Declamatio 1

εἶτα τῶν ἐν τοῖς δικαστηρίοις κινδύνων ἐξελη- λεγμένων καὶ τῆς κακίας τολμᾶν ἐπισταμένης, εἰ μὴ Σωκράτης ἀπὸ τῶν ἐν Λυκείῳ λόγων ἅπαντας ἀπλοῦς ἐποίησεν εἶναι, ἀδικεῖ; καὶ τοὺς μὲν οἰκέτας, ἐφ’ οὓς οὐδὲν δεῖ δικαστηρίου καὶ γραφῆς, ἀλλ’ ἐξουσία τοῖς δεσπόταις μύλωνος, πεδῶν, μαστίγων, στίξαι, στρεβλῶ [*](6 Dem. p. 807, 19 22 Arist. Vesp. 1296) [*](1 μενόντων Ma 3 κατεβόησε τίς Gercke Plat. Gorg. p. L) [*](4 τὸ om Mor 7 κολάζομεν — 8 πολὺ om Ma 8 φο- βερωτέρων τῶν διδασκάλων Ma 9 comma post διδασκάλων inserui om libri edd | θεοὶ MaAthUB Mor 12 ὧν inserui auctore Sinteni om libri edd sed ἀλλ’ ὅμως inserendum coni Re, δ’ (post οὐδὲν) lacobs Not 46 13 καταγινώσκοντας scripsi e CMaUVaB καταγιγνώσκοντας AAth edd 15 ὀδὸν Ath οὐδέποτε AthUVa οὐδήποτε Β | εὕρη Β εὗρε lacobs Lect 202 17 δικαίως C 19 λυκίῳ MaAthUVa | ἁπλῶσ cum ras U ἀπλῶς Va 20 οἷς Ath Re 21 ἐξουσίας Mor 22 μυλῶνος CA cf p. 36, 12 et ad t. II 543, 10 | πέδων Ma Mor)

148. Κριτίας ἐλύπησε τὸν δῆμον. καὶ γὰρ Σω- κράτην. ὑμᾶς ἀφείλετο τὴν | παρρησίαν. καὶ [*](R III 52) γὰρ ἐκεῖνον τὰς εἰωθυίας συνουσίας. ἆρ’ οὖν ὑμῖν, εἰ μαθητὴς ἀκριβῶς ἦν Σωκράτους καὶ τῶν ἐκείνου καὶ λόγων καὶ τρόπων λίαν ἐπιθυμητής, τοιούτους <ἂν> ἀποδοῦναι δοκεῖ τῷ διδασκάλῳ τοὺς μισθοὺς καὶ παρ- ἑλέσθαι τοῦ βίου τὴν τάξιν ἐν ᾗ τοσοῦτον ἐβεβιώκει χρόνον, καὶ ὁ μὲν κακῶς λέγειν τὴν ἀρχήν, ὁ δ’ οἷς μάλιστα λυπήσειν ἔμελλεν ἐπιτάττειν, ἀλλ’ οὐκ ἂν ὁ μὲν τὴν ὠμότητα θαυμάζειν, εἴπερ ταύτην ἐδίδασκεν, ὁ δ’ ἀντιτιμᾶν τοὺς παρασκευάσαντας;

τούς γέ τοι παιδοτρίβας ἴσμεν ἐν τοῖς στεφάνοις τῶν ἀθλητῶν οὔτ’ ἀχθομένους πρὸς αὐτοὺς οὔθ’ ὑβριζομένους ὑπ’ αὐτῶν, ἀλλ’ ἄμφω συνηδομένους ἀλλήλοις, Σωκράτης [*](5 Xen. comm. I 2, 12 sq. 7 cf p. 47, 2; 135, 2. Xen. comm. I 2, 31 8 Plat. apol. p. 33 A) [*](1 μεταβάλλοιμεν UB 3 καὶ ante παρὰ Ma | ἦν om Ma 5 σωκράτη cum ras 1 litt U σωκράτης MaVa Mor 6 ἡμᾶς Ma 7 συνουσίας C sed ουσ in ras m 2, Ma sed συν- ουσι in ras m 2 8 ἀκριβὴς C sed ὴς in ras m 2, et coni Gasda ἀκριβέστερος VaB | καὶ (2) om Ma 9 τρόπων καὶ λόγων C | ἂν inserui post τοιούτους, post ἀποδοῦναι Rog auctore Gasda 10 τοὺς om Va 11 βεβίωκε AthUVaB 12 λέγειν C sed v suprascr, Α sed v add m 2 λέγει AthUVaB | τηναρχὴν Β | ὃ Α ὅ Ma Mor | δὲ CVa Re 13 λυπήσειεν Mor | ἐπιτάττειν scripsi cum Rog ἐπιτάξειν libri Mor Re ἐπιτάσσειν Gasda 14 θαυμάσειεν Mor 15 ὃ Α ὃ MaB | δὲ CVa Re 16 τοι om U sed ras 3 litt, Β τοὺς MaAthVa Mor 17 οὔτε (1) Μα | post ὑβριζομένους ras 5 litt CA 7*)

150. Σὺ δ’ Ἀλκιβιάδην μὲν καὶ Κριτίαν λέγεις, πολλοὺς δὲ χρηστοὺς παραλείπεις, ὧν, εἰ καὶ τῶν κοι- νῶν ἀφεστᾶσιν, ἔστιν ὅμως ἄγασθαι τὸν τρόπον, ἐπεὶ κἀν τοῖς ἰδίοις γένοιτ’ ἂν ἀπόδειξις ἀρετῆς. τί γὰρ ἂν σὺ καταγνοίης Πλάτωνος; τί δ’ ἂν Κρίτωνος; τί δ’ Αἰσχίνου; τί Χαιρεφῶντος; τί μυρίων ἑτέρων; ποίας οὗτοι φιλίας προὔδοσαν; ποίοις πολεμίοις συνεύξαντο; [*](R III 53) τίνας νόμους ἀνεῖλον; τίνας τυράννους | κατέ- στησαν; ἢ τὰ ἔπη μὲν συνείλοχας οἷς ἤλπισας ἐξαπα- τήσειν, ἃ δ’ ἀφιστάμενος τῶν ποιητῶν διελέγετο Σω- κράτης ὑπερπεπήδηκας; οὐχ ὑπὲρ ἐγκρατείας πρὸς Ἀρίστιππον διείλεκται πείθων μὴ δουλεύειν τῇ γαστρί; οὐ Λαμπροκλεῖ μητρὸς ἀμελοῦντι διδάσκων ἡλίκα χρέα γονεῦσιν ὀφείλομεν; τέ κάλλιον ὧν ὑπὲρ διαλλαγῶν [*](6 Xen. comm. I 2, 48 10 cf p. 120,8. Plat. apol. p. 33 E sq.) [*](11 Plat. apol. p. 20 E sq. Diog. L. II 5, 5, 20 17 Xen. comm. II 1 18 Xen. comm. II 2. Diog. L. II 5, 12, 29 19 Xen. comm. II 3) [*](1 αὐτοῦ ἁ αὐτοῦ AMaVaB Mor 2 ἀνόμους Mor 3 ἔλεγεν Ma Mor 4 ἀποῦσαν Β sed ἀπ in ras m 2 6 δὲ AthVa Re Re 7 οὓς AthUB | εἰ μὴ καὶ Ma 8 ἀφεστῶ- σιν Ma ἐφεστᾶσιν Mor | τὸν τρόπον scripsi e CA sed in hoc ὸ supra m 1 et o (2) supra ω m 2, auctore Gasda τῶν τρόπων reliqui libri edd 12 συνηύξαντο Ma 14 ἢ τὰ] εἰ τὰ UVa γαστρι εἶτα Β Mor | συνείληχας MaAthUVaB Mor 17 σαρκὶ CA 18 οὐ Λαμπροκλεῖ scripsi Mus. Rhen. XXXII 90 cum Rog οὐκ ἀρικλεῖ Ma οὐκ ἀριστοκλεῖ reliqui libri Mor Re | οἷα CA)

ἀλλὰ μὴν Γλαύκωνά τε τὸν Ἀρίστωνος καὶ τὸν Γλαύκωνος Χαρ- μίδην, τὸν μὲν ἐπεγείρας δημηγορεῖν ὀκνοῦντα, τὸν δ’ ἐπισχὼν οὔπω δυνάμενον ὠφελεῖν, ἐξ ἀμφοτέρων εὔνουν πολίτην ἔδειξεν. ἤκουσε καὶ Περικλῆς ὁ Περι- κλέους τῶν ἐπὶ στρατηγίαν παρακαλούντων λόγων. καὶ τί δεῖ καθ’ ἕκαστον ἐξαριθμεῖν; εἰ γὰρ ἐθέλοιμι καλέ- σαι τοὺς περὶ δικαιοσύνης, τοὺς περὶ σωφροσύνης, τοὺς ὑπὲρ ἀνδρίας, τοὺς ὑπὲρ πρᾳότητος, τοὺς περὶ μαντικῆς καὶ τῶν ἄλλων ἀκηκοότας ἀγαθῶν, πᾶσαν ἂν πλὴν τῶν τούτοις ἐοικότων καλοίην τὴν πόλιν, οὐχ ὧς οὐχὶ καὶ τούτων ἀκηκοότων, ἀλλ’, οἶμαι, ψεύσονται καὶ τοὐναντίον ἐροῦσιν.