Oratio 58
Libanius
Libanius, Oratio 58, Libanii Opera, Vol IV, Orationes LI-LXIV, Teubner, Foerster, 1908
ἐβου- λήθη μέν, ἐρεῖ, τὸ | δύνασθαι δὲ ἀπῆν. ὁ [*](R III 262) δὲ συκοφαντεῖσθαί φησιν. οὐδὲ γάρ βουληθῆναι. <ἐδέ- κει> μέντοι διὰ τὸ φίλτρον τῶν ἡμετέρων λόγων οὖς [*](4 Dem. p. 997, 24; 1336, 5 Ar. Ach. 381.) [*](1 οὖς reposui e CAPVaBM cum Cobeto Mnem. Ν. S. II 409 (= Var. Lect. Praef. p. XXVII 2 et Coll. 263) οὒς reliqui libri edd sed εἰς οὑς αὐτοῦ τοὔνομα ἀφίκηται vel εἰς οὑς οὐκ ἀφίκηται coni Re 4 δ’ Re 5 καὶ in ras P 2 | εἴτ’ L sed in m 2 εἷτ’ MKAth Re 6 εἴτ’ L sed in ras m 2 εἶτ’ PKAth Re 8 ἡλίσκετο Ρ sed ’ in ‘ corr m 4, I 10 τὸ δεινὰ LKAth Μο 11 περὶ (1)] πρὸς Mor 12 καὶ περὶ Va 13 ἥμαρτε Β) [*](14 αὐτῷ] αὐτῶν Κ 15 φωνὰς om C 16 μαχόμενος Mor | ἀλλ’ Re 17 ἀλλ’—ἀπέστησεν om Κ 18 ἐρεῖν· BMI | δ’ Re ῆσαι 19 συκοφαντεῖσθαι Μ | βουληθῆναι. <ἐδόκει>μέντοι βουληθῆναι μέντοι libri edd sed βουληθῆναι. δοκεῖν coni Re)
23. Καὶ δὴ καὶ δίκην ὤφειλεν οὗτος. οὐκοῦν ἐκεῖνον ἔδει τὴν εἰωθυῖαν λαμβάνειν. ἡ δὲ ἣν ἐκβα- λεῖν τῆς τῶν νέων ἐπιμελείας πείσαντα τὸν πατέρα, τοῦτο δὲ οὐ δυνηθέντα τὴν ἡσυχίαν ἄγειν. ὁ δὲ ταύ- την μὲν οὐκ ἦλθεν ἢν ἴσως ἄν τις καὶ ἄλλος, ὑμῖν δὲ ἐπέταξε τὰ μὴ κατὰ τοὺς νόμους. ἃ τῷ μὲν ἔμελ- λεν ἡδονὴν οἴσειν, ὑμῖν δὲ τὴν χείρω δόξαν.
ἀπὸ γοῦν ἐκείνης τῆς ἡμέρας εἰς ταύτην ὁ τοῦ τάπητος λόγος ἔχει τὴν πόλιν, καὶ τὸν πεπονθότα καὶ τοὺς | [*](R III 263) πεποιηκότας ἐλεοῦντας, <ἐλεοῦντας> δὲ ὑμᾶς πλέον ἐν οἷς τοιοῦτοι τρόποι. ὥστ‘ εἴπερ εἴχετε νοῦν, ἔδει νομίζειν ἐχθρὸν τὸν τοιαῦτα ᾐτηκότα. διά τί γὰρ ἐζήτει παρ’ ὑμῶν ἄ μὴ παρ’ αὑτοῦ; εἰ μὲν γὰρ οὐκ ἄτοπον τὸ διὰ τοῦ τάπητος, αὐτὸν ἔδει τοῖς περὶ αὐτὸν ἐπιτάττειν λαμπρᾷ τῇ φωνῇ τὸν παιδαγωγὸν [*](1 τούς om Β 2 κείνους CAPVa edd 5 συμφέρειν ILKAthMo συμφέροι Mor 8 οὐκοῦν οὐκοῦν in marg A om C 9 τὴν εἰωθυῖαν ἔδει Β 10 ἐκβαλεῖν om LKAthMo | τῆς νέων ἐκβαλεῖν I 11 δ‘ Re 13 δ’ Re | τούς τοὺς om) [*](15 γ’ οὖν Α 17 ἐλεοῦντας scripsi e PVa coll. p. 68, 1; t. II 407,2; 283, 14 ἐλεοῦντος CABMIAth edd ἐλεοῦντες L ΚΜο ἐλεοῦσαν coni Re | ἐλεοῦντας inserui, ut ἐλεοῦσαν inser coni Re | δι’ CAPVaI Re δέ δὲ coni | ἐκείνου Re ἐκεῖνον libri edd 18 ἢ ὑμᾶς LKMo et γρ in marg Mor) [*](19 τὸν in marg A f τὸ Re | διατί PBMK 20 αὐτοῦ Ι αὐτοῦ VaLKMor 22 αὐτὸν Ρ sed ‘ e ’ corr m 4 αὐτὸν CA VaILKAth Mo Mor)
ὑμεῖς δὲ ὑπηρέτας ὑμᾶς αὐτοὺς κατεστή- σατε πράγματος ὃ ποιεῖν ἐκεῖνος ὤκνησε, καὶ οὐκ ᾐσχύ- νεσθε. καὶ ὁ μὲν ὑβρισμένος εἶς καὶ προνοίᾳ οὐκ ἀπολωλώς, τὸ δέος δὲ κοινὸν τῶν παιδαγωγῶν ἀπειλῆς οὔσης ἐν τοῖς γεγενημένοις ἐπὶ πάντας ἥξειν τὸ κακόν. μὴ οὖν θαυμάζετε, εἰ εἶς μὲν γέγευται τοῦ τάπητος, ἀλλήλους δὲ παρακαλέσαντες καὶ συνερρυηκό- τες ἐβόων. ὁ γὰρ κοινὸς φόβος ἐποίει τὴν σύνοδον καὶ κρεῖττον ἡγοῦντο | τὸ μὴ παθεῖν τοῦ παθόν- [*](R III 264) τὰς στένειν.
Ἦν μὲν οὖν αὐτοῖς βουληθεῖσι καὶ παρὰ τὸν ἄρχοντα δρόμος, οἱ δ’ ἀρκεῖν ἡγήσαντο τὸν παρ’ ἐμὲ καὶ ἐκάλουν με δικαστήν, οὐχ ὑμεῖς. ἣν γὰρ τοῦθ’, ὡς ἔοικεν, ἀνάξιον τῶν ὑμῖν ὑπαρχόντων. καὶ ἐγὼ μὲν ἔσβεσα τὴν φλόγα λόγοις, ὑμεῖς δὲ ἐρρῶσθαι φρά- σαντες Σοφοκλεῖ καὶ τῷ λέγειν καὶ πείθειν ἐπὶ τοὖργον ἐπηδήσατε καὶ μείζονος φρονήματος ἀπό γε τοῦ περὶ τὸν τάπητα γέμοντες ἀπήλθετε καὶ τῆς ὑστεραίας εἰς τὸ διδασκαλεῖον ἤλθετε δέον ἐν σκότῳ καθημένους [*](18 cf. ad t. III 11, 16 19 Soph. Phil. 98 sq.) [*](1 τὰ πὶ Α τἀπὶ Ρ sed in ras m 4 2 ἠδικήκει 5 αἰσχύνεσθε I ᾐσχύνεσθε; Re 9 θαυμάζητε L sed η ex ε corr m 2, Μο 12 παθόντος ΡΚ παθόντα Mor 13 στένον Μο 15 οἱ — 16 ὑμεῖς om Κ οἳ Α Mor οἴ ΒΙ | οἵδ’ Ρ sed in ras m 2 17 ἀνάξιον scripsi ἄξιον libri edd 18 δ’ Re 19 τοὔργον Ρ sed e corr m 2, Re τοὖργον Α τὸν λόγον Mor 20 τε ΙΚΜο | τῶν ILAthMo Re Anim τὸν Κ om Mor 21 γέμοντες om ILKAth Mor)
27. Εἷς γὰρ ὁ τοῦτο παθών, ἐρεῖτε, τοῖς ἄλ- λοις δὲ τά προσήκοντα πεφύλακται. καὶ γὰρ τούτῳ [*](R III 165) πρὶν ἢ παθεῖν. ἀλλ’ ὅμως | πεπαρῴνηται. καὶ οὐ τῷ μὴ πεπονθέναι τὸ μηδὲ παθεῖν ἴσχε. λογίξετ’ οὖν τούτων ἕκαστος τῶν οὐ πεπειραμένων τοῦ τάπη- τος, ὧς οὐκ ἰσχυρὸν αὐτοῖς τὸ μὴ πεπειρᾶσθαι πρὸς τὸν ἔπειτα χρόνον οὐδ’ ὁ παρελθὼν ἐγγυᾶται τὸ μέλ- λον, ἀλλ’ ἢν ὀργή ποτε προσπέσῃ, ταχὺ πολλὰ τοιαῦτα ἱστᾶι. ἑνὸς κατεχέατε τὴν ὕβριν, τῶν δ’ ἄλλων ἀπέ- σχεσθε. παρά τοῦτ’ οὖν οὐχ ὑβρίκατε τὸν ὑβρισμένον; οὐκοῦν οὐδ’ ὁ κτείνας ἔνα ἄνδρα ἀνδροφόνος, ὅτι μὴ πάντας; οὐδ’ ἂν τὴν ὑπὲρ τοῦ τεθνεῶτος δοίη δίκην δικαίως διά τοὺς ζῶντας;