Declamatio 21

πρὸς ταῦτά με κατακοπτέτω καὶ τῶν σπλάγχνων, εἰ βούλεται, γευέσθω. ῥᾳδίως οἴσω τὰ χαλεπώτατα. τί λογιζόμενος; ὅτι κἂν νῦν μυριάκις ἀποθάνω, τήν γε δόξαν ἢν ἔσχον παρὰ τοῖς Ἕλλησιν [*](1 cf. p. 283, 11 5 cf. ad p. 259, 19; 280,16; 328,9; t. IV 977, 13 R 10 sq. Dem. Phil. III p. 119, 6 sq. 11 cf. ad p. 285, 9 sq.) [*](2 ἡ Vi 3 οὐ inserui ut inser P 2 et coni Mor et Iacobs Rev 4 om libri edd οὐδὲν τὰ πολλὰ coni Gasda 4 αὑτῶ scripsi αὐτῷ HVPViMa edd αὐτὸ CI Ι ὑπάρξειν Mor Ι περὶ CI 5 αὐτῷ libri edd | πυθῶνας Vi Ι οἶδεν H οὐδὲν Ρ Mor qui οὐδεὶς coni 6 αὐτὸν reposui e libris αὐτὸν edd Ι οὕτως Mor sed γρ οὕτος in marg | μόνον in marg Vi 2 10 καλὸν Vi 13 ἀνασώσειν Vi 15 ἔρρωται scripsi cum Iacobsio Lect 105 ἔρρωτο libri edd | οἷδαεν Ma οἶδα Vi | οὐ scripsi με HVPMaCl edd om Vi οὐ post με inser CI οὐ- δένα ἢ ἐμὲ coni Re, μάτην Iacobs Add 167 Lect 105 Rev 4 | κοπτέτω Vi sed κάτα in marg add m 2 17 γενέσθω VVi Re)

εἰ δ’ οὖν καὶ ἄλλων ἀμνημονήσειέ τις, πῶς ἂν τοῦ γε τελευταίου τούτου δύναιτο; τὰ καινὰ γὰρ ἥκιστα ὑπὸ λήθης ἀφανίζεται. τοιοῦτον δ’, οἶμαι, τὸ παρόν. ἀνὴρ πολέμιος ἄκων ἐπαινεῖ τὸν ἐχθρὸν ἐμέ. καὶ ἔγωγε ἐνεθυμήθην ὡς τὸ παρ’ ἀξίαν εὐτυχεῖν ἐξίστησι πολλάκις τοῦ φρονεῖν. ὁ γοῦν Φίλιππος οὐκ οἶδεν ὧς ἐν αὐτῷ τῷ ζητεῖν με λαβεῖν μάρτυς γίνεται τῆς ἐμῆς εἰς ὑμᾶς εὐνοίας καὶ μονονοὺ κηρύττει πρὸς ἅπαντας ὅτι διὰ τοῦτον μέν- τοι τὸν ἄνθρωπον οὐ κεκράτηκα τῆς Ἀττικῆς, ἀλλ’ ἔτι μοχθῶ καὶ στρατεύομαι πάλαι πάντα δυνάμενος ἔχειν.