Oratio 42
Libanius
Libanius, Oratio 42, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906
ἔχεις ἐν τῇ σιγῇ τὴν ὁμολογίαν, ὦ βασιλεῦ, τοῦ κόμπον εἶναι ῥήματα τοῦδε μόλις δέ μευ ἔκφυγεν [*](R II 409) ὁρμήν, οἴεται γὰρ αὑτῷ | πρέπειν τὰ Ἀχιλλέως. ποίαν; τὴν πότε. τὴν ποῦ γεγενημένην; οὐ συνῆν μοι πάντα τὸν χρόνον ἄνθρωπος, νύκτα καὶ ἡμέραν; οὐ [*](6 anno 384 cf. p. 327,7 sq. Sievers p. 157 19 II ι 355) [*](1 „aut omittendum ἀλλ’ aut post σιώπησον addendum οὖν“ Re | οὐδ’ ἕτερον Ι 2 βούλει. scripsi βούλει· Ι βούλει, Μ βούλει; reliqui libri edd 3 αὑτὸν Ρ sed ’ in ras m2 αὐτὸν C | αὐτοῦ CIM Bong 5 ὃ Α ὃ BMV οὐ Ι | Re | αὑτῷ Re αὐτῷ libri Bong 8 οἶδεν reposui e CAPVaBV εἶδεν reliqui libri edd; cf. p. 328,7 9 παῖς; τίς om V 11 ἣ A ἣ IBMV Bong 16 τίνι τι V | διὰ τοῦτον ante χεῖρον Va | τι A 19 ἔφυγεν Β Βονγ 20 ὀργὴ C ὀργὴν V | αὐτῶ CVaIBM Bong 21 ποῦ γε Μ Bong)