Epistulae

Libanius

Libanius. Libanius Opera, Vol 10-11. Foerster, Richard, editor. Leipzig: Teubner, 1921-1963.

ἔοικας δέ μοι βεβαιοῦν τὸν λόγον, ὃν πολλάκις ἔφην, ὡς ἐμὸς σὺ παῖς, οὐχὶ μαθητὴς μόνον. τοῦ γοῦν Σόλωνος ἀκού- εις καὶ τρέφεις τὸν πατέρα διδασκαλείων ἀπαλλαγείς.

ἀλλά [*](8 Vii α', ριη'. Va β', μα'. Vo β', μα'. S ε', ν'. W ιδ'. Vind D ϥβ΄) [*](2 cf. ep. 244. 144 Ι cf. t. III 138,10; 140, 12. Suid. s. v. γρά- φειν εἰς τάχος 5 Od. λ 15 9 Seeck 180. 365. Silomon 33 17 Plut. Sol. 22,2. Vitr. VI praef. § 3) [*](1 ὅσαπερ V sed σα corr m4 3 βουλοίμην — 5 ἐπίδοσιν praemissis verbis ἀπολαύω συντάσσεται γενικῇ, ὡς καὶ Λιβάνιος· citat Lacapenus de constr. verb. ed. G. Hermann de emend. rat. gramm. p. 382, 10 (cod. Mosq. fol. 29) 4 οὖν om Lacap | τυ σῆς ἀρχῆς reposui e libris τῆς ἀρχῆς τῆς σῆς Wolf 5 ἀφοῦπερ S 7 σκοποῦ W 9 τῷ αὐτῷ (i. e. Ὑπατίῳ) S 14 γὰρ om D 15 αὐτὸν V Va Vo SD σαυτὸν W Vind corr Wolf | ἢν reposui e libris ἂν Wolf | τοῦτο παύσῃ D | παύσῃς Vind sed ς eras | τοῦτο ante ποιῶν W Vind Wolf levi 16 ἔφης D 17 οὐχὶ reposni e libris καὶ οὐ Wolf)

136
μοι καὶ τοῦτο χάρισαι· δράμε παρ’ ἡμᾶς, οὐχ ὡς διατρίψων, ἀλλ’ ὡς ὅσον ἂν συγγένῃ χαριούμενος, ἅμα δὲ καὶ τῶν πραγ- μάτων, εἴ τι δέοιτο τῆς ἀρχῆς, ἐπανορθώσεις.

Βάκχιον δὲ φίλον ἡγούμενος οὐ κακῶς φρονεῖς. ἧκε οὖν διὰ τοῦτον τὸν φίλον, καὶ ἔτι γε δι’ ἄλλον φίλον. οὐ γὰρ ἂν βουλοίμην Εὐα- γόραν ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς εἶναί σου κρείττονα, εἴ γε ὁ μὲν πατρὸς διαφυγὼν χεῖρας ἐκ Κιλικίας ἀφῖκται σὲ ζητῶν σὺ δὲ ὢν ἐλεύθερος ἐκ Βερροίας οὐ κινήσῃ.

[*](W 138)

ρλη΄.

Δημητρίῳ. (359/60?)

ἔχει τοίνυν ὡδὶ τὸ πρᾶγμα· Ἑρμογένης οὐχ ὡς ἄν τις ἄγριος ἐκκέκλεικε τὰς θύρας, ἀλλ’ ὑπ’ ἀργίας. τούτῳ καὶ πρὸς ἡμᾶς ὕστερον ἐχρῆτο, τὰ πρῶτα δὲ συνῆμεν.