Declamatio 1

Libanius

Libanius, Declamatio 1, Libanii Opera, Vol V, Declamationes I-XII, Teubner, Foerster, 1909

νῦν μέν τις ζῶντα βλέπων ἴσως ἐπιθυμεῖ τεθνεῶτα ἰδεῖν, ἀποθανόντος δὲ καὶ λωφή- σαντος τοῦ θυμοῦ καὶ λογισμῷ τοῦ πράγματος ὁρω- μένου πολλὰ στενάξειν οἶμαι πάντας καὶ μέμψεσθαι καὶ κατηγόροις καὶ ψήφῳ καὶ πᾶσι καὶ σφίσιν αὐτοῖς, ὅταν ἡ φωνὴ Σωκράτους, ὅταν αἱ διατριβαὶ τὴν μνή- μην εἰσίωσιν, ὅταν οἱ συνήθεις ἐκείνῳ πενθῶσιν, [*](R III 63) | ὅταν οἱ φίλοι κλάωσιν, ὅταν οἶ ξένοι καταπλέωσι 11 μὲν ὧς συνεσόμενοι τἀνδρί, τεθνεῶτα δὲ εὑρόντες ζητῶσι τὸν τάφον, ὅταν ἕτερος πρὸς ἕτερον λέγῃ δει- κνὺς ἅμα τὸν τόπον· ἐνταῦθα περὶ σωφροσύνης ἐποιήσατό ποτε λόγους, ἐνταῦθα περὶ ἀν- δρίας, ἐνταῦθα περὶ δικαιοσύνης. Πρόδικον ἐν- ταῦθα λέγων ἐνίκα, Πρωταγόραν ἐκεῖ, τὸν Ἠλεῖον ἄλλοθι, τὸν Λεοντῖνον ἑτέρωθι.

τίς οἴσει τὴν μνήμην ἀδακρυτὶ τῶν τροπαίων τούτων; [*](6 Plat. apol. p. 39 C sq. Diog. L. II 5, 23, 43 10 Socr. ep. 17, 3 sq. Suid. s. v. Σωκράτης Σωφρονίσκου 15 sq. cf p. 26,7; 138, 16 sq.; 139, 18 sq.) [*](1 δόξαν Mor quod defendit lacobs Lect 204 Not 50 | πόλιν inserui, subintellegendum censuerunt Sintenis Cobet Rog 2 παρ’ αὑτῇ scripsi ex Α cum Rog παρ’ αὐτῇ CMaAthU Mor Re παρ’ αὐτῆς VaB παρ’ ὑμῖν vel περὶ ὑμᾶς coni Re, τὴν ἀρετὴν lacobs Not 50 3 μεταχειρίζητε Β sed τε in ras m 2, et coni Re | μὲν τίς MaVaB Mor 5 λογισμοῦ Ma sed ου in ω corr m 2 6 στενάζειν UVaB | μέμψασθαι UVaB Mor 7 ψήφοις Mor | καὶ πᾶσι om MaAthUVaB 9 εἰσίασιν Ma | πενθοῦσιν Ath 10 κλαίωσιν Va κλαύσωσιν Mor 11 τῶ ἀνδρὶ Ma 14 ἐνταῦθα περὶ ἀνδρίας post λόγους posui e C sed in hoc ἀνδρείου, AMaU sed in hoc ἀνδρείας, VaB, post τόπον Ath edd 15 δικαιοσύνης scripsi δικαίου libri edd 16 τὸν Ἠλεῖον ἄλλοθι om Β 17 τόνδε post ἑτέρωθι Ma 18 γνώμην)

115
πῶς ἀλλήλους ὀψόμεθα μετὰ τὸ κώνειον; πολλά, ὦ Ἀθηναῖοι, πολλὰ παρόντα μὲν δυσχεραίνεται, πεπαυ- μένα δὲ ποθεῖται. μὴ δὴ ποιήσητε τοὺς ἐν ταῖς παλαί- στραις λόγους ὑπὲρ χρημάτων τοῖς συνοῦσιν εἶναι μηδ’ ἐπικίνδυνον ἀποφήνητε τῆς σοφίας τὴν κτῆσιν ἐν τῇ λήξει τῆς Ἀθηνᾶς μηδ’ ἀναμείνητε θέαμα δεινὸν καὶ τῆς πόλεως ἀλλότριον, ἐκφερόμενον μὲν ἀπὸ τοῦ δεσμωτηρίου Σωκράτην, ἔρημον δὲ τὸ ἄστυ τῆς ἐκεί- νου φωνῆς, ὧσπέρ τινος ἀηδόνος, τοὺς δ’ ἑταίρους ἐν μὲν τῷ θάπτειν σιγῇ καταρωμένους ὑμῖν, ἔπειτα δὲ φεύγοντας ἄλλον ἄλλοσε, τοὺς μὲν εἰς Μέγαρα, τοὺς δὲ εἰς Κόρινθον, τοὺς δὲ εἰς Ἦλιν, τοὺς δὲ εἰς Εὔ- βοιαν, μεταφέροντας ἑτέρωσε τὸ τῆς Ἀττικῆς ἄνθος. λέγοντας παρ’ οὓς ἴοιεν· δέχεσθε τοὺς Ἀθήνηθεν, ὦ ἄνδρες, φυγάδας, οὐ προδότας οὐδ’ ἀστρα- τεύτους οὐδὲ τὴν ὥραν ἀποδομένους οὐδ’ ὧν ἐν τοῖς νόμοις αἰ τιμωρίαι τετολμηκότας οὐδέν, ἀλλ’ ἐγκαλουμένους ἔρωτα λόγων καὶ παιδείας. ταῦτα πέπεικε Λύκων, ταῦτ’ εἰσηγήσατο Μέλη- [*](6 cf ad t. II 21, 1 9 cf p. 141, 2. Diog. L. ΙΙ 5, 23, 44. Eur. Palam. fr. 588 N 2 19 sq. cf p. 14, 13 sq.) [*](Mor sed γρ μνήμην in marg | μετὰ ante τῶν Mor sed γρ κατὰ in marg) [*](2 πολλὰ delendum? | δυσχεραίνετε MaAthUVaB Mor 3 ποθεῖτε MaAthVaB Mor | μηδὲ Mor 4 συνοῦσιν scripsi συνιοῦσιν libri edd 5 μὴ δ’ Β μὴ δὲ Ma 6 μὴ δ’ Β μὴ δὴ Ma 7 μὲν om Mor 9 δ’ om Ma Mor 12 δ’ Va Re Rog | τούς (1 et 2) Ma | δ’ (1 et 2) CMaVa Re Rog 13 μεταφέροντ ς cum ras 1 litt U μεταφέροντες VaB 14 λέγοντας παρ’ οὑς ἴοιεν reposui e libris παρ’ οὓς ἴοιεν λέγον- τας edd 15 προδότας scripsi e Ma cum Mor προδόντας reliqui libri sed v eras Β, Re Rog 19 ταῦτα VaB | μέλιτος VaB Mor 8*)
116
[*](R III 64) τος, ἐπὶ τούτοις Ἄνυτος ἐδίωκεν. εἴδομεν | Σωκράτην κρινόμενον, εἴδομεν κατεγνωσμένον, εἴδομεν δεδεμένον, εἴδομεν ἀποθνήσκοντα. ταῦ- τα παρῄνεσε φεύγειν, ταῦτα ζητῆσαι καταφυγήν.

οὐκοῦν καὶ ἀσμένως δέξονται καὶ παραμυθήσονται καὶ δώσουσι θαρρεῖν. οἱ δὲ ἱδρυθέντες ὧς ἑκάστῳ συμ- βαίνει καὶ μεταδιδόντες ὧν ἔχουσι πρῶτον μὲν πολλὰς πόλεις σεμνοτέρας τῶν Ἀθηνῶν ἀποδείξουσι κατά γε τὴν σοφίαν, ἔπειτα τοῖς λόγοις ἀμυνοῦνται τοὺς αὐτόχειρας Σωκράτους, οὐ τοὺς κατηγορηκότας, ὦ Ἀθηναῖοι, τουτουσὶ μόνους, ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς καὶ τὴν ἄλλην πόλιν ὡς τῶν ἐπιτρεψάντων ἐν τῷ μὴ κωλύσαι δεδρακότων. οὐκοῦν ἀνεξάλειπτον πρόσεισι τοὔνειδος καὶ χρόνος οὐδεὶς στήσει τὴν φήμην. ὅταν γὰρ οἱ τῷ λέγειν δια- φέροντες εἰς γραφὴν ἐγκατάθωνται πράξεις ἢ χείρους ἢ βελτίους, ἀνάγκη ταύτας ἐστὶν ἀθανάτους μένειν.