Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

πρὸς δὲ τούτοις θελήσαντα τὸν δημιουργὸν τῆς ἄνω ὀγδοάτος τὸ ἀπέραντον καὶ αἰώνιον καὶ ἀόριστον καὶ ἄχρονον μιμήσασθαι καὶ μὴ δυνηθέντα τὸ μόνιμον αὐτῆς καὶ τὸ ἀίδιον ἐκτυπῶσαι διὰ τὸ καρπὸν αὐτὸν εἶναι ὑστερήματος, εἰς τοῦτο χρόνους καὶ καιροὺς ἀριθμούς τε πολυετεῖς πρὸς τὸ αἰώνιον αὐτῆς τεθεῖσθαι, οἰόμενον έν τῷ πλήθει τῶν χρόνων μιμήσασθαι αὐτῆς τὸ ἀπέραντον.

ἐνταῦ- [*](1 Gronau, Poseidonios Lpz. 1914 S. 10 — 19 vgl. Gen. 1, 14) [*](3 τὸν] + ἑαυτῆς Iren. ἐκπεριερχομένην Gö. (circumeuntem Iren, Ρ, ἐμπεριεχομένην Epiph. ἐν > Epiph. 4 τῶν] † τριάκοντα ἐκτυποῦν Iren.: ἐκτυποῦσαν Ρ 5 ἐκπεριερχόμενον ö.: περιεχόμενον Epiph., circumeuntem Iren, lat., ἐνπεριεχόμενον (so) Ρ 6 αὐτοῦ Ρ ἀποκατάστασιν διὰ τῶν δώδεκα μηνῶν τὴν δωδεκάδα φανερὰν ποιεῖν Iren. 6 f καὶ αὑτὰς δὲ τὰς Ρ Iren, lat.: τὰς δὲ Epiph. 7 κενῆς Ρ: φαεινῆς Epiph., von apparentis IrenAiit. 8 εἶναι) † ἀλλὰ μὴν καὶ τὴν ὥραν φασί, τὸ δωδέκατον τῆς ἡμέρας, ἐκ τριάκοντα μοιρῶν κεκοσμῆσθαι διὰ τὴν εἰκόνα τῆς τριακοντάδος Iren. 9 † γὰρ Iren. Miller 10 δὴ Ρ: δὲ Epiph. (sic quoque Iren, lat.) 11 τῶν Iren.: τῆς Ρ † τὰ Iren. ö. τετηρῆσθαι Iren. ö.: μετρῆσθαι Ρ 12 γῆν Iren. Miller: αὐτὴν Ρ διῃρῆσθαι Iren. Miller: ἀνηρτῆσθαι Ρ 13 ἒν > Epiph. κατὰ κάΜον καθ᾿ ἕκαστον Ρ 14 ὡμοιωμένα Diele: ὁμοίωμα Ρ, ἐοικότα Iren., καθ’ ὁμοίωμα ö., ὁμοούσια Cruice κατὰ > Iren. Dind. a. a. Ο. S. 676 15 δύναμιν † εἶναι Iren. ö. τῆς δωδεκάδος καὶ τῶν τέκνων αὐτῆς σαφέστατον διαβεβαιοῦνται Iren. 16 θελήσαντά] † φασι Iren. 18 μόνιμον Iren. ö.: ἄμωμον Ρ τὸ > Epiph. 19 αὐτὸν > Epiph. τοῦτο > Iren. 20 κατατεθεῖσθαι Iren. οἰόμενον Iren. ö.: γενόμενον μὲν οὖν Ρ 21 ἀπέραντον Iren.: ἀόρατον Ρ)

Ταῦτα μὲν οὖν οἱ ἀπὸ τῆς Οὐαλεντίνου σχολῆς περί τε τῆς κτίσεως καὶ περὶ τοῦ παντὸς λέγουσιν, καινότερα καινότερα επιγεννῶντες, καὶ τοῦτο καρποφορίαν νομίζουσιν εἴ τις μεῖζον ὁμοίως ἐφευρὼν τερατουργεῖν όόζει.

καὶ ἐκ τῶν γραφῶν γραφῶν πρὸς τοὺς προειρημένουυς ἀριθμοὺς ἐφευρίσκοντες σύμφωνα κατηγοροῦσι Μωσέως καὶ τῶν προφητῶν, φάσκοντες ἀλληγορικῶς αὐτοὺς τὰ μέτρα τῶν αἰώνων λέγειν, ἃ παρατιθέναι μοι οὐκ ἔδοξε, <ὄν> φλύαρα ἀσύστατα, ἤδη τοῦ μακαρίου πρεσβυτέρου Εἰρηναίου δεινῶς καὶ πεπονημένης [ὠς] τὰ δὄγματα αὐτῶν διελέγξαντος, Ι παρ’ οὗ καὶ αὐτῶν [*](f. 85ν) ἐφευρήματα <παρειλήφαμεν> ἐπιδεικνύντες αὐτοὺς Πυθαγορείου καὶ ἀστρολόγων περιεργίας ταῦτα σφετερισαμένους ἐγκαλεῖν Χριστῷ ὡς ταῦτα παραδεδωκότι.

ἀλλ' ἐπεὶ ἱκανῶς νομίζω καὶ τὰ τούτων φλύαρα δόγματα ἐκτεθεῖσθαι σαφῶς τε ἐπιδεδεῖχθαι, τίνων εἶεν μαθηταὶ Μάρκος τε καὶ Κολάρβασος, οἱ τῆς Οὐαλεντίνου σχολῆς διάδοχοι γενόμενοι, ἴδωμεν τί λέγει καὶ Βασιλείδης.

Τάδε ἔνεστιν έν τῇ ἑβδόμῃ τοῦ κατὰ πασῶν αἰρέσεων ἐλέγχου·

Τίς ἡ δόξα Βασιλείδου, καὶ ὅτι τοῖς Ἀριστοτέλους δόγμασι καταπλαγεὶς ἐξ αὐτῶν τὴν αἵρεσιν συνέστησε.