Oratio 30

Libanius

Libanius, Oratio 30, Libanii Opera Vol 3, Orationes XXVI-L, Teubner, Foerster, 1906

Οὐ τοίνυν τῇ Ῥώμῃ μόνον ἐφυλάχθη τὸ θύειν, ἀλλὰ καὶ τῇ τοῦ Σαράπιδος | τῇ πολλῇ τε καὶ [*](R II 182) μεγάλῃ καὶ πλῆθος κεκτημένῃ νεῶν, δι’ ὧν κοινὴν ἁπάντων ἀνθρώπων ποιεῖ τὴν τῆς Αἰγύπτου φοράν. αὐτὴ δὲ ἔργον τοῦ Νείλου, τὸν Νεῖλον δὲ ἑστιάματά [*](14 cf. Eunap. vit. soph. p. 73 sq. Expos. tot. mund. § 35 sq.) [*](3 τὰ τηλικαῦτα] τὰ ἐλάττω V2 7 τις] ἀπὸ τῶν θεῶν V2) [*](12 ποιεῖν] τὰς θυσίας V2) [*](1 δαίμονασ U sed να eras 2 „post ἐλάττω addi velim μὲν“ Re 3 καὶ γὰρ — 7 λειπόμενος citat Plan fol. 104 4 ἶσον Ρ sed ΄ in ras m2, Ι sed ΄ ex ~ corr m3 ἶσον Plan 5 καὶ ante τῇ Α sed punctis suprapos del, edd delevi | καὶ τὸ Plan | εἰρεσίαις Α sed ι (1) inser m2 εἱρεσίαις Plan ἐρεσίαις Got) [*](6 ἴσοι Ρ sed ΄ in ras m2 ἶσοι Plan 7 τε τε Got quod in γε corr Re Anim 8 τις inserui | ταύτῃ] ταύτῃ πόλει V 10 ὁμο- λογούντων V sed ὁμολογείτωσαν in marg 12 ζημιώσεται Re ζημιώσετε libri Got Monnier 15 ναῶν V 16 ἀνθρώπων om V) [*](17 ἑστιάματά ἐστιν scripsi coll p. 106, 5. Heliod. Aeth. IX 10. Aristid. t. II 303, 6 Κ. Cosm. Hieros. ad Greg. Naz. carm. 64 ed. Mai Spicil. Rom. II 179, 5 sq. (Eudoc. Viol. p. 305 Vill. 698 Fl.). Sen. nat. quaest. IV 2, 7. Dittenb. Orient. Graec. inscr. sel. 168, 5 et 10 sq. (cf. Wilcken Arch. Pap. III 323) ἑστιᾶ libri ἑστιᾶι Α) sed in ἐστιν ἃ οἴδαμεν corr C s et ἔστιν ἃ (?) μεν (ante μεν nonnullae litterae perierunt) in marg P3, edd ἱερά ἐστι τὰ Cobet Mnem. II 406 (Coll. crit. 127) 1 πείθουσα Re et com- ma post ἑστιᾷ ponens Sintenis 5 νόμοις Ι 8 ἱερὰ ματα ρήματ in ras) in marg Ι | δείξειε Ι 9 ἂν ἐκεῖνο Β 11 γινόμενα V 12 et 13 μὴ δὲ ΡΙΒΜ 12 ἁμᾶσθαι CAPU Got Re. cf. ad t. Ι 153, 24; II 259, 6 16 δεῖν scripsi cum Got e Ρ sed ν add m2, Μ sed ν add m3 et γρ ὡς δεῖ in marg m3, BV δεῖ reliqui libri edd 18 ἱερῶν Ι sed ἱε in ras m3)

106
ἐστιν ἀναβαίνειν ἐπὶ τὰς ἀρούρας πείθοντα, ὧν οὐ ποιουμένων ὅτε τε χρὴ καὶ παρ’ ὧν, οὐδ’ ἂν αὐτὸς ἐθελήσειεν. ἅ μοι δοκοῦσιν εἰδότες οἱ καὶ ταῦτα ἂν ἡδέως ἀνελόντες οὐκ ἀνελεῖν, ἀλλ’ ἀφεῖναι τὸν ποτα- μὸν εὐωχεῖσθαι τοῖς παλαιοῖς νομίμοις ἐπὶ μισθῷ τῷ εἰωθότι.