Oratio 53

Libanius

Libanius, Oratio 53, Libanii Opera, Vol IV, Orationes LI-LXIV, Teubner, Foerster, 1908

ὁ δ’ εἰ τὸ προστεθὲν ἀναιρεθήσεται λυπούμενος καὶ πολλαχοῦ σεμνολογούμενος ἐκεῖνος ἐνθυμηθήτω, ὡς ἣν μέν ποτε δώρων τὰ τοιαῦτα δεῖπνα καθαρά, ἔπειτα εἰσέπεσε δῶρα καὶ ὁ δαιτυμὼν ἀπῄει τι φέρων οἴκαδε. καὶ τοῦτο διὰ πολλῶν ἧκεν Ὀλυμπιάδων οὕτω πεπηγέναι δοκοῦν, ὡς μηδ’ ἂν τῶν θεῶν τινα κινῆσαί ποτε τὸ πρᾶγμα, [*](R III 119) ἀλλ’ ὅμως καὶ λέλυται | καὶ πέπαυται καὶ ὐπο- [*](3 δεῖν ιν marg A | μὴ δὲ APIPar „aut μηδέ νῦν λῆξαι leg. est aut μηδέποτε λῆξαι“ Re | „ἰσχυρὸν “ Re 4 ἠπο- ρηκότι par Mor 6 ὅτουπερ scripsi auctore Iacobsio Lectt. 206 et App. Pors. 313 ὅσουπερ libri edd | ἐπανῆκον I sed ex ἐπαν- ήκων corr, Par Mor 7 ἕν Ρ sed “ in ras m 2 | νέων] „κλή- σεων “ Re | τοῦτο scripsi auctore Iacobsio ll. ll. τού- των libri edd 8 „τὸ malim “ Re 9 τί I 11 ποι- ήσασθαι Α sed α (1) in ε corr f, Par Mor 12 ο ΡΙ Par ὃ Mor 13 προστὸ τε θὲν Ι | ἀναιρεθήσεται scripsi ἀναιρήσεται libri edd | σεμνολογούμενος scripsi e ΡΙ σεμνολογησόμενος reli- qui libri sed ησόμενος cancellavit et ούμενος suprascr A f, edd cf. ad t. I 201, 9 14 ἐκε.ῖνο Re , 15 εἰσέπαισε Cobet Coll. 256) [*](16 ἀπῆι εἰ cum ras 1 litt Α | τί API | φέρειν Α sed ει in ω corr f, I 18 μὴ δ’ APPar 19 τι Par, τε Mor ante καὶ (1), quod delevit Re | ὑποκεχώρηκεν Par sed οκε ex ω corr m 2)

63
κεχώρηκεν. ἐξ οὗ θαρρεῖν ὑπῆρχε τῇ πόλει μήποτε ἐπιλείψειν τὸν λειτουργήσοντα τῷ Διΐ. 1 τὸ γὰρ πιέζον τοῦτ’ ἣν οὐκ ὂν ἐν τοῖς ἄνω χρόνοις, τῇ τῇ τάξει καὶ σωφροσύνῃ μᾶλλον ἢ τοῖς ἀκολάστοις ἀνα- λώμασιν ὁ θεὸς ἐτιμᾶτο καὶ τῷ συμπίνειν τοῖς ἀκμά- ζοῦσι τοὺς παῖδας, ὧσπερ ἐκεῖνο τὸ τὸν λειτουργοῦντα κατὰ δυοῖν εὖ ποιοῦν ἐξαληλιμμένον.

17. Τιμὴ γάρ τοῖς πατράσιν ἡδεῖα καὶ τοὺς παῖδας τοῦτον ἑστιᾶσθαι τὸν τρόπον. ἀλλ’ ὅτι μέν οὐ τῷ νόμῳ τοῦτο συμβαῖνον, ἀποδέδεικται, ἄμει- νον δὲ τοῦ δικαίου διά τὴν πρὸς ἐκείνους χάριν πῶς οὐ κακόν; οὐδὲ γάρ τοὺς ἠριστευκότας πολλαῖς τιμῶμεν τιμαῖς, ἀλλ’ ὧν οὐκ ἄν τις ἐπιλάβοιτο. εἰ δέ τις, ἴν | ἄνθρωπον τιμήσειεν, ἀτιμάζοι τὸν Δία, πῶς οὐ [*](R III 120) τὰ μέγιστα ἂν ἐξαμαρτάνοι;