Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

εἰ μὲν οὖν ἔχει χρήματα τῶν ἱερῶν Ὠρίων καὶ δύναιτ’ ἂν ἐκτῖσαι, παι- έσθω, κεντείσθω, τὰ τοῦ Μαρσύου πασχέτω, δίκαιος γάρ, εἰ [*](6 sq. Salzmann 41. cf. ep. 763 14 sq. Thuc. IV 47) [*](1 τοῦ θείου VaAth sed in hoc γρ τὸ θεῖον in marg m2 δόξᾳ Μο Wolf 2 β΄άπτη μὲν Vi βλάπτοιμεν Vo | αὐτὸν VoVi 4 αὐτοῖς] αὐτὸς Vi 6 πάλαι S sed αἰ del | τὴν ante Μυσῶν VMoSViVindAth sed in hoc γρ καὶ μυσῶν λείαν τἀκείνου· πεποιημένοι in marg m2, ras 2 litt Vo τῶν Wolf delevi | μουσῶν VVa sed in utroque ὁ eras 7 τὰ κείνων VVa Wolf τὰ ’κείνων Vind τἀκείνου D et γρ in marg Ath) [*](9 τοῦ περὶ τὰς τῶν θεῶν τιμὰς νόμον scripsi e V sed νέ- μειν supra νόμου m4, Ath sed γράφεται τοῦ παραταῦτα τιμᾶν τοὺς θεοὺς in marg τοῦ περὶ τὰς τῶν θεῶν τιμὰς νέμειν Va Vo τοῦ παρὰ ταῦτα τιμᾶν τοὺς θεοὺς S sed τοῦ ταῖς θεῶν τιμαῖς παραμένειν in marg, Vi τοῦ ταῖς τῶν (om Μο Wolf) θεῶν τιμαῖς παραμένειν Μο sed γράφεται καὶ οὕτως· τοῦ ταῖς τῶν θεῶν τιμαῖς παραμένειν in marg, VindD Wolf παραμύνειν pro παραμένειν Re arg p. 14 aut e Reg. Max. τοῦ περιττὰς τῷ θεῷ τιμὰς νέμειν aut e Med. Benz. τοῦ παρὰ ταῦτα τιμᾶν τοὺς θεοὺς Re 12 ὑψοῦ V ψήκου VaVo sed in hoc κ in φ corr m3 | ἐπέχειν SVi 14 ὡρίων VaVoSViVind ἐκτίσαι libri Wolf, fortasse recte cf. ad ep. 732. 1310 15 κεν- γρ μαρσυου τάσθω VoMo | μάρκου S | παρασχέτω Wolf | δίκαιον Wolf cent)

741
παρὸν ἀποδόντα ἀπηλλάχθαι χρημάτων ἐστὶν ἥττων καὶ πάντ᾿ ὂν ὑπομείνειεν, ὅπως ἔχοι χρυσίον· εἰ δ’ ἐστὶν ἱρος καὶ πει- νῶν ἐκοιμήθη πολλάκις, οὐκ οἶδα, τί ἂν κερδαίνοιμεν ἀπὸ τυ αἰκίας, δι’ ἣν εὐδοκιμήσει παρὰ τοῖς ἡμῖν ἐναντίοις.

εἰ δὲ δὴ καὶ ἀποθανεῖν αὐτῷ δεδεμένῳ συμβαίη σκόπει ποῖ τὸ πρᾶγμα ἥξει, καὶ ὅρα μὴ πολλοὺς Μάρκους ἀποφήνῃς. Μάρκος ἐΜ κρεμάμενος καὶ μαστιγούμενος κοὶ τοῦ πώ- γωνος αὐτῷ τιλλομένου πάντα ἐνεγκὼν ἀνδρείως νῦν ἰσόθεός ἐστι ταῖς τιμαῖς, κἂν φανῇ που, περιμάχητος εὐθύς. κοὶ ταῦτα εἰδὼς βασιλεὺς ἀλγεῖ μὲν ὑπὲρ τοῦ νεώ, τὸν δὲ ἄνδρα οὐκ ἀπέκτεινε.

νόμισον δὴ νόμον τὴν Μάρκου σωτηρίαν καὶ τὸν Ὠρίωνα σώσας ἔκπεμπε μὴ θαυμαζόμενον. φησὶ μὶν γὰρ οὐδὲν ἡρπακέναι, κείσθω δὲ εἰληφώς τί οὖν; εἰ πάντα ἀνήλωται. μέταλλα χρυσίου προσδοκᾷς εὑρήσειν ἐν τῷ δέρ- ματι;