Declamatio 12

καὶ παρῆν Ἀλκι- βιάδης σεμνὸς ἀφ’ ἱματίου ὥσπερ πάγην τινὰ καθ’ ἡμῶν τὸ κάλλος προβεβλημένος. καὶ τί φησιν; ὁμό- τροπός σοι, Τίμων, ἴφη, καὶ κοινωνὸς τῆς ἐσχατιᾶς ἥκω. μὴ δὴ μισάνθρ|ωπος ἄγαν καὶ [*](13 cf. ῥ’. 559, 3. Luc. Tim. ’ξ 34. Alciphr. ep. III 34, 2) [*](1 δῆμον Β 4 πάντες οἷδ’ ὅτι H | δὴ et 5 παραιτεῖσθε Wolf et γρ in marg Mor qui δὴ et δεῖ παραιτεῖσθαι coni 7 αὐτῷ D 8 καταρώμενος Ma sed καταχρώμενος suprascr m3) [*](9 ὅτι VaMa | πρὸ Va sed ρὸ in ras m 2 | „malim παρέστησε“ Re I με Η 10 τὸ(2) om D U καὶ ante πρὸς VaMaCl | ὁ ante ἀλκιβιάδης Η 13 περὶ in ras ras Ma 2 περιιὼν τὴν ἐσχατιὰν ἀπῄει βαλλόμενος?“ Re περιῄει lacobs Add 301 Anth Pal III 254 παρῄει Sintenis | ἦν inserui om libri edd 14 ταῖς scripsi ex HBVaMa sed iu hoc ἁ in ras m 3 cum la- cobsio 11. 11. coll p. 559,3; t. IV 397,9 et 618,11 R τοῖς D Οἶ’ sed in hoc ὁ in ἁ corr m 2, edd 15 ἴως VaMn sed ἤτοι πρωία in marg Va 3 et suprascr Ma 3 | Ἀλκιβιάδης om D 16 ἐφ’ Wolf et γρ in marg Mor | ἱματίων D 18 ἐπὶ ante τῆς Va sed del m 2 Ma)

πρὸς τοὺς ὁμοίους. καὶ τὰ τοιαῦτα πρὸς ἡμᾶς διε- λέγετο μειδιῶν. ἀλλ’, ἔτι γὰρ ἐσωφρόνουν καἰ κρείτ- των ἦν ὁ λογισμὸς τοῦ κακοῦ καὶ πρὸς τὴν θέαν ἄτρωτος ἦν, οὐκ] ἠνεσχόμην, οὐκ ἐκφθαρήσῃ δὲ ἔφην, οὐκ εἰς σαυτόν, οὐκ εἰς τὸ βάραθρον χω- ρήσεις; μαλακιζόμενος πολίτης εἰς Τίμωνος ἥκεις; ἢ ἐν τοῖς Καλλίου κωμάζειν νομίζεις ἢ πρὸς Σωκράτην ἀφῖχθαι καί τινι τῶν ἐραστῶν διαλέγεσθαι.