Declamatio 25

35. Πρὸς δὲ τούτοις ἴσως κἀκεῖνό σε λανθάνει ὡς οὐδ’ οἶόν τ’ ἐστὶν ἄλλως γενέσθαι τῇ πόλει τὸ χρή- σιμον ἢ <τῷ> τοὺς μὲν ὁρῶντας ἀλυσιτελές τι [*](2 περὶ BVa | voce πεπλημμεληκότων inc Cr fol 8 v πεπλη- μεληκότων VaMMa 6 σχῆμα Ferr et γρ in marg Mor | εἰσ- πράξεσθαι Vi 9 ταὐτὰ scripsi ex HBVaMMa ut coni Re ταῦτα ViCl sed in hoc in ταὐτὰ corr m 2, edd scriptura in Cr parum certa 12 συνηγοροῦσιν scripsi collp. 475, 15 συνεροῦ- σιν CrHBVa συναινοῦσιν MViMa sed in hoc ερ supra αιν m 2, Cl edd 17 νομίζουσι ViMaCl | αὐτῶν δ’ scripsi ex ΗΜ δ’ αὐτῶν BVaViMaCl scriptura in Cr parum certa αὐτῶν δὲ edd 18 οἷονπερ Vi 20 λανθάνει σε BVa 21 οἰός Re | τ’ inserui e CrH τε Β Va om ViMaCl edd | ἄλλω Η | τὸ om Μ 22 τῷ inserui ut coni Re om libri edd | ἀλυσιτελέσι Vi | τι om Vi)

ταῦτα τοίνυν ἐπράχθη καὶ τὴν τοῦ γράψαντος γνώμην κοινὴ ψῆφος ἐκύρωσεν εὔκλειαν θηρωμένη τῇ πόλει. ἕκαστος γὰρ πλὴν ὀλίγων, οἷς ἡγεμὼν αὐτὸς ὑπάρχεις τοῦ τρόπου, οἰόμενος τροφεῖα καταβάλλειν τῇ θρεψαμένῃ προθύμως ἐχειροτόνει τὸ δόξαν καλῶς, ὥστε λανθάνεις πᾶσαν κακίζων τὴν πόλιν τοῖς ἐγνωσμένοις ἐπιτιμῶν, ἐπεὶ καὶ σὺ νῦν μόνος μὲν εἰσηγῇ τὰ χρηστὰ δὴ ταῦτα, συνεργοῦντας δὲ τοὺς τῆς αὐτῆς σοι προαιρέσεως ἔχεις, εὖ οἶδα.

37. Ἄρ’ οὖν δόξεις μόνος Λαίδι χαρίζεσθαι, τῶν δὲ συμπραττόντων οὐδείς; οὐ δῆτα. τί δέ; πειθομένων τούτων ἐμοὶ καὶ τιθεμένων τῶν σῶν μηδενὶ μόνος ἆρα καρποῦμαι τὴν εὔκλειαν; καὶ μὴν οὐδεὶς εἴρηκε πώποτε· ἡ πόλις τῷδε πεισθεῖσα κατεψηφίσατό τινων τό ’δε τι πλημμελούντων, ἀλλὰ χωρὶς τῆς [*](1 κοινὴ HVa κινῇ Vi 2 προχειρισαμένων scripsi προ- χειρισαμένους libri edd „sed aut ad γράφειν subaudiendum est δι’ αὐτοῦ aut leg. κελεύειν γράφ.“ Re | δὲ Ma sed ὲ in ras m 2) [*](4 ἐγράφη (2) Μ sed γρ ἐπράχθη in marg m 6 πλὴν ὀλί- γων in lac 8 fere litt om Β 7 αὐτοῖς BVa | ὑπάρχοις θ’ sed ς non prorsus certum ὑπάρχει MMa sed in hoc ras 1 litt post ι, Ferr et γρ in marg Mor ὕπ(??)ρ Β 8 τὸ Ma sed ἢν supra ὸ m2 τὴν CrHBVa 10 σὺ om ViMa sed in hoc ante καὶ inser m 2, Cl 11 συνεροῦντας CrHBVa συναινοῦντας Vi Ma sed in hoc ερ supra αιν m 2, Cl cf. 1. 14; p. 469,12 13 ἆρα HViMaCl ἄρα Cr | δόξεις μόνος scripsi e CrHBVa μόνος δόξεις δόξης M) MViMaCl edd 15 τιθεμένων potest defendi, scil. τὴν ψῆφον subaudiendo. malim tamen compositum προστιθεμένων aat συντιθεμένων“ Ke cf. schol. ad t. II 272, 14; IV 98, 11; V 50, 12 | μηδενὶ Cr sed νὶ parum certum, MMa sed in hoc ι add m 2 μηδὲν HBVaViCl et γρ in marg Mor 16 ἄρα Ma 18 τόδε scripsi τό δὲ Πα τὸ δὲ Cr sed parum certum, BVaMViMa edd | δέ τι Mor sed γρ δὲ in marg δέτι Ma | πλημελούντων VaM)

38. Πάνυ τοίνυν ἠχθόμην, ὅτε τοὺς παλαιοὺς νο- μοθέτας ἔφη μὴ κωλύειν ἑταίρας ἔχειν τὴν πόλιν. ὁ γὰρ χρηστὸς τῆς πόλεως κηδεμὼν ἐλάνθανε τὰ καλὰ καὶ τὰ μὴ τοιαῦτα συγχέων καὶ τὰ διαρρήδην ἐγνω- σμένα καλῶς τῷ μὴ κεκωλυμένῳ ταὐτὸν εἶναι νομίζων. οὐ γάρ, εἰ μὴ φανερῶς κελεύουσι τὰς ἑταίρας διώκειν, τιμῶν καὶ δωρεῶν ἀξιοῦν ἤδη προστάττουσιν.

ἀλλ’ οὐκ εἴργει μένειν τὰς οὔσας ὁ νόμος. ἀλλ’ οὐδὲ τὰς ὑπερορίους ἐκέλευσε δέχεσθαι. οὐδὲ τὰς ἐπ’ ἀδι- κήμασι πεφευγυίας κατάγειν γέγραφεν οὐδεὶς οὐδὲ σωφρόνων ἀνδρῶν εἶναι νομίζω. μὴ τοίνυν τὴν σὴν προαίρεσιν νόμον ὀνόμαζε μηδὲ τῶν νόμων καὶ τῆς πόλεως κατηγόρει. αἰσχρὸν γὰρ βούλεσθαι μὲν διὰ τοὺς [*](13 Plat. rep. III p. 412 C) [*](1 πεποιηκότος CrH 2 ψηφισαμένῃ Ma sed ψῇ in ras m 2 3 πολεμίοις ViMa sed in hoc in πολέμοις corr m 2, Cl) [*](5 τρόπον Ma sed αἰτίαν suprascr m 2 6 τῆς ἑταίρας om BVaViMaCl 7 ὀλίγοις ViCl sed in hoc οις in ους corr m 2) [*](8 φὴς libri edd 10 δοκούσῃ VaM sed οὔσῃ ex οὖσι corr Va 2Mm | σώφροσιν edd 12 τῆ πόλει Ferr et γρ in marg Mor) [*](14 τὰ inser Va 2 16 κελεύουσι reposui e libris καὶ λέ- γουσι edd sed καὶ in suspicionem vocavit Gasda 17 προστάτ- τουσιν Va sed τατ in ras m 2 18 οὐχ Cr 19 ἀδικήματι Β Va 20 πεφευγμένας BVa 22 μὴ δὲ HBVaViMaCl)

40. Ἐπειδὴ δὲ Λαίδι συνηγορῶν τῶν Ἀθηναίων ἐμνήσθης καὶ πολλὰς ἑταίρας ἔφης παρ’ ἐκείνοις εὐ- δοκιμεῖν, τὴν Ἀσπασίαν ἐκείνην, τὴν Μυρρίνην, τὴν Θεοδότην καὶ ἄλλας πολλάς, τὴν δὲ Φρύνην ὡς δή τι θαυμαστὸν λέγων ἐν Δελφοῖς ἔφης ἑστάναι χρυσῆν, μὴ παύσαιντο τὰς τοιαύτας θαυμάζοντες, μᾶλλον δὲ καὶ τὴν Λαίδα προσλάβοιεν ὅσοι τἀναντία τῇ πόλει φρονοῦσι, τί δὲ παθὼν πολιτείαν προφέρεις ἑτέραν καὶ νόμους οἷς οὐδὲν <καὶ> ἡμῖν ἐστι κοινόν;