Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)
Hippolytus
Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.
ἁγιάζεται γὰρ διὰ λόγου θεοῦ καὶ ἐντεύξεως.« ἱκανὴ μὲν οὖν αὔτη ἡ φωνὴ τοῦ μακαρίου Παύλου πρὸς ἔλεγχον τῶν οὕτως βιούντων καὶ σεμνυνομένων δικαίων εἰς τὸ δεῖξαι ὅτι καὶ τοῦτο αἵρεσις. εἰ δὲ καὶ ἔτεραί τινες αἱρέσεις ὀνομάζονται Καϊνῶν, Ὀφιτῶν ἢ Νοχαϊτῶν καὶ ἑτέρων τοιούτων, οὐκ ἀναγκαῖον ἥγημαι τὰ ὑπ᾿ αὐτῶν λεγόμενα ἢ γινόμενα ἐκθέσθαι, ἴνα μὴ κἂν ἐν τούτῳ τινὸς αὐτοὺς ἢ] λόγου ἀξίους ἡγῶμαι.
ἀλλ᾿ ἐπεὶ καὶ τὰ περὶ τούτων οὐτάρκη δοκεῖ εἶναι, παρέλθωμεν ἐπὶ τὴν πᾶσι τῶν κακῶν αἰτίαν αἵρεσιν Νοητιανῶν, τήν τε ῥίζαν αὐτῆς ἀναπτύξαντες καὶ τὸν ἔνδον ὄντα ἰὸν εἰς φανερὸν ἐλέγξαντες παύσωμεν τῆς τοιαύτης πλάνης τοὺς ἀπαγομένους ὑπὸ πνεύματος βιαίου δίκην χειμάρρου.
Τάδε ἔνεστιν ἐν τῇ ἐννάτῃ τοῦ κατὰ πασῶν αἱρέσεων ἐλέγχου.
Τίς ἡ Νοητοῦ βλάσφημος ἀφροσύνη, καὶ ὅτι δόγμασιν Ἡρακλείπτου
[*](25 τοῦ σκοτεινοῦ προσέσχεν, οὐ τοῖς Χριστοῦ. 3 Ι Tim. 4, 1 — 5 (Z. 4 λέγει ὅτι, 4f τινες τῆς πίστεως) vgl. S. 216, 5f — 23 Buch IX 1 — 13 ist ediert von Chr. Wordsworth, St. Hippolytus and the church of Rome, London 1853 S. 224ff, also nach Miller und der ersten englischen Ausgabe von bunsens Hippolyt, vor ö.)[*](2 προφητέυον Ρ 11 προσελλέγχον Ρ 13 ὀνομάζοντο Ρ, ὠνομάζοντο Miller καινῶν Ρ 14 Νοαχιτῶν Volkmar, Hipp. S. 88, Ἐνωχιτῶν ö. 15f τινὸς αὐτοὺς — Ἠγῶμαι Sauppe: τινὰς αὐτοὺς ἢ — ἡγίωμαι Ρ, τινὰς αὑτοὺς ἢ — ἠγῶνται ö., τινὲς αὐτοὺς λόγου ἀξίους ἡγῶνται Bunsen Ι 385 (I 84) 17f αἵρεσι Ρ 18f ἐνδύνοντα Ρ, verb. ö. ἐνδομυχοῦντα Cruice 19 ἰὸν εἰς We.: οἱονεὶ Ρ, ἰὸν Miller 20 ἀπαγομένους Miller: ἐπαγομένους Ρ χει Ρ 21 Titel > Ρ, S. zu S. 240, 8 23 ἐλλέγχου Ρ)