίδος ἡδέων; καὶ τίς ἂν πιστεύσειε; πολὺ γὰρ μᾶλλον εἶχε λόγον οὐ συγκαταπράξαντα τὴν δυναστείαν καρποῦ- [*](2 τά ViVa | δὲ Cl 4 ἔπινεν Va sed ν eras | εἶπε τίς Β Va 7 τίς LaClVa edd 10 σὺν ἄλλῳ διορύξας scripsi e MLaViBVa διορύξας σὺν ἄλλω LCl edd 12 νέμεσθαι τῶν ἐπίπλων in suspicionem vocavit Gasda Ι ἐν Cl | ταῦτα ante πάντα BVa I πάντα] ταῦτα Cl 13 τηνάλλως Μ sed λ(2) inser m 2 τὴν ἄλλως La τηνάλως LClVa 14 ἵστη Cl 16 δικασταί BVa cf. ad p. 480, 8 17 θάλατταν τίς BVa 18 θαλάσσης Cl I δεινὰ BVa I καὶ om MLaViCl | λαβόμενος ClBVa 19 καρπῶν La sed ρπ in ras f 20 ἐποίουν in marg inser Cl2 om Β 22 ἂν εἶχε aut ἔχει scribendum coni Gasda)

νῦν δὲ τῇ μὲν στρατηγίᾳ ἐφ’ ἦς ἦν ἔβλαπτον τὴν τυραννίδα, τοῖς δ’ ἀπὸ τῆς τυραννί- δος οὐκ ἐχρώμην ἀντὶ τῆς στρατηγίας. ἐκεῖνο δὲ πῶς οὐκ ἄτοπον τοὺς μὲν τῷ τυράννῳ συνόντας ἐπ’ αὐτῷ I τούτῳ τετιμωρῆσθαι, τὸν δ’ ἀποδράντα τὴν [*](RIV 493) συνουσίαν μὴ τούτῳ χρηστὸν ὑπειληφέναι, ἀλλὰ τοῖς τἀναντία τετολμηκόσιν ὁμοίας ἀξιῶσαι τῆς δόξης;