Oratio 3

γίγνεται δέ τι καὶ παρὰ τῆς ἐμῆς φύσεως ἀργότερόν πως εἰς τιμωρίαν ἐχούσης καὶ φέρειν μᾶλλον ἢ κολάζειν πεπαιδευμένης. τὸ δὲ μέγιστον, φιλία μέν μοι πρὸς τοὺς τούτων γονέας, φιλία δὲ πρὸς πόλεις· καὶ δέδοικα δὴ, μὴ τὴν ἐκβολὴν ἀκούσαντες, [*](13 II. ἁ 255) [*](13 τέτανται] ἤτοι ἀποσκοποῦσι V) [*](1 καμάτων V | ἰσχυροτέραν Re Anim 2 παιδιὰν V 3 τί I 4 ἔθος coni Mor | ἄξει scripsi ᾄξειεν CAPUIB edd ἀγάγοι V | ι in τι in ras Ρ2 τοι ΙΒ Mor 7 ὑπάρξῃ Β Ferr Mor 12 γηθήσαι νοί γηθήσειε M Schmidt Philol. Χ 626 14 ἐμέ. ΡΙΒ 16 τὰ in πείθοντα del m. rec. A | αὑτὸν in marg inser I 18 γίνεται V 21 πρὸς τὰς πάλεις Re)

ἐκείνη μέν γε κἂν λυθείη, ταύτην δὲ μένειν ἀθά- νατον ἀνάγκη παρακολουθοῦσαν ἐκ νεότητος εἰς τελευ- τήν, ἐφ’ ἑκάστης ἡλικίας τὴν παρρησίαν ἀφαιρουμένην· ἀναίσχυντε, κυνὸς ὄμματ’ ἔχων, οὐ σὺ μέντοι τῶν περὶ λόγους ἱερῶν ἐξώσθης, ὡς μιαίνων ταῖς Μούσαις τὸ χωρίον;

φειδόμενος τοίνυν καὶ πατρὸς καὶ μητρὸς καὶ πόλεων καὶ τῶν ἐσομένων παίδων, ἐφ’ οὓς ἔδει τὴν ἀτιμίαν διαβαίνειν, τὸ μὲν οὐκ ἐποίησα, τὸ δὲ ἐμαυτῷ παρῄνεσα, δίκαια παραινῶν, ὥς γε ἐμαυτὸν πείθω.

37. Ἐστὲ δὲ κύριοι τοῦ μηδὲν ἔτι συμβῆναι τοιοῦ- τὸν. εἰ γὰρ ἀμείνους γένοισθε, ῥᾴδιον δὲ βουλομένοις, ὄψεσθε καὶ παρ’ ἡμῶν πάντα ἐκπληρούμενα καὶ λοῦντά με μᾶλλον ὑμᾶς ἐπὶ τὸν τοιοῦτον λόγον ἢ παρακαλούμενον.