Declamatio 1

Libanius

Libanius, Declamatio 1, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909

Σοφοκλῆς | δέ, ὦ πρὸς Δῖός, καὶ Εὐρι- [*](R ΙΙΙ 23) πίδης καὶ Αἰσχύλος ἆρά σοι δοκοῦσιν οὐκ ἂν εἰκότως ἐν σοφοῖς ἀριθμεῖσθαι; καὶ τίς οὐκ ἂν συνεύξαιτο τοῖς αὐτοῦ παισὶ τὸ φανῆναι τοῖς Ἕλλησιν ἐν Διο- νυσίοις; οὐδεὶς οὖν τῶν τεθεαμένων ἀπελθὼν ἐπελά- βετο τῶν ἰαμβείων; οἱ δὲ καὶ λεγομένων ἔτι μυρίοι· καὶ μέλει γε αὐτοῖς οὐδέν, εἰ δήξονται τοὺς ποιητάς. ἡ δέ γε κωμῳδία τὸ πλεῖστον τῆς ἡδονῆς ἐκ τοῦ κακῶς λέγειν τἀς τραγῳδίας εἰσφέρεται.

εἶτ’ ἂν μὲν Ἀθηναίων τοὺς δοκοῦντας παιδείᾳ διαφέρειν φῇ τις ἐν οἶς ποιοῦσιν ἁμαρτάνειν, ἀνεύθυνος· ἂν δ’ Ἀθη- ναίων τις πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους ταὐτὸ τοῦτο ποιῇ, κριθήσεται; καὶ Σωκράτην μὲν ἐξῆν Ἀριστοφάνει κω- μῳδεῖν καὶ πᾶς ὁ μετὰ ταῦτα χρόνος ἕξει τὰ σκώμ- [*](3 Dem. p. 854, 7 15 Plat. apol. p. 19 B sq.) [*](1 τῶν] τοὺς Ma τοῖς UVaB | οὐ χρηστόν] ἄχρηστόν lacobs Add 133 Lect 196 App Pors 321 Not 22 2 τι inserui aucto- ribus Re et lacobsio cum Rog om libri Mor Re 4 δοκοῦσιν reposui e libris cum Rog δοκοῦσι Mor Re | ἂν del Sintenis 5 ἂν inserui e MaAthUB auctoribus Re et Sinteni cum Rog om Ath Mor Re | εὔξαιτο lacobs Add 358 Lect 196 Not 23 Anth Pal III 84 at cf t. IV 470, 5 6 αὑτοῦ scripsi cum Rog αὐτοῦ libri Mor Re | τὸ φανῆναι scripsi e MaVaB cum Rog τῷ φανῆναι AthU Mor Re qui οὕτω σοφούς φανῆναι coni οὕτω φανῆναι lacobs Add 358 Not 23 Anth Pal III 84 τοιούτους φανῆναι Lect 196 ἴσους φανῆναι olim conieci Mus. Rhen. XXXII 96 στεφανωθῆναι Sintenis 8 μυρίοι scripsi ex UB cum Rog coll t. III 285, 6 μύριοι AthVa Mor Re μυρίων Ma 9 μέλει scripsi e Ma auctore Re cum Rog μέλλει AthU sed in hoc prius λ eras, Va Mor Re μέλλοι Β 12 et 14 τίς Β 15 Ἀριστοφάνει reposui ex UVaB auctore Re cum Rog ἀριστοφάνη Ma sed ἡ paene evanuit ἀριστοφάνη Ath Mor Re 16 μεταταῦτα Β 4*)

52
μάτα, γέγραπται γάρ, καὶ ὁ τὰ γεγραμμένα ἐξαλείψων οὐκ ἔσται· Σωκράτει δὲ οὐ δώσομεν ἐλέγχειν Ὅμηρον ἤ τινα ποιητὴν ἕτερον καὶ ταῦτα οὐ φυλαττομένων βιβλίῳ καὶ γραφῇ τῶν ἐλέγχων; εἰ γὰρ ἐκεῖνα νόμῳ Διονυσίων γεγένηται, καὶ ταῦτα κοινῷ νόμῳ τῶν ἀν- θρώπων εἴρηται, καθ’ ὅν ποιητῶν καὶ λογογράφων δοκιμαστής ἐστι τῶν ἐντυγχανόντων ἕκαστος.

οὕτως ἐπιλαμβάνεται Πινδάρου Σωκράτης, ὧς σὺ Σωκράτους, μᾶλλον δὲ οὐχ οὕτως. ὁ μὲν γὰρ δικαίως, σὺ δὲ ἀδί- κως, καὶ ὁ μὲν βλάπτοντος, σὺ δὲ ὠφελοῦντος, ἀλλὰ [*](RΙΙΙ 24) τό γε <πρᾶγμα> γε < πρᾶγμα><πρᾶγμα> τῆς | αὐτῆς ἐξουσίας. οὐκ ἄνισον αὐτὸν μὲν ἀξιοῦν ψέγειν τῶν πολιτῶν τοὺς λόγους, τῶν δὲ πολιτῶν μηδενὶ τὰ τῶν ἄλλων ἐπι- τρέπειν εἰς ἐξέτασιν ἄγειν, ὥσπερ νόμῳ φύσεως ἠναγ- κασμένον τοὺς μὲν ἐκ Βοιωτίας ἢ οὐκ οἶδ’ ὁπόθεν σοφίᾳ διαφέρειν, τοὺς δὲ τῆς Ἀθηνᾶς τροφίμους ἀμα- θίᾳ συνοικεῖν; καίτοι τοὐναντίον ἐδόκει τὸν ἔμπρο- σθεν χρόνον. σὺ δὲ οὐκ ἐᾷς.