Oratio 30

| τοιοῦτον [*](R II 196) ἐργαστήριον ἠπάτησέ σε, ἐφενάκισεν, ὑπηγάγετο, παρ- εκρούσατο, πολλοὺς δὲ καὶ θεοὺς παρὰ τῶν <παίδων τῶν> θεῶν μαθόντες ἴσμεν ἀπατηθέντας. ὡς γὰρ δὴ καὶ θυόντων ἱερεῖα καὶ οὕτως ἐγγύς, ὡς ἐπὶ τὰς ἐκεί- νων ῥῖνας τὸν καπνὸν εἰστρέχειν, καὶ ὡς ἀπειλούντων καὶ μείζω μικροῖς ἐπαγόντων καὶ κομπούντων [*](R II 197) καὶ πεπιστευκότων μηδὲν ἂν αὐτῶν ποτε φανῆναι δυνατώτερον, τοιούτοις πλάσμασι καὶ τέχναις καὶ ῥή- μασι μεμηχανημένοις δεινοῖς ἐμβαλεῖν ὀργὴν τὸν πρᾳ- ότατον | βασιλέων ἐξήγαγόν πως αὑτοῦ, ἐπεὶ τά [*](R II 198) [*](3 de Achantia cogitavit Sievers p. 266 cf. p. 80 not. 3 8 Dem. p. 995, 8. 1010, 24 9 II. ο 31 sq.) [*](1 ἀλόγως coni Orelli 3 πάντα — 4 ἡγουμένου om Ι 3 ἐκείνῃ Re ἐκείνης ἡττημένου coni Orelli | ἡγούμενον M | δὲ Re | ἀνάγκηι Α sed ι del m1 ἀνάγκῃ Got | ὑπηρετῶν Got, ὑπηρετοῦντος in marg 6 μείζων Re μεῖζον libri Got | ἐκεί- νοις ὦν οἱ] ἐρήμοις εἶναι Ιο. Fred. Gronovius in epistula ad Ιο. Meursium (1688) (Meursii opp. XI 624) 7 οἱ καὶ] καὶ οἱ Μ | ὑφάντας Gronovius 8 ἠπάτησέ σε scripsi auctoribus Re et Cobeto Coll. 127 ἠπάτησεν libri sed om Ι 9 παρεκρούσατό σε Gronovius | παίδων τῶν inserui coll. Plat. Rep. p. 366 Β 10 θεῶν] ποιητῶν Cobetus l. l. coll. t. II 568, 18 11 ἱερῶν Got | εἰς? 12 ἀπειλούντων Μ sed ειλ in ras m2 et εἶχεν ἀπλούντων, οἶμαι δὲ ἢ ἀπολούντων ἢ ἀπειλούντων θέλει in marg m3, et Re ἁπλούντων reliqui libri Got 14 αὑτῶν Re | ποτε inser A om C (et Par) Got 16 πραότατον PIMV πατέρα πραΰτατον Got 17 βασιλεύων Got sed γρ βασιλέων in marg | αύτοῦ ΙΜ)

γε ὄντως αὐτοῦ φιλανθρωπία, ἔλεος, οἶκτος, ἡμερότης, ἐπιείκεια, τὸ σώζειν μᾶλλον ἢ ἀπολλύναι. ἀλλ’ ὄντων [*](R II 199) τῶν τὰ δικαιότερα | λεγόντων, ὅτι, εἴπερ τι οῦτον εἴη, δίκην μὲν δεῖ τοῦ τολμήματος λαβεῖν, τούτῳ δὲ αὐτῷ προνοηθῆναι τοῦ μέλλοντος ὁ τὴν Κα- δμείαν νικῆσαι νίκην οἰόμενος δεῖν πανταχόθεν ἐνίκησεν.

48. Ἔδει δὲ αὐτὸν <μὴ> μετὰ τὰς οἰκείας τὰ σαυτοῦ θεραπεύειν μηδ’ <ὁρᾶν> ὅπως μέγας εἶναι τοῖς τὴν μὲν γεωργίαν ἀποδρᾶσιν, ὁμιλεῖν δὲ ἐν τοῖς ὄρεσι λέγουσι τῷ τῶν ὅλων ποιητῇ, ἀλλ’ ὡς τὰ σὰ καὶ] καλὰ καὶ ἐπαίνων ἄξια παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις δοκοῖ. νῦν δὲ μέχρι μὲν τοῦ λαβεῖν καὶ κενῶσαί σοι τοὺς θησαυροὺς πολλοὶ φίλοι καὶ ἐπιτήδειοι καὶ πρὸ τῶν ψυχῶν αὐτοῖς ἡ σὴ βασιλεία, καιροῦ δὲ ἥκοντος καὶ βουλῆς παρούσης εὔνοιαν ἀπαιτούσης ταυτὶ μὲν ἠμέ- [*](R II 200) λῆται, | τὰ δὲ ἴδιά σφισιν ἐσπούδασται.