Oratio 57

Libanius

Libanius, Oratio 57, Libanii Opera, Vol IV, Orationes LI-LXIV, Teubner, Foerster, 1908

μετὰ ταῦτα τοίνυν πολ- λοῦ γε ἐλθόντος τοῦ τῶν ἀγαθῶν ῥεύματος καὶ παρα- δοξοτέρου καὶ μείζω χώραν τῷ λόγῳ παρέχοντος τῷ περὶ τοῦ γόητος τῶν μὲν τὸν γόητα λεγόντων κατε- γέλων ῥητορείας καὶ καλοκἀγαθίας ἀξιῶν ἅπαντα ταῦτα εἶναι, Σευῆρον δὲ οὐκ ἐλάνθανον ταῖς ἐκείνου τιμαῖς καὶ χαίρων καὶ φιλοτιμούμενος.

καὶ χωρῶν τε ἐπ’ Αἰγύπτου καὶ πάλιν ἐκεῖθεν ὡς βασιλέα δι’ ὧν ᾤετο δόξειν εἶναι περὶ ἐμὲ δίκαιος ἅπαντα ἔπραττε καὶ [*](2 δ’ Re 4 τί Ι | ἀπῆγεν ΑΡ sed in hoc ν del 5 πο- λὐν I Bong 6 Σευήρῳ reposui ex AP σιδήρῳ reliqui libri edd τε εἶναι.] post συνηγορίαις Μοι 7 ἡττᾶσθαι Mor 11 ἐγὼ δὲ τοίνυν Mor 14 ἐνίκα γάρ ἐν τούτοις. καὶ γὰρ Mor | θρύλου μένων scripsi ex ΑΡ coll. 1 ἑ 403, 3 θρυλλουμένων re- liqui libri edd, post quod colon I Bong, comma Re 15 τοις (1 et 2) Ρ 16 μεταταῦτα Ρ 17 γ’ Re | τοῦ τῶν] τούτων Re) [*](18 χαρὰν Mor 19 καταγελῶν Mor 21 Σευῆρον reposui e libris Σεβῆρον edd 23 Αἴγυπτον Bong)

153
τοὐμοῦ γήρως ἐραστὴν αὑτὸν ἐκάλει. γενόμενος δὲ ἐν ταῖς νυνὶ ζώναις ταυταισὶ ταῖς δύο γράμμασί τε με ἐκόσμει τό τε μάλιστα αὐτὸν δεῦρ’ ἄξον ἐμὲ ἔφασκεν εἶναι. καὶ πολλὰ μὲν τοιαῦτα ἀπὸ Θρᾴκης ἐφοίτα, ἦλθε δέ τινα καὶ ἀπὸ Ταρσῶν πόλεως ἧς διὰ μέσης ἔρχεται Κύδνος ὁ ποταμός.