Declamatio 16

Libanius

Libanius, Declamatio 16, Libanii Opera, Vol 6, Declamationes XIII-XXX, Teubner, Foerster, 1911

πάνυ γοῦν εὐμε- ταχείριστοι πρὸς ἀπάτην Ἀθηναῖοι. Μιλτιάδου μὲν οὐκ ἐφείσασθε τοῦ τὴν ἐν Μαραθῶνι μάχην νενικη- κότος ἀνδρὸς <καὶ> δουλείας Μηδικῆς τὴν [*](4 cf. p. 134,11 10 Dem. p. 682,12 11 cf. p. 173,8; t. IV 133, 4 22 cf. p. 126, 2) [*](4 ὅσοι Hertlein at cf. p. 134, 11 7 ἡμᾶς Ρ 8 ἂν in- serui om MaP 13 δὲ φωρᾷ scripsi auctore Cobeto δ’ ἐφορᾷ MaP 15 δὲ] μὲν γὰρ Ma 16 καὶ ante οἱ MaP delevi cum Hertlino 20 λέγοντες post καὶ olim inserui, ex- pellendum censuit Hertlinus cf. p. 123,5; 172,17 24 καὶ in- serui om ΜαΡ)

171
λύσαντος. ἐδήσατε χεῖρας ἐκείνας ἃς ἐξέτεινε μετὰ τῶν παραγγελμάτων καὶ πόδας ὑπὲρ τῶν Ἀθηναίων δραμόντας, καὶ πρότερον ἐν τοῖς δεσμοῖς ἀπέθανε πρὶν λύσεως ἔτυχε.

καὶ Θεμιστοκλῆς ἔφυγεν εἰς Πέρσας ἢν ὁδὸν ἐξήλασε βασιλέα. καὶ Λακεδαιμονίους μὲν ἐξη- πάτησε τοὺς δεινούς, καὶ πάντας ἀνθρώπους παρήγαγε ῥᾳδίως· πρὸς δὲ | τὸ δικαστήριον οὐδὲν ἔργον [*](H. IX 44) αὐτῷ τῆς συνέσεως ἴσχυσεν. οὐκ ἔτυχε συγγνώμης οὐ μετ’ Εὔβοιαν Περικλῆς, οὐ μετὰ Ναύπακτον Φορμίων, οὐ μετὰ Λέσβον Πάχης, οὐ μετὰ Ἀργινούσας οἱ δέκα, ὧν ἐπὶ μιᾶς ἡμέρας θάνατον κατεψηφίσασθε. οὐ Σω- κράτης παρήγαγε τῷ λόγῳ τοὺς δικάζοντας, οὐ Θρασύ- βουλος ὁ ἀποδοὺς τὴν δημοκρατίαν καὶ τὰ δικαστή- ρια, οὐ τὰ τελευταῖα, Καλλίστρατος, ὅν ὑπερβάλλοντα δεινότητι τοὺς ῥήτορας αὐτοῖς λόγοις φυγάδα ἀπεστεί- λατε. ὧν καὶ Κέφαλος ἐνίων ἐμέμνητο, ὥσπερ οὐχ ὑπὲρ ἐμοῦ σεμνολογούμενος.

εἶτα τοῖς ἀρίστοις μέν, καθ’ ὅν ἦν χρόνον αὐτῶν ἕκαστος, εἰ καὶ ἥμαρτον, ἐκ μεταβολῆς ἰσχυροτέραν ἐποιεῖσθε τὴν ὀργὴν τὴν ἐπὶ τοῖς καινοῖς ἐγκλήμασι τῆς μνήμης τῶν προκατωρθωạένων, καὶ τούτους οὐ ναυμαχίας λέγον- τας οὐ πεζομαχίας, οὐ τρόπαια δεικνύντας ἐσώσατε, καὶ [*](2 cf. t. V 515, 17 3 cf. t. V 104, 4 4 cf. t. V 72, 2 sq.; 104, 5 9 Thuc. | 114 | Thuc. II 102 10 cf. Thuc. III 27 sq. | t. V 134, 2 13 cf. p. 126, 3 14 Dem. p. 436, 13. 742, 23. cf. Herm. IX 70 16 cf. p. 126, 2 sq.) [*](1 ἐδήσατε Ma sed ἑ in ras m 2 | τὰς ante χεῖρας inseren- dum censet Hertlinus 2 παραγγελμάτων scripsi ἀπαγγελμk- των MaP | πόδας <τοὺς> 3 ἀπέθανεν Ma 6 scripsi περιήγαγε MaP 8 ἴσυσεν delendum censet παρήγαγε) [*](10 ἀργιννούσας MaP 13 ’ξ ἀποδοὺς scripsi cum Hertlino et Cobeto ὁ δοὺς Ma ὀδοὺς Ρ 20 καινοῖς scripsi κοινοῖς Ma Ρ 22 οὐ(2)] καὶ Ma | δεικνύντες Ρ sed ε (2) in α corr m 2)

172
ταῦτα ἅπαξ ἕκαστον ὑπὸ τῇ ψήφῳ λαβόντες, εἰκότως, οὐ γὰρ ἡμιτελῆ τὴν ἀρετὴν ἀξιοῦτε παρασχέσθαι τοὺς ἐπαινουμένους οὐδὲ τῇ δόξῃ τῆς δικαιοσύνης εἰς ἐξου- σίαν ἀδικίας χρῆσθαι· ἐμοὶ δ’ ἂν τοσαύτας γραφὰς ἐχαρίσασθε; τίνα πειθὼ καὶ σειρῆνα καινὴν ἀνευρόντι ᾗ κατέθελξα δικάζοντας ὑμᾶς μόνος ἐγρηγορότας ἀεί, προνοοῦντας τὰ λεχθησόμενα, πολλὰ καὶ τῶν οὐκ εἰρη- μένων τῇ κατηγορίᾳ κατατιθέντας, οὔτε συνετώτερος ἐγὼ Θεμιστοκλέους οὔτε πιθανώτερος Περικλέους οὔτε σοφώτερος Σωκράτους οὔτε δεινότερος Καλλιστράτου, ὧν ἀπάντων ἐκρατήσατε.

ἐν τοιούτοις ἀνύποπτος ὤφθην δικασταῖς <τοῖς> πάντα ὑπονοοῦσι. μὴ πεῖραν αὐτῶν λάβῃς, οὐ γὰρ ἂν ἐκφύγοις. ἐλεήμονες Ἀθηναῖοι, κἀγώ φημι. πότε; καὶ πρὸς τίνας; ἄν ποτε συμμαχίας δέηται πόλις, ἂν ἱκετεύῃ ξένος, πρὸς ἐκεί- νους θεὸν τὸν Ἔλεον νομίζουσι. κἂν μὲν τῶν πολι- τῶν τινά τις αἰτιάσηται· Κέφαλός ἐστι τῶν κακῶν αἴτιος ἢ Ἀριστοφῶν ἢ ὃν ἂν τῶν ὑπὸ χεῖρα φαίη τις, ὀργίλοι καὶ τραχεῖς· ἐὰν δέ τις τῶν ἔξωθεν ἱκε- τεύσῃ, κἂν Οἰδίπους, κἂν Ὀρέστης, ἐλεοῦσι καὶ σώ- ζουσιν, οὐκ ἀλόγως, ὧς ἐμοὶ δοκεῖ, τοὺς ἀλλοφύλους μέν [*](H. IX 45) | γε μήτε φύντας καλῶς μήτε ἐν ἀρίστῃ πολιτείᾳ πεπαιδευμένους οὐκ ἀξιοῦντες ἀναμαρτήτους εἶναι· εἰ δέ τις Ἀθηναῖος ὢν οὐχ ὑπεραίρει πάντας ἀρετῇ, τῶν [*](16 cf. p. 134,12 18 Luc. Hermot. § 57 20 cf. p. 134,8) [*](1 ἅπαξ ἕκαστον scripsi e Ma ἕκαστον ἅπαξ Ρ 3 οὐδὲ τῇ scripsi οὐδ’ ἐπὶ MaP sed in hoc οὐδὲ τῆ suprascr m 2 4 χρῆσθε Ρ 5 πειθῶ Ρ 6 μόνον Ρ 8 κατατιθέντας in marg Ma προστιθέντας Cobet et Gasda 12 τοῖς inserui om MaP 13 ἐκφύγῃς Ma 17 λέγων ante Κέφαλος in marg P 2 olim inserui cf. p. 170,20 15 ξένος, πρὸς ἐκείνους scripsi ξένος πρὸς ἐκείνους, MaP 19 τίς(1) Ρ 21 μέντοι Ma)

173
οὐκ ἀρίστων ὡς κακίστων καταγινώσκετε, ὅταν ένταυ- θοῖ λάβητε, πρὸς τὴν κοινὴν τῆς πόλεως ἀξίωσιν, οὐ πρὸς τὸ καθ’ αὑτὸν ἀπαιτοῦντες ἑκάστου τοὺς τρό- ΠΟΥς· ἄλλως τε καὶ εἴ τις αὑτὸν ἠξίωσε προστατεῖν Ἀθηναίων, ὧς ἐγώ, πολλὴν ὑπεροχὴν ζητεῖτε παρ’ αὐτοῦ τοῦ καλοῦ.