Declamatio 26

46. Ἓν μὲν τοῦτο τοσοῦτον καὶ τηλικοῦτον δια- φεύγω κακὸν οὕτως, ἀλλ’ οὐκ ἐκείνως ὑπὲρ ἐμαυτοῦ βεβουλευμένος· ἕτερον δὲ ἀκούσατε. εἰ γὰρ δὴ ψήφῳ καὶ δικαστηρίῳ διαστῆναί μοι τῆς γυναικὸς ὑπῆρξεν, οὐκ ἂν εὐτύχημα μᾶλλον ἦν ἢ ἀτύχημα τὸ πραχθέν. πῶς γὰρ ἂν ἤνεγκα τοὺς οἰκείους τῆς γυναικὸς ἐγκαλοῦν- τας, ἐπιτιμῶντας, ἄλλους ἐπ’ ἄλλοις αἰτιωμένους, τὸν μὲν ἔνθεν βοῶντα, τὸν δὲ ἔνθεν κεκραγότα, περιιστα- [*](R IV 148) μένους, κυκλουμένους, | διαβάλλοντάς μου τὴν ἡσυχίαν, ἀπρόσοδον καλοῦντας, ἀγέλαστον ὀνομά- ζοντας, ἰδιογνώμονά μου τὸν βίον προσαγορεύον- τας;

ἃ δὲ ἐποίησεν ἂν ἡ γυνή, τίς οὕτω τίς οὕτως ἀδαμάντινος ὅστις ἂν ὑπέμεινεν; ἠκολούθη- σεν ἂν ἐκ τοῦ δικαστηρίου λαβομένη θοἰματίου, ἕλ- κου σὰ, ἐπιστρέφουσα, λέγουσα θεοὺς ἐφεξῆς ὀνομαστί, μαρτυρομένη τοὺς ἥρωας καὶ τούτους ὀνομαστί, τὰ [*](12 sq. Phryn. Μονοτρ. 11587,3 sq. Μ (I 375, 18 K). lex. Segu. ed. Bekker Anecd. p. 345,1 14 cf. t. IV 335,18 16 cf. t. III 483,19; IV 80,19) [*](1 οὖν ante τοῦτο Va edd et e Pal. 356 Roether p. 615 delevi | τοῦτο om Vi | τοσοῦτο καὶ τηλικοῦτο La 2 οὐκ inser Cl2 om Vi | ἐκείνως La sed ως ex ος corr f 3 βεβουλημένος Vi | δὴ om Β 4 με ViCl 5 ἦν inserui e LaViVaCl, ut Pal. 356 inserendum censuit Roether om HVCB edd 7 ἄλλους] ἄλλα B | τῶν (sed τω in ras m 2) μὲν βοώντων (sed ώντων in ras m 2), τὼν (sed τω in ras m 2) κεκραγότ(??)ν Va 8 ἔνθα (1 et Vi | καὶ ἔνθεν post ἔνθεν(2) Ferr Mor del Re | περισταμένους Vi) [*](10 ἀπρόσιτον VaB et γρ in marg Mor 2 ἀπρόσδεκτον Roether cui obloquitur Iacobs Misc. crit. II 372 | ἀποκαλοῦντας Va 12 δ’ Β | οὕτως VC Ferr Mor 1 13 οὕτως om LaViVaB οὕτω Cl | ἢ ante ἠκολούθησεν Cl 14 τοῦ ἱματίου Cl | ἔλκουσα om Β 15 ἐπιστρέφουσα La sed α add s | λέγουσα om Β Cl delendum vel in λαλοῦσα mutandum censuit Roether cui ob- locutus est lacobs l. l. | ὀνομαστί] ἅπαντας Β 16 μαρτυρουμένη LaViVa | τοὺς ποταμοὺς καὶ τούτους ὀνομαστὶ ὀνομαστή La) post ὀνομαστί LaVi)

ἐαρινήν γε ἡμέραν διήγαγον ἂν τὴν τῆς ἐκβολῆς συνεχῶς ἀκούων· ἡ θύρα ψοφεῖ. παίει δὲ τίς; οἰκεῖος τῆς γυναικός. πτερῶν, ὡς ἔοικεν, ἐδέησεν ἄν μοι σπαραττομένῳ καὶ λόγον ἀπαιτουμένῳ περὶ τῶν πεπραγμένων.

49. Ἵνα δὴ μὴ ταῦτα γένοιτο, ἀποθνήσκω. καλείτω δὲ ἡ γυνὴ καὶ τῶν ἄλλων ὅστις ἐθέλει δύσκολον. δότε δή, δότε τὴν χάριν, ὦ βουλή, πέμψατέ με ταχέως εἰς τὴν τελείαν ἡσυχίαν. ἀναμίξατέ με τοῖς ἀπελθοῦσι, τοῖς μακαρίοις, τοῖς ἀναισθήτοις. πῶς γὰρ οὐκ εὐδαί- μων, ὅταν ὁ μὲν ἐπὶ κλίνης φέρηται, κόπτωνται δὲ αἱ γυναῖκες, οἶ δὲ προσήκοντες ὀλοφύρωνται, ὁ δὲ τούτων ἀκούῃ μηδέν; εἰ γὰρ τὸ καθεύδειν ἀκριβῶς τῶν ἐν τῷ ζῆν ἀγαθῶν μέγιστον, πῶς οὐ πολλῷ τι- μιώτερον ὅ μείζω φέρει τὴν ἀναισθησίαν;

εὐτρεπι- ζέτω τις ἤδη τὸ φάρμακον, ἑτοιμαζέτω τὴν καλὴν φιλοτησίαν, ἀλλ’ ἐκεῖνό μοι προσυπαρξάτω· σιγηλὸς ὁ τὸ κώνειον ὀρέγων ἔστω, μηδέν τι ἐπ’ αὐτῷ λαλῶν, μὴ διαλεγόμενος περὶ τῆς φύσεως τοῦ φαρμάκου. ἔστω [*](R IV 149) | καθαρὸν θορύβου καὶ ὄχλου τὸ δῶρον.