Declamatio 44

καί μοι δοκοῦσιν οἱ πάνυ φάσκοντες τήν τε δημοκρατίαν ἀγαπᾶν καὶ τῇ τυραννίδι πολεμεῖν τὰ μὲν τῆς τυραννίδος ἐπιτείνειν χαλεπά, τοῖς δ’ ἀπὸ τῆς ἐλευθερίας ἐναντιοῦσθαι κα- λοῖς. τὸ γὰρ ἐπηρεάζειν καὶ ψευδέσιν αἰτίαις ὅν τύχοι τῶν πολιτῶν ἀποκτεῖναι ζητεῖν ψήφῳ δικαστῶν ἠπα- [*](1 Dem. Androt. p. 611, 3) [*](1 προοίμιον β΄ M) [*](1 πιστευόμενον ὢ | ἐφεῖτε LaVi Doxap ἀφῆτε Cobetus Misc 142 | ἔοικα — 483, 8 μιμοῖντο praemisais verbis καὶ ὁ λι- βάνιος δὲ ἐν ἐκείνῳ τῷ ζητήματι τῷ στοχαστικῷ νόμος — συν- ειδότος ἐν τούτῳ τὸν φεύγοντα μελετῶν ποιεῖ αὐτὸν φαύλην ὑπόληψιν τὴν τῆς δυστυχίας καθ’ ἑαυτοῦ μαρτυροῦντα, ἡνίκα λέγει· ἔοικα — ἀπεστέρημαι. σημείωσαι ὅτι ἔσθ’ ὅτε προοί- μια εὑρίσκεται διπλῆν τὴν πρότασιν ἔχοντα, ὡς συμβαίνειν τὸ μὲν αὐτῆς, τῷ δὲ (corr. αὐτῆς τῷδε) τῷ τρόπῳ τῶν προοιμίων ὑπάγεσθαι, τὸ δ’ ἑτέρῳ, ὡς τὸ ἐκ τοῦ Λιβανίου νυνὶ ληφθὲν ἡμῖν ἔχει παράδειγμα. τοῦτο γὰρ διπλῆν ἔχει τὴν πρότασιν καὶ τὸ μὲν πρῶτον μέρος αὐτῆς τοῖς ἀπὸ τῶν ἐχόντων τὰ πράγματα καὶ τὰ ἐγκλήματα προοιμίοις ὑπάγεται τοῦ φεύγοντος ὁμολογοῦντος καθ’ ἑαυτοῦ φαύλην ὑπόληψιν, τὸ δὲ δεύτερον τὸν ἐμφαινόμενον περὶ τὸν κατήγορον τῆς ἐλευθερίας φθόνον βεβαιοῖ καὶ ὑπάγεται τὸ (corr. τῷ) ἀπὸ τῆς ὑπολήψεως τοῦ ἐμφαινομένου περὶ τὸν κατή- γορον φθόνου κατὰ τὸ ἐναντίον. ἐκ τοῦ Λιβανίου citat Doxap l. l. ad p. 71, 19—21 ed. Walz. = p. 182, 3—5 ed. Vat. fol. 210 v. Barocc. fol. 31 et 31 v | ἔοικε Vi 2 δυστυχέστατός τις εἷναι Μ 3 εὐθυμεῖται Vi 4 μεταστάσεως Va sed κάτα supra μέτα m 2 καταστάσεως Β | δ’ inser Laf δὲ BVa Doxap) [*](7 τοῦ τε L | tfj inserui e LMLaViClB Doxap cum Gasda om Va edd 9 τῷ δὲ et καλῷ Doxap | καλοῖς ἐναντιοῦσθαι Β 11 πολιτικῶν La sed in πολιτῶν corr f)

τημένων τοσούτῳ δεινότερον τοῦ παθεῖν τι τοιοῦτον ἐξ ἐπιτάγματος, ὅσῳ τὸ μὲν τῷ καιρῷ συμβαίνει καὶ τὸ τῶν ἀδίκων ὑπομεῖναί τι τὸν δουλεύοντα σύνηθες, ἐν δὲ νόμοις δοκοῦσιν ἰσχύειν καὶ δημοκρατίας σχή- ματι τὸ παρὰ τοὺς νόμους ἀποθανεῖν τῷ τε | [*](RIV 480) ἀποθνήσκοντι μεῖζον εἰς συμφορὰν καὶ τοῖς ψηφιζο- μένοις αἰσχύνη, εἰ τὰ τῆς τυραννίδος ἐπὶ τῆς ἐλευθε- ρίας οἱ μὲν πάσχοιεν, οἱ δὲ μιμοῖντο. ὥστ᾿ εἴπερ ὑμῖν μέλει τοῦ καθαρῶς ἐπανήκειν τὴν πολιτείαν, καὶ τὸν τοῦ φεύγοντος λόγον μετ᾿ εὐνοίας ἀκοὑσατε.

5. Οἷμαι δ᾿ οὐχ ἁμαρτεῖν εἰπὼν ὡς ἐγὼ μὲν κιν- δυνεύω περὶ τοῦ πότερον αὑτὴν δεῖ δοκεῖν εὗ φρονεῖν οὕτω καὶ τὸ στρατηγεῖν ἐπὶ τοῖς βουλομένοις ἐστίν, ἀλλ᾿ ὃν ἂν ὑμεῖς ἕλησθε κρίναντες ἐπιτήδειον εἶναι τὰ μέγιστα τῶν ὑμετέρων διοικεῖν, οὖτος ἀποδέδεικται τῶν δυνάμεων κύριος, εἰ μὲν ἐμοῦ τὰ δίκαια παρεχο- μένου μὴ τὰ παρ᾿ ὑμῶν ἐναντιωθείη, τῷ κρινομένῳ [*](11 προοίμιον γ' M) [*](1 τοσοῦτον M sed in τοσούτω corr m2 LaVi Doxap | τι inserui e LLaViClBVa Doxap om M edd 2 ὅσον M sed ον in ω corr m2,)

μὲν ἡ σωτηρία, τῇ πόλει δὲ εὐδοκιμεῖν ἀπὸ τοῦ χρη- στοῖς αὑτὴν ἐπιτρέπειν διοικεῖν συμβήσεται· εἰ δ᾿ ὑμεῖς τὰς τῶν συκοφαντούντων βλασφημίας τῆς ὀρθῆς ἀπολογίας προθήσετε, τεθνήξομαι μὲν ἐγώ, δόξετε δὲ ὑμεῖς πάντας ἀνοίᾳ νικᾶν, εἰ οὓς ὡς πονηροτάτους ἀποκτείνειν ἐμέλλετε, τούτους ἐπὶ τὸ στρατηγεῖν ἤγετε.