Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

καθάπερ χαλκεύς τις μετακοσμῶν σίδηρον καὶ ἐκ πυρὸς εἰς ὕδωρ μεταβάπτων· πῦρ γάρ ἐστιν ὁ αἰθήρ, ὅθεν εἰς πόντον μεταβάλλει τὰς ψυχὰς ὁ δημιοργός, χθὼν δὲ ἡ γῆ· ὅθεν φησίν· ἐξ ὔδατος εἰς γῆν, ἐκ γῆς δὲ εἰς τὸν ἀέρα. τούτ᾿ ἐστὶν ὃ λέγει· [*](1 Empedokles Fr. 115, 4. 5 D. Νείκεΐ #003E; θ’ ὅς κ(ε) ἐπίορκον γτλ.) — 5.9. 10. 18 ebenda V. —9 — 18 ebenda V. 9—12) [*](1 κε Emp.: Λ·αὶ Ρ ἐπομόσσῃ Emp. 2 δαίμονες οἵτε Plut. und Hippolyts Paraphrase Ζ; 3: δαιμόνιοί τε Ρ Nach Ζ. 3 las Hipp, μακραίωνες wie Plut. (Klost.) βίοις Ρ 3 μακρεῶνας Ρ 5 μὲν] μιν Emp. bei Plut. ὥρας Ρ ἀλάλησθε Ρ 6 μακαρίας Ρ ὑπὸ Gö.: ἀπὸ Ρ 9 χρόνου χρόνον Ρ ἴδεα Ρ 11 εἰς τὰ steht in Ρ 12 μετὰ κοσμίσεις 18 γε P: μὲν γάρ σφε Emp. bei Plut., ψυχὰς > Plut. 18. 19 ποντονδέ ἐχθονὸς ausgestr.) διώκει· πόντοσδε ε. (Loch) χθονὸσ οὔδας verb. nach Plut. 19 γέα δ᾿ εἰς Ρ 22 ἢν aus ἦν Ρ)

ὅπως τὰ πάντα εἰς τὴν ἑνότητα καταντήσῃ ὑπ’ αὐτῆς ἀγόμενα. διὰ τὴν τοιαύτην οὖν τοῦ ὀλεθρίου νείκους διακόσμησιν τοῦδε τοῦ μεμε- πισμένου κόσμου πάντων ἐμψύχων ὁ Ἐμπεδοκλῆς τοὺς ἑαυτοῦ μαθητὰς ἀπέχεσθαι παρακαλεῖ· εἶναι γάρ φησι τὰ σώματα τῶν ζῴων τὰ ἐσθιόμενα ψυχῶν κεκολασμένων οἰκητήρια· καὶ ἐγκρατεῖς εἶναι τοὺς τῶν τοιούτων λόγων ἀκροωμένους τῆς πρὸς γυναῖκα ὁμιλίας διδάσκει, ἴνα μὴ συνεργάζωνται καὶ συνεπιλαμβάνωνται τῶν ἔργων, ὡν δημιουργεῖ τὸ νεῖκος, τὸ τῆς φιλίας ἔργον λύον ἀεὶ καὶ διασπῶν.