Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

Δίδωμι δὴ τοῖς ἐπὶ τὴν πρεσβείαν καταστᾶσι τὸ βιβλίον, οἷς ἦν ἀπὸ τοῦ πρεσβεύειν εἴσοδος.

Ἔνθα οὐδὲν ἔλαττον ἴσχες ὧν νομίζεις πλὴν ἢ τὸ τοῖς χείροσιν ἴσον σχεῖν.

Λαμβάνει δὴ παρὰ τοῦ παιδὸς ἑαυτοῦ τὰς ἐπιστολὰς Ἀρ- γύριος καὶ φάσκων ἔχειν, ἐπειδὴ δοῦναι χρῆν, ἐζήτει μέν, [*](9 Vii α', ριθ'. Va β', μβ'. Vo β', μβ') [*](3 Seeck 93 5 Seeck 128. 123. 10 Sievers 73 not. 8. 224. Seeck 118. 365. Silomon 36 11 Seeck 173 IV 18 Obodiano Seeck 222) [*](1 δράμε W sed ε in ras m4 | πρὸς D | ἡμᾶς W sed ras m4 | διατρίβων VaVo sed in hoc β in ψ corr m3 2 γένῃ reposui e libria συγγενεῖ Wolf ἐπανορθώσεις scripsi e V Va Vo S Vind ἐπανορθώσων WD Wolf 5 Εὐαγόραν scripsi e VaVoS sed in hoc γρ διόφαντον suprascr διόφαντον W Vind D Wolf 7 διαφυγὼν πατρὸς D | δ’ VaS 8 βεροίας S cf. ep. 185. 276. 1269 10 „depravata et corrupta haec epistola atque ex diversis fragmentis male cohaerentibus conflata“ Boi vinus 11 εὔχε Va | τι Va 12 ἐνκέκλεικε V num κέκλεικε? | ὑπαργίας Va | τοῦτο Va 13 δὴ V Va Vo sed in hoc in δὲ corr m5 16 εἰ Va 17 ἶσον VaVo Wolf 18 δὲ Wolf)

137
δοῦναι δὲ οὐκ εἶχεν, ἀλλὰ κατηγόρουν δοῦλοι δούλων τε καὶ ἐλευθέρων καὶ αὖθις ἐλεύθεροι δούλων τε καὶ ἀλλήλων, καὶ κραυγὴ καὶ θόρυβος, τὰ γράμματα δὲ οὐδαμοῦ.

Πῶς, οἴει, τὴν ψυχὴν ἐδήχθην; οὐ μὴν ἠξίωσά γε συγ- γνώμην αἰτεῖν μένοντος τοῦ τραύματος, ἀλλ’ ἐπὶ τὴν ἴασιν ὁρ- μήσας ἐχρησάμην Ἑρμογένους τῇ χειρί. μετὰ τὴν ἀρχὴν καὶ ταύτα.

Σὺ δὲ οὗ μὲν ἔπεμψας μέλιτος ἡδίω τὸν καρπὸν τῶν φοι- νίκων ἔπεμψας, ὃν ἰδὼν μὲν κατεφρόνησα, φαγὼν δὲ ἐθαύ- μασα, τούτου δὲ τοῦ καρποῦ πάλιν ἡδίους ἀπέσταλκας τοὺς παρὰ Κέλσου λόγους.

ρλθ΄.

[*](W 139)

Ἀχιλλίῳ. (359/60)

Ἀλλ’ εἰ τὴν μίαν ἐπιστολὴν φάσκεις πολλάς, οὐ ταύτην γε ἔλαβον μόνην, χρηστὸς δὲ εἶ ψευδόμενος· ὁμολογεῖς γὰρ ὃ πεποιηκέναι χρῆν.