Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Κατε>σκευάσθαι <δὲ> διὰ τῆς μητρὸς λέγουσι πρῶτον τὰ τέσσαρα στοιχεῖα, ἅ φησιν, πῦρ, ὕδωρ, γῆν, ἀέρα, εἰκόνα προβεβλῆσθαι τῆς ἄνω τετράδος· τὰς δὲ ἐνεργείας αὐτῶν συναριθμοῦντες, οἷον θερμόν, ψυχρόν, ὑγρόν, ξηρόν, λέγουσιν ἀκριβῶς ἐξεικονίζειν τὴν ὀγδοάδα.

ἑξῆς <δὲ> ῑ δυνάμεις οὕτω καταριθμοῦσιν· ἑπτὰ σώματα ματα κυκλοειδῆ, ἃ καὶ οὐρανοὺς καλοῦσιν, ἔπειτα τὸν περιεκτικὸν αὐτῶν κύκλον, ὃν καὶ ὄγδοον οὐρανὸν ὀνομάζουσι, πρὸς δὲ τούτοις ἥλιόν τε καὶ σελήνην.

καὶ ταῦτα ῑ ὄντα τὸν ἀριθμὸν εἰκόνας λέγουσιν εἶναι τῆς ἀοράτου δεκάδος, τῆς ἀπὸ Λόγου καὶ Ζωῆς· τὴν <δὲ> δωδεκάδα <μηνύεσθαι> διὰ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου καλουμένου. γάρ δώδεκα ζῴδεκα φανερώτατα τὴν τοῦ Ἀνθρώπου καὶ τῆς Ἐκκλησίας θυγατέρα, δωδεκάδα, ἀποσκιάζειν λέγουσι.

καὶ ἐπεὶ ἀντ<επ>εζεύχθη, φησί, τῇ τῶν ὅλων ἀνα]φορᾷ ὠκυτάτῃ ὑπαρχούσῃ ὁ ὕπερθεν οὐρανός, ὁ πρὸς αὐτῷ τῷ κύτει βαρύνων καὶ ἀντιταλαντεύων τὴν ἐκείνων ὠκύτητα τῇ ἑαυτοῦ βραδυτῆτι, ὡς ἐν τριάκοντα ἔτεσι τὴν [*](3f vgl. Gassiamis, Coll. XXIV 26, 7: centenarius numerus de sinistra transfertur in dexteram und Friedländer zu Juvenal 10, 249) [*](5 — S. 189, 2 Iren. I 17, 1. 2 S. 164 ff ff βούλομαι δέ σοι καὶ ὡς αὐτὴν τὴν κτίσιν κατ’ εἰκόνα τῶν ἀοράτων ὑπὸ τοῦ Δημιουργοῦ, ὡς ἀγνοοῦντος αὐτοῦ, κατεσκευάσθαι διὰ τῆς Μητρὸς λέγουσι διηγήσασθαι. πρῶτον μὲν τὰ τέσσαρα στοιχεῖὰ φασι πῦρ κτλ. wie Hipp.) [*](1 ex duobus lamhdis ΛΛ Iren, lat., ἐκ δύο Λ Epiph. καὶ η übersehen von Miller): > We. διὸ καὶ φεύγειν Iren. 3 ἀριστερὸν Ρ 4 αὐτοὺς Iren. We.: αὐτοῦ Ρ Epiph. 4f μετὰ σκευάσθαι Ρ, verb. aus iren. 1 16, 2 Schlu und 17, 1 κατεσκευάσθαι (s. Test.) Gö. 5 + δὲ Gö. 6 φασιν Iren, (vielleicht bei Hipp, einzusetzen) 7 ἄνω] † πρώτης Epiph. τοῖς δὲ ἐνεργείοις αὐτῶ Ρ, verb. nach Iren. δὲ] τε Iren. συναριθμουμένας Iren. 8 θερμόν τε καὶ ψυχρόν, ξηρόν τε καὶ ὑγρόν Epiph. (humectum et aridiim Iren, lat.) λἐγουσιν > Iren. 9 ἑξῆς Epiph. ö.: ἐξ ἧς Ρ Iren. lat. + t] vor ι wohl ein ausgestrichener Buchst, μ Miller) Ρ ἑπτὰ] † μὲν Iren. 12 2 > Iren. 13 Ζωῆς] + προελθούσης Iren. + δὲ Iren. We. Iren., † δὲ μηνύσεθαι ö. καλουμένου κύκλου ~ Epiph. τὰ Iren. We.: ταῦτα Ρ 16 ἀποσκιάζειν ö. ἐπισκιάζειν Ρ, σκιαγραφεῖν Iren. 16f ἀντεπεζεύχθη Iren. ö.: ἀντεζεύχθη (so) Ρ 17 φασί Iren. φορᾶ Iren. ö.: ἀναφορᾶ Ρ 19 ἐκείνων Iren. We.: ἐκείνου Ρ ὥστε αὐτὸν ἐν Epiph.)

τὴν σελήνην τε πάλιν τὸν οὐρανὸν ἐκπεριερχομένην ἐν τριάκοντα ἡμέραις, διὰ τῶν ἡμερῶν τὸν ἀριθμὸν τῶν αἰώνων ἐκτυποῦν· καὶ τὸν [*](f. 85r) ἥλιον δέ, ἐν δώδεκα μησὶν ἐκπεριερχόμενον καὶ τερματίζοντα τὴν κυκλικὴν αὑτοῦ ἀποκατάστασιν, τὴν δωδεκάδα φανεροῦν·

καὶ αὐτὰς δὲ τὰς ἡμέρας, δώδεκα ὡρῶν τὸ μέτρον ἐχούσας, τύπον τῆς κενῆς δωδεκάδος εἶναι· καὶ αὐτοῦ δὲ τοῦ ζῳδιακοῦ κύκλου τὴν περίμετρον εἶναι μοιρῶν τριακοσίων ἑξήκοντα, ἕκαστον <γὰρ> ζῴδιον ἔχειν τριάκοντα.

οὕτω δὴ καὶ διὰ τοῦ κύκλου τὴν εἰκόνα τῆς συναφείας τῶν δώδεκα πρὸς <τὰ> τριάκοντα τετηρῆσθαι λέγουσιν· μὴν καὶ τὴν γῆν εἰς δώδεκα κλίματα διῃρῆσθαι φάσκοντες καὶ καθ ἐν ἕκαστον κλίμα ἀνὰ μίαν δύναμιν ἐκ τῶν οὐρανῶν κατὰ κάθετον ὐποδεχομένην καὶ ὡμοιωμένα τίκτουσαν τέκνα τῇ καταπεμπούσῃ [κατὰ] τὴν ἀπόρροιαν δυνάμει, τύπον <εἶναι> τῆς ἄνω δωδεκάδος.