Declamatio 1

Libanius

Libanius, Declamatio 1, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909

οὐ μὴν οὐδὲ τερπόμενός γε ἐφάνη ποτὲ τῇ μεταστάσει καὶ συνευχόμενος τοῖς ἔχουσι τὴν ἀρχήν, ὡς ἄν τις δειλίᾳ μὲν φεύγων τὴν κοινωνίαν, πονηρίᾳ δὲ χαίρων τῷ κακῶς πάσχειν τὸν δῆμον. οὐ τοίνυν οὐδὲ τῶν τριάκοντα ἦν οὔτε συνάρχων οὔτ’ [*](1 Thuc. VIII 1; 63. Diod. Sic. XIII 36 4 Thuc. VIII 53 et 54 5 Thuc. VIII 54 | Dem. p. 376, 9 | Thuc. VIII 68 9 Antiphontis cf. Thuc. VIII 68) [*](3 μετέσχεν ὅτι Ma | ἀνὴρ Rog auctore Gasda qui ὁ ἀνὴρ vel ἀνὴρ melius scribi dixit at cf. ad p. 34, 6 4 τῆς in- serui e libris auctore Sinteni cum Rog om Mor Re 5 μετὰ Θηραμένους scripsi auctore Re cum Rog μετ’ ἀραμένους libri μετὰ Ῥαμένους Mor Re 6 ταὐτὰ reposui e MaUVaB auc- tore Re cum Rog ταῦτα Ath Mor Re | αὐτὸν scripsi ex UVa cum Rog αὐτὸν MaAthB Mor Re 7 ἂν scripsi auctore Re ἐν libri Mor Re quod del Rog | τις inserui coll 1. 15 om libri edd 8 εἰωθὼς reposui e libris auctore Re cum Rog εἰωθὸς Mor Re | χραίνεσθαι lacobs Lect 195 Not 20 secundum Eur. Or. 919 ἐπιθυμιῶν. Sintenis 11 δ’ Rog | τοῦ πράγματος συνεφήψατο UVaB 12 οὐτ’ UB Rog 13 γ’ Rog 15 μὲν inserui e libris cum Rog om Mor Re 16 ἐπιχαίρων coni Rog)

47
ἐπαινέτης, ἀλλ’ οὕτως οὐκ ἤρεσκον ἀλλήλοις, ὥσθ’ ὁ μὲν κατηγόρει τῶν ὑπ’ ἐκείνων πραττομένων, Κριτίας δὲ ὁ μαθητής τε καὶ φίλος σιγῆς ἐτιμᾶτο τῷ διδα- σκάλῳ. ἔστιν οὖν ὅπως <ἄν> ἄνθρωπος τυραννικὸς ἀποῦσαν μὲν κατασκευάζοι τὴν τυραννίδα, παρούσῃ δὲ ἄχθοιτο, καὶ εὔχοιτο μὲν ἂν ἰδεῖν ἄκυρον τῶν πραγ- μάτων τὸν δῆμον, ὁρῶν δὲ λυποῖτο; |

ποῦ [*](R ΙΙΙ 21) τοίνυν ὁ τυραννοδιδάσκαλος; ἐπίδειξον. ἄγων τοὺς νέους ἧκε παρὰ τὸν Δρακοντίδην καὶ Χαρικλέα καὶ Μηλόβιον καὶ τοὺς ἄλλους καὶ παράδειγμα βίου καλ- λίστου τούτους ἐκέλευσεν ἡγεῖσθαι, καὶ τῶν μὲν ἐδεήθη μεταπέμπεσθαι τοὺς νεανίσκους, τοῖς δὲ παρῄνεσεν εἰς ἐκείνους βλέπειν καὶ σκοπεῖν ὅπως διαδέξονται τὴν τυραννίδα;

καὶ τούτων ἂν ἐπιδείξῃ <τι> τήερον [*](2 Xen. comm. Ι 2, 32 sq.; IV 4, 2. Plat. apol. p. 32 D 3 cf. p. 99, 6; 123 not. 1 6 Plat. Theaet. p. 169 E. Dem, p. 700,16; 732,10 8 Plat. Theag. p. 125 A 9 sq. Xen. Hell. II 3, 2 14 cf. p. 20, 15) [*](1 ἐπαινέτης reposui e libris cum Rog ἐπαινετῆς Mor Re) [*](2 κατηγόρει scripsi auctore Re cum Rog κατηγορεῖ libri Mor Re | ἐκείνοις πραγμάτων Ma 3 σιγῆς scripsi auctore Cobeto Mnem. III 147 cum Rog τιμῆς libri Mor Re τῆς ἐσχάτης τιμωρίας coni Re ποινῆς lacobs Lect 195 Not 20 τι- μήματος Gasda 4 ἂν inserui auctore Sinteni ante ἄνθρω- πος ante τὴν auctore Gasda Rog om libri Mor Re 5 κατα- σκευάζοι scripsi auctore Re cum Rog κατασκευάζων libri κατασκευάζει Mor Re | δ’ Rog 6 ἄχθοιτο] εὔχοιτο Ma | καὶ εὔχοιτο scripsi auctore Cobeto om libri καὶ τέρποιτο edd quo servato ἐλπίζων ante τὸν inserendum coni Gomperzius Krit. Beitr. VII (Rel. acad. Vind. 1900 t. CXLIII) 13 7 ποῦ scripsi e MaAthUB cum Rog πῶς Va Mor Re 8 τύραννος δι- δάσκαλος Ma signum interrogationis post τυραννοδιδάσκαλος posui ex Ath, colon Β, comma reliqui libri Mor Re nullum signum Rog | ἐπιδείξων Ma 9 Περικλέα e Par 3017 Rog) [*](10 καὶ ante καλλίστου Ath 13 διαδέξονται scripsi cum Rog διαδέξωνται libri Mor Re 14 καὶ τούτων reposui e MaU VaB τοῦτον Ath Mor Re qui τοιοῦτον coni τοῦτο Sintenis)

48
Ἄνυτος, δίκαιός ἐστι κατήγορος <καὶ> κήδεται τῆς πόλεως, εἰ καὶ βραδέως. εἰ δ’ ἀπὸ μὲν καιρῶν ἱκανῶν δεῖξαι φύσιν τυραννικὴν οὐκ ἂν δύναιτο τὸν ἄνθρω- πον ἐλέγχειν, αἰτίας δὲ συναγαγὼν οὐκ οὔσας παρο- ξύνει τοὺς ὀμωμοκότας, μὴ λανθανέτω μετὰ Σωκρά- τοὺς ἀδικῶν οὓς ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει.

62. Τί οὖν ἐστι δι’ ὃ γράψασθαι τετόλμηκε καὶ οὕτω τεθαρρηκότως τηλικαύτην αἰτίαν ἐπήνεγκεν; Ἡσι- όδου, φησίν, ἔπη] καὶ Θεόγνιδος καὶ Ὁμήρου καὶ τῶν Πινδάρου μελῶν, τοὺς δὲ ποιητὰς τού- τούτους καὶ δόξης καὶ τιμῶν τετυχηκέναι παρά τε τοῖς ἄλλοις καὶ ἡμῖν, τούτων, φησί, τῶν ἀνδρῶν ἐπιλαμβάνεται καὶ τῶν εἰρημένων οὐκ ὀλίγα δείκνυσι πονηρῶς ἔχοντα.