Oratio 54

Libanius

Libanius, Oratio 54, Libanii Opera, Vol IV, Orationes LI-LXIV, Teubner, Foerster, 1908

ἀλλ᾿, οἶμαι, παιδιὰ πᾶν τοῦτο ἣν καὶ γέλωτος ἀφορμὴ τοῖς σὺν αὐτῷ τῆς νυκτὸς ἀναλίσκουσι τὸ πλέον ἐν ἀστείοις [*](9 cf. t. III 392,14) [*](1 ηὔξατο Re | διαπαντῶν Par διὰ πάντων Μοι | ἂν τις A sed γρ ἂν εἰς in marg, CP sed in hoc in ἂν εἰς corr m 4, IPar Mor cf. t. II 641, 16 2 τοῦτ’ Re | ἔπεμψεν I sed ν in ras 4 litt quarum ultima ι m 3 3 οὔτε τι om IPar Mor οὔτε τῶν φαυλοτέρων τινα οὔτε coni Re | οὔθ᾿ scripsi auctore Re οὐδ’ libri edd 4 τρεῖς scripsi auctore Re τῆς libri edd 7 μὲν οὑν ὧς Par Mor 8 δ᾿ Par Mor | φρονεῖ P sed ε ex o corr m 3, IPar Mor 9 μένειν Par Mor 10 μέντι I | γ’ Re) [*](11 ἐβούλετό τι Par Mor 13 ποιητέον ἡδέως Par Mor 14 αἰ οἱ CAPI ἢ Par Mor 16 μουσούλιος Par Mor Μουσώνιος Re Anim at cf. Anth. Pal. IX 799 et 800,1 16 βαρύ μοι] βαρύθυμος Mor | τὸ τοῖς e τὸ corr Par 2 om Mor 19 τοῦτο πᾶν Par Mor)

87
τε καὶ χάρισιν ἀδίκοις, ἐν αἷς δεῖ τινα καὶ παθεῖν κακῶς. μάθοι δ’ ἄν τις, ὅτι τοῦθ’ οὕτως ἔχει, κἀκεῖ- θεν. ἀπῄει μὲν γὰρ ἔκ τινος ἐπιδείξεως ἐπῶν ἀκηκοώς, μαθὼν δέ ὕστερον, ὡς παρέλθοι με τῆς ἀκτῖνος ἐπὶ τὸ ψῦχος ἀπολαύοντα αὐτοῦ που πλησίον, ἠδικῆσθαι παρὰ Γῶν οὐκ εὐθὺς τοῦτο διδαξάντων ἔλεγε· κατα- βῆναι γὰρ ἄν, οὗ καθήμενος ἐτύγχανον, καὶ τῆς ἐν- τεῦθεν τιμῆς οὐκ ἀμελῆσαι. ὁ δὲ τότε τότε εἰπὼν ῥήτορος ὕστερον ἀκηκοὼς ἀπιὼν οὐκ ἐζήτησεν ὂν τότε οὐκ ἰδὼν ἠδίκητο.

38. Ἀλλ’ ὅμως φιλῶν οὐ φιλεῖσθαί φησι. πάνυ φιλοῦντος τὰ περὶ τὸν ἄθλιον Δομνῖνον τὸν συγκο- πέντα, τὸν δεθέντα, | τὸν ἀποστερηθέντα τῶν [*](R III 150) ἀπὸ τῶν νόμων, ἐν οἷς καὶ ὁ συνήγορος. τῷ δ’ οὐδ’ ὁ τῶν ἐτῶν ἀριθμὸς ἐδίδου δικάσασθαι, ἀλλ’ ὅμως καὶ κατέγνωστο καὶ κατείχετο καὶ εἰσεπράττετο καὶ μάτην ἐκάλει τοὺς νόμους. Γῶν τοίνυν τὸν νέον ἐλεούντων δεομένων αὐτοῦ σβέσαι τὴν ὀργὴν ὑπισχνεῖται μέν, ἣν δ’ ὁ αὐτός. τῶν δ’ ἠπατημένων ὑποσχέσεις μὲν ἕτεραι, ἴστων δὲ οὐδ’ οὕτω τὴν ὀργήν. τὸ δὲ αἴτιον, οἶδεν ὧς βουλοίμην ἂν σεσῶσθαι τὸν ὀρφανὸν φίλων τε ὄντα παῖδα καὶ οὐ ῥᾴθυμον χορευτήν.

[*](12 cf. p. 92,9 sq.)[*](2 τοῦθ’] θ’ Re | ἔχοι CAPI 4 „num ἐπὶ τῷ ψύχει an μετὰ τὸ ψύχος?“ Re ψῦχος libri edd cf. ad t. III 484,8 6 ποῦ Α 6 οὐκ εὐθύς in ras I 3 9 ἀκηκοὸς C 13 δο- θέντα CPar Mor qui δεθέντα coni | τῶν] τὸν Par et cancella- vit Mor 14 νόμων Ι sed ό in ras m 3 15 ὁ τῶν om Par Mor | ἀριθμὸς Ι sed ἀ in ras m 3 | καὶ om Par Mor 17 τοὺς Ρ sed υ in ras m 2 19 ὁ om Par Mor | αὐτὸς τῶν ἠπατη- μένων Par Mor | δεήσεις coni Re 20 ἕτεραι Ρ sed ε in ras m 2 ἑτέρασ Par Mor | ἴστε Par Mor | δ’ Re | τὸν Ι sed ν eras δ᾿ Re 21 φίλον Par Mor qui φίλου coni 22 καὶ οὐ in ras P 2)
88

39. Ῥωμύλῳ τοίνυν, ἡλικιώτης δὲ οὗτος ἐμὸς καὶ [*](R III 151) πένης | ἐξ εὐπόρου καὶ πάλαι ποτ’ οἰκίας εὐδαί- μονος, ἐγὼ μέν οὖν ἐβοήθουν τὰ εἰωθότα μὴ λεί- πεσθαι τοῦτον ἀξιῶν ἐνταῦθα τῶν προτέρων ἀρχόν- τῶν, ὁ δὲ πεισθεὶς καὶ δοὺς τὴν καλὴν ταύτην χάριν εἶτα μετετάξατο καὶ γίγνεται μετὰ τῶν πολεμούντων Ῥωμύλῳ τήν τε ὑπὲρ ὧν ἐνεκάλει κρίσιν ἀπαιτοῦντα τοὺς ὑπηρέτας ὠθεῖν ἐκέλευε καὶ δεικνύναι χαμαὶ κείμενον, οἶ δ᾿ ἦσαν φιλανθρωπότεροι καὶ τὸ μὲν ἐποίησαν, ὧσαν, τὸ δὲ οὐ προσέθεσαν.

ἀλλ’ ὅμως ἀξιοῖ δοκεῖν ταῖς εἰς ἐμέ τιμαῖς νενικηκέναι τὰ παρά τῶν ἔμπροσθεν γεγενημένα. ἀλλ’ οὐκ ἐᾷ ᾿Ρωμύλος πάλιν σῖτον πέμπειν ἐπὶ νεῶν ἀναγκαζόμενος, ὂν οὐκ ἐνῆν ἐκ τῆς ἐπικειμένης πενίας. καίτοι σαφῶς ἢκου- σεν, ὧς ἡ περὶ τοῦτο ἀνάγκη τὸν μὲν σῖτον οὐδὲν μᾶλλον πέμψει, ἄξει δ’ ἐμὲ μετ’ ἀτιμίας μεγίστης εἰς Ἰταλίαν συκοφαντούμενον, ὧς ἄρα κινοίην μαντικὴν ἐπὶ τὸν βασιλέως οἶκον εἰδέναι βουλόμενος ἃ δίκαιον | [*](R III 152) ἣν ἀγνοεῖν. καὶ προσετίθει, ὡς, εἰ καὶ σωθείην, τό γε τῆς ὁδοῦ δεινότερον ἐμοὶ θανάτου.