Oratio 2

ἀλλὰ σὺ [*](5 Amm. XXXI 13) [*](10 ἀφεῖμαι] τοῦ βουλεύειν ἔξωθεν νοουμένου V 20 διο- ρυχαῖς] ἤτοι ζητήσεσι καὶ περινοίαις V) [*](1 περιαργία U (ε m2 supra α) Ι | δυναμένων V 3 οὐδὲ UIMo Fabr | ἂν om UIMo Fabr 4 ποθὲν om UI 5 συμ- λ βουλῆς Μο 6 τε om Re 7 ἔτιλα V (λ suprascr. r | ἐξήτασα scripsi e CAPBM ἐξῄτησα Μο ἐζήτησα VUI edd 8 ἄλ λους cum rasura 1 vel 2 litterarum post λ prius A 11 δ’ Re 12 τῷ om U inser Ι2 | ἄρχουσι Ι 13 πέρυσιν CA πέρσην Μο 16 ἔστιν ex ἐστι οογγ I2 18 καθαρῶς ἀπολαύειν ΒΜ | εἶτα ΒΜ 21 u in σὺ ex οι corr V r)

ἢ καὶ τὸν τῶν ἡνιόχων πλοῦ- τον ἐπαινεῖν με προσήκει καὶ ὅς ἐστιν ἑτέροις τισὶν ἐπί τινι γέλωτι καὶ τὸ πρόχειρον εἶναι ζώνης τυχεῖν· καὶ τὸ τοὺς νεανίσκους ἀναισχυντεῖν, καὶ τὸ τοὺς πα- τέρας ταῦτα ὁρῶντας ἀνέχεσθαι, καὶ τὸ τῆς μὲν ἡμέρας τὸ πλέον καθεύδειν, τῆς δὲ νυκτὸς ἐν τῷ μέλλειν λοῦσθαι δαπανᾶν; ἐν ᾧ δὲ μέλλουσιν, ὅ τι καὶ ὅπου δρῶσιν, οὐ λέγω.

58. τέτταρες ἦσαν ὑπογραφεῖς ἐκείνῳ, περὶ οὗ λέγων τι καλὸν οἶδα λυπῶν, καὶ τὰς ἀγγελίας οἱ ροντες ἑπτακαίδεκα, καὶ ὁ τούτοις ἐφεστηκὼς ἆθλον εἶχε πολλῶν ἐτῶν τὴν περὶ τὸν χαλκὸν ἀρχήν, οἱ δ’ ἄλλοι | τὰς πόλεις ἐποίουν λαμπράς. τὰ δὲ νῦν, [*](R 191) οἱ μέν εἰσιν εἴκοσι καὶ πεντακόσιοι, οἱ δὲ τῶν μυ- ῥίων πλείους, ᾧ δὲ μέλει τούτων, ὁπότ’ αὐτῷ δόξειεν, [*](15 ἐκείνω] σὴ περὶ ἰουλιανοῦ Α cf. t. Ι 567, 8 — 569 4 R (O. Hirschfeld, Act. Acad. Berol. 1893, 435)) [*](1 τίς ABVMo | (??) in ἴσος in ras Ρ3 | γένοιτο corr e γένηται οιτο U2I2 γένηται Μο | κατὰ πλοῦτον inser Ι2 2 post ἀνεκτὸν inserendum ducat quispiam ἡγῇ, sed cf. or. VI p. 242, 20 R δεινόν τι τοῦτο 3 δ’ Re 4 ἠξιοῦ Fabr num ἀξιοῖς? 5 κεχρημεμένην Μο 6 οὓς inser P3 | αὑτῆς corr ex αὐτῆς P3I2 αὐτῆς AUMo αὐτοῖς Fabr 11 ταῦθ’ V | ταῖς Β | ἡμέραις Β 12 τε Fabr 15 ἐκείνου ΒΜ 16 τὶ ΡΒΜ VIMo 18 τῶν χαλκῶν ΒΜ | οἶδ’ Μο 20 ἤσαν Ι η σ ν (singulis litteris erasis) U 21 αὐτοῦ Μο)

τούτοις κεντοῦμαι τὴν ψυχήν, περὶ τούτων οὐ δύναμαι μὴ τὰ δίκαια λέγειν καὶ ἔχω γε τοὺς ἀποδεχομένους, ὥσπερ ὑμεῖς ἀλλήλους ἐν τοῖς καλοῖς συμποσίοις, ἐν οἷς πολλὴ μὲν ἡ χιών, πολλὴ δὲ ὕβρις, αἰσχραὶ δὲ ἅμιλλαι, πονηραὶ δὲ νῖκαι, ται δὲ ἀντὶ τῶν θεῶν οἱ τῶν κακῶν τῶν παρόντων αἴτιοι.

60. Τῷ πολλάκις γάρ, φησί, τοῦτο ποιεῖν βαρὺς εἶ. τὸ πολλάκις δὲ λέγειν ἃ καλῶς ἔχει γειν, τῷ λέγοντι μέμψιν ἂν] ἐνεγκεῖν δίκαιον; καὶ πῶς; ἢ γὰρ οὐ λεκτέα, ἃ μὴ χρῆν, ἢ καὶ πολλάκις, [*](R 192) ἃ προσῆκεν.

| ὁρᾷς, ὡς τοῖς αὐτοῖς κατὰ τὴν ἡμέ- ραν ἑκάστην ἀλλήλους προσαγορεύομεν καὶ οὐκ ἐσμὲν βαρεῖς οὐδὲ λυποῦμεν τοῖς ῥήμασιν, ἀλλ’ ἡδίους ποι- οῦμεν, ὁ δ’ οὐ προσειπὼν ἠτίμασεν. οἱ δὲ περὶ τὰς τραπέζας ὑμῖν ᾄδοντες νέοι καὶ ὑφ’ ὧν τοῖς ᾄσμασι πίνετε, οὐ τοῖς αὐτοῖς ὑμῖν παραπέμπουσι τὰς κύλικας καί εἰσιν ἡδίους αὐτοῦ τοῦ πόματος; πῶς οὖν ἐκεῖνο μὲν οὐ βαρύ, τοῦτο δέ; εἰ γὰρ ἐκεῖνο τοῖς πότοις πρέπει, καὶ τοῦτο ταῖς συμφοραῖς.

οἶδα δὲ ἔγωγε [*](4 Plut. de tuend. san. p. 124 F) [*](6 τοὺς τὸν χριστιανισμὸν εἰσαγαγόντας ὑβρίζει C s) [*](1 τούτους Μο 4 τοῖς— ἐν om V 5 δὲ ἡ? 6 τῶν (3) om ΒΜ 9 τὸ m3 supra τῶ Ρ τωι C τῶι Α 10 ἂν om BMV et cancellavi, ut fortasse ortum e syllaba ultima lectionis variae δικαίαν | ἐνέγκῃ Μο | δίκαιον in marg, in textu δικαίαν Μο ἐνέγκῃ δικαίαν Re 11 ἢ] καὶ Fabr Re, qui tamen coniecit (quod etiam Sintenis proposuit) ἢ γὰρ οὐδ᾿ ἅπαξ (sc. δεῖ λέγειν) λεκτέα scripsi δίκαια libri edd δίκαιον Gasda 12 καθ’ ἑκά- στην ἡμέραν ΒΜ 15 ἠτίμασσεν Re | παρὰ Cobet Mnem. V 104 (Coll. crit. 100) 16 ὑμῶν UI Fabr 17 ἡμῖν V 20 δ’ ΒΜ)

στῆσον τὴν λύμην τὴν περὶ ἕκαστον καὶ στήσεις μοι τοὺς περὶ αὐτῆς λόγους. εἰ δὲ ἐκείνη χωρεῖ, τί μοι τὴν γλῶτταν ἀποφράττεις; αὐτὰ γάρ με κινεῖ τὰ πράγματα πρὸς τὰ ῥήματα· σὺ δ’ ὅμοιόν τι ποιεῖς, ὥσπερ ἂν εἴ τις ἰατρὸς οὐκ ἔχων ἕλκος ἰάσασθαι τὸν ὀδυνώμενον ἐκέλευε μὴ στένειν.

ἀπόδος τὴν παλαιὰν ἰσχύν τε καὶ ὥραν ταῖς πό- λεσι, καὶ τῆς παλινῳδίας ἀκούσῃ. κατάστησον εἰς τὴν ἔμπροσθεν τάξιν τοὺς λόγους, καὶ τότ’ αὐτοὺς ἀπαίτει τοῦ καιροῦ τὴν εὐλογίαν. εἰ δὲ ἡ νόσος βαδίζει καὶ τὸ κακὸν ἀεὶ <μεῖζον> γίγνεται καὶ μικρὰ | τὰ πρὸ [*](R 193) τοῦ πρὸς τὰ νῦν καὶ τιμιώτερα τὰ φαυλότερα καὶ ἀτιμότερα τὰ κρείττω, τί με τὴν φθορὰν ἀναγκάζεις ἐγκωμιάζειν;

65. Μάλιστα μὲν οὖν τὰ τῆς οἰκουμένης ἁπάσης ἐμαυτοῦ νενόμικα, βελτίω τε καὶ χείρω, καὶ γίγνομαι τοιοῦτος, οἷον ἄν με ποιῶσιν αἱ ἐκείνης τύχαι, μισεῖσθαι δὲ ὁ φιλῶν τὴν οἰκουμένην οὐκ ἄξιος.

εἰ δ’ οὖν [*](21 ταῦτα οὐ καλῶς ἔχει V) [*](1 τισιν e τι corr I2 | θανόντας UI 3 ᾐσθῆσθαι ex ἠσθῆσθαι corr I2 ἡττῆσθαι Gasda, fortasse recte | συνεκ in συνεκβεβιωκέναι in ras P3 συμβεβιωκέναι Α γρ in marg, VUIMo Fabr 5 αὐτῆς Ρ sed ῆ ex οὺ corr m4 et Μ sed αὐτ in ras m2 6 ἀποφράττεις scripsi ἀποστρέφεις libri edd 8 ἰατρῶν UI | ω in ἔχων in ras Ρ4 14 μεῖζον ego ante, Fabr post γίγνεται, Gasda κάκιον ante ἀεὶ inser 16 ἐπαινεῖν ΒΜ 19 γίνομαι BMVUI 20 ποιοῦσιν ΒΜ 21 ου in οἰκουμέ- νην ex ο corr Ρ3 | οὐκ in rasura quattuor vel quinque littera- rum Ρ3 οὐκ ἂν BMV et Α γρ in marg | ἄξιος εἴη ΒΜ)

οἷς οὐκ ἐξαρκεῖ τὰ ἡμέτερα ἔχειν, ἀλλὰ κἂν αἰτιάσηταί τις τὴν Τύ- χην, θυμοῦνται, καὶ βαρὺς ὁ μεμψάμενος· τὸ γὰρ εἰς τοῦθ’ ὑμᾶς ἥκειν παρρησίας, ὄντας οἷοίπερ ἐστέ, πῶς οὐ πάνδεινον;

εἰ δὲ γεωργὸς ὢν ἀεὶ σπείρων οὐδὲν κομιζόμενος κατεβόων τῶν ἐτῶν τῶν τὸ μὲν λαβόντων, τὸ δὲ οὐ δεδωκότων, ὀχληρὸς ἂν ἦν τοῖς ταῦτα καθ’ ἕκαστον ἔτος ἀκούουσι; καὶ πῶς ἐνῆν μὴ θρηνεῖν ἐν αὐχμοῖς καὶ ἐπομβρίαις καὶ νοσήμασιν ἄλλοις καὶ τῇ περὶ τὴν σπορὰν αὐτὴν ζημίᾳ;

ἀλλὰ μητρὸς μὲν τηκομένης μήκεσι νόσων ἔδει κλάειν, πατρίδος δέ, ἣ καὶ πρὸ τῆς μητρὸς ἂν εἴη, κακῶς διακειμένης ἑορτά- ζειν ἐχρῆν; ᾔδειν ἀρέσκοντα ποιῶν τοῖς λαχοῦσιν αὐτὴν δαίμοσι, τοῦτο δὲ ἠπιστάμην δίκαιον ὄν. δίκαια τοίνυν ποιῶν οὐκ ἠδίκουν.

70. Ἓν μὲν τοῦτο τοσοῦτον ἔπειθε λέγειν, ἕτερον δὲ οὐκ ἔλαττον· ἤλπιζον δράσειν τι τὸν λόγον καὶ ἰάσεσθαι καὶ ἐπανορθώσειν | ἑτέρων πρὸς ἑτέρους [*](R 195) αὐτὸν φερόντων, ἕως εἰς ὦτα τοῖς βασιλεῦσιν ἀφίκοιτο.

δεδυστύχηται δέ μοι καὶ τοῦτο τὸ μάτην με ταῦτα ἐλπίσαι. περὶ παντὸς γὰρ μᾶλλον διαλέγονται τοῖς βασιλεῦσιν οἶς τούτου μέτεστιν ἢ τῶν τηλικούτων, καὶ τὰ συμφέροντα ὑπερβάντες ἀφ’ ὧν χαριοῦνται λέγουσι.

καὶ τί δεῖ τοῖς ἄλλοις ἐπιτιμᾶν; οὐδ’ αὐτόν ἐκί- νησα τὸν ὕπαρχον εἰς φροντίδα τῶν βουλῶν εἰπών, ὃ τίνα οὐκ ἂν ἐπεσπάσατο;) ὅτι τὸ γένος τοῦτο λείψει παίδων βουλευταῖς οὐκ ἐσομένων, γάμων αὐτοῖς οὐ γιγνομένων, τοῦ βουλεύειν κακῶν εἶναι δοκοῦντος ἐσχάτου.

ὁ δ’ ἐλέγχειν μὲν οὐκ εἶχέ μοι τὸν γον, εἰπὼν δὲ κακῶς τρεῖς ἢ τέτταρας τῶν πολιτευο- μένων σὺν ὀργῇ μεγάλῃ πᾶν ὃ προσῆκεν ᾤετο πεπλη- ρωκέναι καὶ τῷ τρυφᾶν πάλιν αὑτὸν ἔδωκε.

74. Τί οὖν λοιπόν; εὔχεσθαι τοῖς θεοῖς χεῖρα ὀρέ- ξαι καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς γεωργοῖς καὶ ταῖς βουλαῖς καὶ τῇ τῶν Ἑλλήνων φωνῇ καὶ τὰ μὲν οὐ δικαίως [*](20 cf. p. 178,7 sq.) [*](1. ὂν post τοσοῦτον inser Re Anim | ἔπαθε U | ον in ἕτερον in ras P4 2 τι ΑΡΒΙ τὶ Μο 3 ἰάσεσθαι Ι sed ἰ et σεσθαι in ras m2 et U sed ε in lacuna ἰάσασθαι Μ ὸ 4 ἀφίκηται V 5 τῶι Α τῷ Re 7 τούτου in τοῦτ’ οὐ corr I2 τούτων ? an | μέλει? 11 ἂν om Fabr 13 οὐ in ras I2 ου U | γινομένων VUI | κακὸν U et in κακῶν corr I2 | δοκοῦντες Μο 14 ἐσχάτου in marg, ἔσχατον in textu Μο ἐσχάτου ex ἔσχατον corr I2 | μοι om UI Fabr 17 τρυ- φᾶν scripsi auctore Re γράφειν libri edd | αὑτὸν ex αὐτὸν corr I2 18 εὔχεσθε U et ι sed in hoc ε ultimum in ras m2 | ὀρέξειν ΒΜ)