Declamatio 2

Μὴ δὴ φθόνει μηδὲ φιλοσοφίᾳ ἀπίστει. τί δέδοικας μὴ θεοῖς εὔξηται καθ’ ὑμῶν, ἂν διαλέγηται; 0 ἀλλὰ λέγων μὲν οὐδὲν τοιοῦτον εἶπε, ταῦτα δ’ ἄν τις δύναιτο καὶ σιωπῶν. ὀκνεῖς τὸ κώνειον προσενεγκεῖν αὐτῷ λαλοῦντι; σιωπῶν γὰρ οὐ Σωκράτης ἐστίν. ἔασον αὐτὸν < ὡς> κἀν συμποσίῳ λαλεῖν. εἰπάτω τι πρὸς τὴν τοῦ δαιμονίου φιλοτησίαν.

32. Ἐγὼ μὲν νῦν μάλιστα ᾤμην ἐληλέγχθαι τοὺς συκοφάντας Σωκράτους, ὅτε φαιδρὸς ὤφθη καὶ γεγηθὼς ἐκεῖνος ἐν τῇ συμφορᾷ, ὅτε καὶ τοιούτους λόγους διεξ- ῆλθεν οἱόνπερ καὶ νῦν λέγει. τίσι λόγοις σιωπᾶν ἐπι- [*](Mor p. 250) τάττετε; τί κατὰ | τῆς πολιτείας, τί κατὰ τῶν νόμων, τί κατὰ τῶν ἀρχῶν ἢ τῶν πατρίων λέγει; τὰ δὲ δὴ νῦν καὶ τὰ ἱερώτατα ὑπὲρ τῶν νόμων φιλο- [*](4 Ael. var. hist. XIII 20 14 cf Ael. var. hist. 16; XII 49) [*](2 ἡ κεφαλὴ Ma sed ἡ κεφα in ras m 2 | κατέβαινεν Ma) [*](4 ὁ κεκολασμένος scripsi Mus. Rhen. XXXII 96 οὐ κεκο- λασμένου MaB οὐ κεκολασμένα Μ Mor | ἀμείβεσθαι δώροις olim conieci δωριᾶ αὐλήματα coni Mor 5 ἀλλ’ οὐδὲ Ma 9 ἡμῶν Ma 12 punctum post ἐστίν posui, signum interro- gationis libri Mor 13 < ὡς> κἀν scripsi κἂν ἐν libri sed ὡς ante ἐν inser Ma 2, Mor 15 μὲν νῦν reposui e libris νῦν μὲν Mor 16 σωκράτης Μ | ὅτε scripsi e Ma ὅτι ΜΒ Mor 17 τοιούτους λόγους scripsi e MaB τοιοῦτον λόγον Μ Mor 18 οἷόνπερ] οἶα γὰρ MaB 19 τί — πολιτείας om Μ 20 πα- τρίων scripsi e Β πατέρων MMa πατρικῶν Mor | τὰ δὲ] τάδε Β et coni Mor 21 νῦν καὶ] καὶ νῦν Β)

33. Ὦ νομιμώτατε Σώκρατες καὶ φιλαθηναιότατε διὰ τέλους πάντων ὧν οἶδα ἐγώ, οὐδὲ νῦν ἐξ Ἀθηνῶν ἀποδημῆσαι θέλεις. ἀλλὰ καὶ μουσικὴν ἐργάζεται καὶ ποιεῖ καὶ κεκλεισμένος τοὺς θεοὺς ὑμνεῖ καὶ νῦν εἰς τὸν Ἀπόλλω ποιήματα ᾄδει. τελευτῶν γὰρ Σωκράτης καὶ ποιητὴς ἐγένετο. σὺ δὲ καὶ τὰ πεζὰ κελεύεις σιωπᾶν Σωκράτην.

ἐναντία ταῦτα | ἐπιτάτ- [*](Mor p. 252) τεις τῷ θεῷ. ὦ Ἄπολλον, σὺ μὲν κατέχεις ἐξεπίτηδες τὴν Δηλίαν ὅμηρον τοῦ Σωκράτους καὶ τὴν ἱερὰν ναῦν οὐ πέμπεις Ἀθηναίοις πλείους ποιῶν τῷ σῷ θεράποντι τὰς βιωσίμους ἡμέρας καὶ τὰ πνεύματα κελεύεις ἐπ’ Ἀθήνας μὴ φέρειν, ἔνα μακρότερα φιλο- σοφῇ Σωκράτης· οὗτοι δ’ ἀνόνητον ποιοῦσι τὴν σὴν χάριν.

Μὴ λαλείτω, φησί, μηδ’ εἰ ἀκροαταὶ πάρ- εισι μηδὲ εἰ τοῦτο αἱρεῖται Σωκράτης. ἡνίκα 20 δὲ ἀλγῶν ἀπὸ τοῦ δεσμοῦ | τὸ σκέλος ἀνατείνας [*](Mor p. 254) ἀναπαύεται, μηδὲ περὶ τούτου λέγῃ; μηδὲ περὶ συγγε- [*](1 Plat. ep. 8 p. 354 E 3 Plat. Crit. p. 53 B sq.; 45 C 7 Plat. Phaed. p. 60 D. Dio Chr. or. 43 t. II p. 580 R 8 Socr. fr. 2 Poet lyr. fr. ed. Bergk II p. 287 4 13 cf p. 119, 9 sq.; 146, 10. Plat. Phaed. p. 58 A sq. 15 Eur. Alc. 650 21 sq. Plat. Phaed. p. 60 B sq.) [*](4 μενεῖν scripsi ut coni Mor μένειν libri Mor 8 καὶ 0111 Ma | κεκελευσμένος Ma sed ε et ελ in ras m 2 | καὶ ante τοὺς MaB 9 ποιήματα in lac 7 litt om Β πᾶσαν Ma 15 θεράποντι Ma sed ερ in ras m 2 17 ἀνόητον Β 19 εἰ inserui e libris om Mor 20 τηνίκα δὲ Ma τηνικάδε Β 21 ἀποτείνας Ma 22 μὴ δὲ (1 et 2) Β | τούτου scripsi e MaB τοῦτο M Mor)

τί γὰρ περίεργον, τί δὲ ἄκαιρον λέγει; ἄλλος μέν τις τελευτῶν ὑπὲρ χρημάτων ἢ παίδων ἐπισκήπτει καὶ περὶ τοῦ σώματος ἢ τῆς ταφῆς, Σωκράτης δὲ κάθηται [*](Mor p. 256) λέγων, ὧς οὐ χρὴ | κλαίειν καὶ στένειν οὐδὲ τὸν παρόντα βίον μόνον ἔσεσθαι νομίζειν, ἀλλ’ ὡς ἐκδέ- χεταί τις ἡμᾶς ἕτερος μακρότερος τοῦ σὺν τι σώματι <καὶ> ἐπειδὰν λυθῶμεν ὀστῶν τε καὶ σαρκῶν καὶ τοῦ παντὸς τούτου δεσμωτηρίου, εἴτε σώματος εἴτε σήμα- τος χρὴ λέγειν, ἄπιμεν ἐπὶ τὴν ἀξίαν ἕκαστοι διανο- μήν, καὶ χρὴ ζῶντας μὲν φιλοσοφεῖν καὶ θανάτου [*](4 Plat. Phaed. p. 117 B 7 Plat. Phaed. p. 118 A 9 Plat. Phaed. p. 117 B sq. 13 Plat. Phaed. p. 117 D 17 Plat. Gorg. p. 493 A; Cratyl. p. 400 B) [*](2 περὶ Β | ἀλλ’ om Ma 5 μὴ — 6 πείθεται om in lac fere 27 litt Β | διαδέξη Ma 6 μηδέ inserui | λέγων ante ἀθάνατον εἷναι τὴν ψυχὴν Ma | πείθεται scripsi e Ma πύθε- ται Μ Mor 8 κελεύσῃ scripsi κελεύσειε Μ Mor ἐκέλευσε MaB | τινὶ τῶν ἑταίρων Ma | μέλη ποεῖσθαι Ma 9 μηδ’ Mor | εὔχηται Β | αὑτῷ scripsi αὐτῷ libri Mor 12 κάθηται om Μ κάθεται Mor 16 ἡμῶν Β 16 καὶ inserui auctore Mor om libri | τε om Β 18 ἔπιμεν Ma 19 χρὴ — 145, 1 βίον citat Macar fol 88 r post 145, 5 — 13 τοὺς μὲν — τιμωρίαι ταμιεύον- ται addita particula διὸ ante χρὴ (Villois. Anecd. II p. 14. Lib. t. I praef. p. XXVIII R) | μὲν] ἡμᾶς Macar)

37. Ταῦτ’ ἐστὶν ἃ λέγει Σωκράτης, ταῦτα ἡμῖν ἐΠισκήπτει, αὗται διαθῆκαι Σωκράτους. τίς φθονήσει ἡμῖν τῆς Σωκρατικῆς ἀθανασίας; ἔασον ἡμᾶς ἀκοῦσαι [*](1 Plat. Phaed. p. 81 A 2 Plat. Phaed. p. 72 E 8 Plat. Phaed. p. 82 C 9 Plat. Phaedr. p. 247 C sq. 11 Plat. leg. Χ p. 905 B; ep. VII p. 335 B 12 Luc. luct 3) [*](1 μελέτην scripsi e Ma Macar coll Plat. l. l. μνήμην MB Mor | τὸν πάντα βίον Macar 5 μένουσι MaB | τοὺς μὲν Macar 6 καθαροῖς Β | δικαίοις Β καὶ βιοῦσι καὶ Ma | βε- βιωκότας et 7 ἀνασχομένους Macar 8 ἀκολουθίαι δέχονται καὶ ἡ ὑπερουράνιος περίοδος καὶ θέα αὐτοῦ τοῦ δικαίου Macar) [*](9 καὶ θέαν αὐτοῦ inserui e Ma Macar om ΜΒ Mor | τοῦ inserui 10 καὶ inserui e Macar om libri Mor | ψυχῶν εὐδαιμόνων scripsi e Macar ψυχὴν εὐδαιμόνων Ma ψυχῆς εὐδαίμονος Μ Mor ψυχῆς cum lac 8 litt Β | ἀθύμως Macar 11 καὶ — ἀνοσιουργημάτων om Macar 12 πυριφλεγέθοντος Μ) [*](13 ταμιεύονται post τιμωρίαι Macar ἐν] καὶ Ma 16 ταῦτα scripsi e ΜΒ ταῦτ’ Ma ταῦθ’ Mor | ἡμίν ἐπισκήπτει in lac 7 litt om Β LIBANIUS ed. Foerster. V. 10)

38. Ἄπολλον, ἔτι μοι τὴν ναῦν κατάσχε, ἔτι μοι Mor p. 262 περὶ Δῆλον ἡ θεωρία βραδυνάτω. ἔχω τι καὶ | περὶ λόγου καὶ σιωπῆς καὶ σωτηρίας Σωκράτην ἐρέ- σθαι. ὑμεῖς δέ, ὦ συκοφάνται, δότε ἡμῖν ὄνασθαι, μέχρι περίεστι, Σωκράτους. οἴμοι, τήμερον γὰρ ἴσως ἡ ναῦς ἀφίξεται. τοῦτο ὄναρ προερρήθη Σωκράτει. μὴ φθονήσητε ἡμῖν τῆς μιᾶς ἡμέρας. ἦ που καὶ νῦν ἐγὼ μὲν ἐνταῦθα ἀσχολοῦμαι, Σωκράτης δὲ ἑταίροις λαλεῖ. καὶ ταῦτα ἔνι μὲν καὶ παρὰ τῶν ἑταίρων τῶν ἀκου- σάντων μαθεῖν, οὐδὲν δὲ οἷον Σωκράτους ἀκούειν αὐτοῦ.

39. Τὰ ἐναντία σοῦ δέομαι, Σώκρατες, ἢ οὗτ’ οἱ κελεύουσι, λέγειν μὴ ἔτι ζῶντα μόνον μηδὲ ἀπὸ τού- του τοῦ στόματος, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸ κώνειον λέγειν. καὶ | μὴ παύση λέγων μηδ’ ὅταν ἀποθάνῃς. ψυχὴ [*](Mor p. 264) μὲν πᾶσα ἀθάνατος, καὶ σοὶ πείθομαι, ἡ δὲ σὴ καὶ μᾶλλον ἑτέρας. εἰ δέ τις τῶν σοφῶν δαιμόνων ἐπι- φοιτᾷ ταῖς τῶν φίλων ψυχαῖς, μὴ σιώπα καὶ δι’ ὀνεί- ρων ἡμῖν λάλει, Σώκρατες, ὡς νῦν οἱ θεοί.