Oratio 34
Libanius
Libanius, Oratio 34, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906
καὶ τοῦ γε μήποτ’ ἂν εἰπεῖν με χρῆναι [*](3 Il. ο 117) [*](4 εἰσπραττόμενον] ἤτοι ἀπαιτούμενον· τὸ γὰρ εἰσπραττό- μενον ἀντὶ τοῦ ἀπαιτοῦντα ἅπαξ ἐδείχθη ἀδόκιμον· ἀντὶ δὲ τούτου πραττόμενον ἢ ἀπαιτοῦντα V2 cf. schol. ad p. 13,11. II 78,2; 526,10) [*](1 αὐτῶν V | λῃστῶν ΙΜο 3 ἔκεισθον pro ἐκείσθην Liba- nium barbare scripsisse perperam dixit Cobetus Mnem. III 248 (Coll. 130) 4 signum interrogationis post εἶναι et εἴσπραξιν posuit Re 9 et 10 δ’ Re 10 φωνάς Pa Re τιμάς reliqui libri Mor qui ποίους — τόνους coni cf. t. II p. 319,10 R 11 δ’ Re 12 μετάστασιν Re quod correxit Cobetus Mnem. Ν. S. III 142 13 οὐ δεινὰ δεδοικότων scripsi ut coni Re Anim οὐ δεινὰ δεδιότων V δεδοικότων οὐ δεινὰ Pa δεδοικότων δεινὰ reliqui libri sed ordinem litteris β et α suprascriptis invertit I3, Mor δεδοικότων οὐ δεινὰ Re ἀδεᾶ δεδοικότων Cobet Coll. 130 | δὲ οὐ δεινὰ CAPIMo Mor οὐ del Re 14 πολλοὺς inser I3 16 μήτ’ ἂν A sed γρ μήποτ’ ἂν in marg μὴ πο τἂν Ι sed πο in ras m3)
10. Τοῦ μὴ συνεῖναι τοίνυν αὑτοῖς αἴτιοι κατα- στάντες τὸν ὅτι τῶν παρ’ ἡμῶν αὑτοὺς ἀπεστέρησαν ἀχθόμενον τολμῶσιν αἰτιᾶσθαι τῶν αὑτοῖς δεδογμένων, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἑκὼν ἐλθὼν εἰς χωρίον ἄνυδρον εἶτ ἐπὶ κρήνην ἐλθὼν ἦς αὑτὸν ἡμέρας τινὰς ἐξέβαλεν, ἐγκαλοῖ τοῖς κρουνοῖς λέγων ὅσας οὐκ ἔπιεν ἡμέρας. οἱ δ’ ἂν εἴποιεν πρὸς αὐτόν· ἀλλὰ δι’ ἡμῶν γε τὸ ὕδωρ ἐφέρετο καὶ βουλόμενον πιεῖν οὐκ ἂν ἀπηλαύνομεν.
πρὸς Δῖός, εἰ δ’ ἀφείς τις τὴν τῆς ἀκτῖνος μετέχουσαν γῆν ἥκων εἰς τὸ Κιμμερίων | [*](R II 271) σκότος μῆνάς τινας ἐκεῖ διατρίψας ἐλθὼν ἐπὶ τὰ πρόσθεν ὧν ἑκὼν ἠτύχησεν, ᾐτιᾶτο τὸν δεῖνα πόρρω τῆς αἰτίας ἄνθρωπον, οὐκ ἂν ἦν συκοφάντης; σὺ σαυτῷ τοῦ φωτὸς ἐφθόνησας· σαυτῷ τοίνυν λάγχανε τὴν δίκην.
[*](16 cf. t. II 149, 20)[*](20 ἤτοι σαυτῷ ἐγκάλει V2)[*](3 ἀπιόντες Ρ sed ντ in ras m4 5 ἐχόντων Ρ sed τω in ras m4 7 αὐτοῖς CPMoV Mor | μεταστάντες Mor 8 τῶν CPaMo om Mor | παρημῶν V 9 αὐτοῖς V 11 αὑτὸς Μο Mor | τινὰς Ι sed ς add m3 12 ἐγκαλῇ CMo ἐγκαλῶν Mor | num Κρουνοῖς? χρόνοις Mor qui ἐγχωρίοις coni 12 ἡμέ- ρας — 13 τὸ in marg Mo2 13 οἳ ΑΡ sed in hoc in οἵ corr m4, Μο ἵ V Mor | ὑμῶν CPaMo Mor | γε inser I3 15 εἰ δὴ ? 16 κιμμερίων Ρ sed ων in ras ut videtur ex οσ corr m3 et ΄ supra ε eras, I sed Κιμμέριον suprascr m3 18 ὡς Μο Mor 19 συκοφάντης· Pa)12. Ὡς τοίνυν ἐπιθυμίᾳ μὲν ἀργίας ἧκον ἐκεῖσε, προσποιοῦνται δὲ τῶν ἡδέως ἐργαζομένων εἶναι, δῆ- λον μὲν κἀκ τοῦ τῶν εἰς μνήμην παλαιῶν λόγων ρόντων ἠμεληκέναι, δῆλον δὲ κἀκ τοῦ πίονά τε καὶ μετὰ πλειόνων σαρκῶν ἐπανήκειν τὸν νέον. πίστις δὲ τοῦδε μείζων τὸ μετὰ πάνυ πολλοὺς πεποιῆσθαι τὴν ἐπάνοδον. ὁ δὲ τὸ μὲν ὀξέως, τὸ δὲ βραδέως πεποιηκὼς οὐ καὶ σιωπῶν ὁμολογεῖ τῷ μὲν ἥδεσθαι, τὸ δὲ δυσχεραίνειν;