Oratio 27

ὁ δὲ δεινόν τε τὸ πρᾶγμα ἡγούμενος καὶ τῇ πόλει βλαβερὸν καὶ φάσκων ὑπὲρ τῶν τὰ τοιαῦτα κεχαρισμένων αἰσχύνεσθαι καὶ μηδ’ ἄρχοντας καλεῖσθαι δεῖν εἰπὼν αὐτὸς ἦν ὁ ταῦτα χα- ριζόμενος. καὶ εἰ μὲν θέρους, ἴσος ἂν ἦν ἐκείνοις, εἰ δὲ καὶ χειμῶνος, ἀδικώτερος πηλοῦ τοῦ χοῦ τοῦ μὲν [*](11 cf. t. II p. 551, 8 sq. 552, 4 sq. R 13 cf. t. II 566, 5 sq. R 14 cf. t. II 559, 2 sq. R) [*](5 αὐτῶν I 6 ἀγανακτεῖς V 7 εἶτ’ Ρ 10 τ’ Re 12 ἔδωκεν, ὄνους Mor | οἰκείοις reposui e libris οἰκείους edd | οὖν om Mor 13 τοῦτο scripsi e BV auctore Re τούτῳ reliqui libri edd 14 αὐτῷ coni Mor | num κωλῦσαι ut Mo ? cf. ad t. I 272, 5 16 ποιοῦντα V | τούτων CMo Mor 19 μὴ δ’ IB Mo V 21 ἴσως BVa 22 πολλοῦ V)

17. βλέψον δέ, εἰ βούλει, καὶ πρὸς ἑτέραν μετα- βολήν, καθ’ ἣν ὁ τά τε ἄριστα καὶ τὸ πίνειν φεύγων οὗτος, ἐν ᾧ καὶ τοὺς δυνατωτάτους λυπεῖν ἔδει, παν- ταχοῖ καλούμενος ἧκεν οὐκ ἐξετάζων, τίς αὐτόν ἐστιν ὁ καλῶν, ἀλλὰ πᾶς ἄξιος ἦν, ὅστις ἔχοι μνησθῆναι τάξεως. ὥσθ’ οἱ τοῦτ’ ἐγκαλοῦντες | ἑτέροις οὐκέθ’ [*](R II 119) ὁμοίως εἶχον.

18. Καλὴ μὲν οὖν οὐδὲ αὕτη γε ἡ χάρις, πολλῷ δὲ ἣν ἐρῶ φαυλοτέρα. ποῦ γὰρ νῦν ὁ φαλακρὸς τέ- τακται; ἐν τοῖς ὑπὸ σέ. ποῦ δ’ αὐτὸν ὁ νόμος ἔταττεν; ἐν τοῖς ὑπὸ τὸν Εὐμόλπιον, δίκαια ποιῶν ὁ νόμος ἐπανάγων τὸν ἀποδράντα. πῶς οὖν τοῦτο ἐγένετο; τῷ νόμῳ μὲν πειθόμενος ἀποδεδώκεις <ἂν> αὐτόν, δὲ αὐτὸν ἐν ᾧπερ ἦν ἐᾶν ὧν οἶσθα δίδως τὴν χάριν ὁ ὑπὲρ τῶν νόμων ἥκων καὶ οὐκ ἂν ἀνασχόμενος ούτων λόγων. γενόμενος δὲ ἐκεῖνος ταῖς ἐπαγγελίαις [*](6 cf. p. 10,9 sq. 13 Φερένικον (p. 28, 15 et 18; 58, 3) signi- ficari coniecit Re 15 cf. p. 26, 9) [*](19 ἥκων] ὡς ἔλεγες πρότερον V r) [*](1 γινομένου V 3 μὴ inser Α2 om IV | μὴ post καὶ V sed del m2 | αὐτοῦ ΙΜο 5 δ’ Re 6 ὅδε Mor | πεινῆν φεύγει Mor 7 ὧν Μο sed ν eras | πανταχοῦ Β πανταχῆ IV 8 ἧκεν I sed εν add m3 | οὐκ om Β inser Va2 9 ἔχει V 10 οὐκ ἔθ᾿ ΑΡΙ 12 inter μὲν et οὖν ras 3—4 litt A | Re | γε om | 13 ἣν Ι sed (??) in ras m3 14 ὁ νόμος] ἔταττεν Mor sed γρ ἔλαθεν in marg 17 ἂν inserui auctore Re | δεομένων — 18 οἶσθα Patm sed ἐν ἄλλω οὕτως· δεομένων ἁ .. ὦν οἶσθα ἐᾶν αὐτὸν ἐν ἦν ἦν in marg m 2 20 δ’ Re)

19. Οἶμαι τοίνυν τοὺς αὐτοὺς ἀνθρώπους ἀφ’ ὁμοίων λόγων καὶ τὰ περὶ τἀργύριον τὸ μικρὸν δεδυ- νῆσθαι, ὃ ἐθηράθη μὲν ὑπὸ τοῦ βελτίστου Κλεινίου [*](R II 120) κείμενον περὶ τὸν | λιμένα πλοῦν ἀναμένον τὸν ἐπὶ Καρχηδόνος, ἐποίει δὲ ἀσθενεστέραν ἡμῖν τὴν πόλιν, ἐποίησε δ᾿ ἄν ἰσχυροτέραν ἀποδοθέν τε καὶ ἀναβάν. ἀεὶ μὲν οὖν τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν τοῦτο ἕξειν ἐνομίζομεν, τἀργύριον δὲ ἡ πόλις οὐδὲ νῦν κε- κόμισται.

τὰ δὲ ἐντεῦθεν κέρδη τοῦ φάσκοντος μὲν Σελευκείᾳ βοηθεῖν, ἃ δ’ οἶδεν ὀνήσοντα δονίους ποιοῦντος τί οἴει ταῦτα Ἀντιοχέας ἀγνοεῖν ἢ μὴ χαλεπαίνειν εἰδότας ἢ δεῖσθαι μάντεων εἰς τὸ μα- θεῖν τοὺς ταύτην εἰληφότας τὴν χάριν, ἣ σοὶ μὲν ψόγον ἐνήνοχεν, οὐ γὰρ ἄλλο γε οὐδέν, δεῖ γὰρ τἀ- λήθη λέγειν, ἐκείνοις δὲ καὶ λῆμμα πρὸς ὃ πάντα κεχηνότες τὸν χρόνον οὐ δεδοίκασι;

σὺ δ’ ἄμεινον ἐβουλεύου τὰς πρώτας τῶν ἡμερῶν, ὅτ’ ἀπήλαυνες μὲν τὸν τοῦ παρέδρου πατέρα, ἐβουλεύου δὲ ὅπως αὐτὸν ἐκβάλῃς τὸν πάρεδρον ὡς πλειόνων ἢ προσῆκε γραμ- μάτων εἰσιόντων τε καὶ ἐξιόντων τῶν μὲν παρ’ ἐκεί- [*](1 κατηγορεῖ et 2 δοκεῖ Re κατηγόρει et ἐδόκει libri Mor) [*](2 καὶ ἐδόκει δίκαια λέγειν bis C sed alterum del s | λέγει Β) [*](4 ἄρχεται Μο Mor sed in hoc γρ ἔρχεται in marg 5 αὐτὰ V γρ αὐτοὶ in marg m2 Patm 10 δ’ Re 12 οὖν om Μο Mor 13 „malim ἄξειν“ Re 15 ὀνήσαντα Ι 16 τί; οἴει Mor τί οἴει,. Re 18 ἢ Μο Mor qui ἣ coni 19 ψόγον μὲν Β 22 ἐβούλευον ex ἐβούλευον corr Ρ2 | μὲν om I 24 ἐκβαλεῖς?)