Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

Ταῦτα μὲν οὐν πρόδηλα εἶναι πᾶσιν ἐλπίζω τοῖς ὑγιαίνοντα νοῦν κεκτημένοις ὄντα ἄκυρα καὶ μακρὰν τῆς κατὰ θεοσέβειαν γνώσεως, ὄντα μέρη ἀστρολογικῆς λογικῆς ἐφευρέσεως καὶ ἀριθμητικῆς Πυθαγορείου, καθὼς οἱ φιλομαθεῖς εἴσεσθε, ἐν τοῖς προμεριμνηθεῖσιν ἡμῖν ἐκκειμένων τούτων τῶν δογμάτων.

ἵνα δὲ σαφέστερον τούτους ἐπιδείξωμεν οὐ Χριστοῦ μαθητάς, ἀλλὰ Πυθαγόρου καὶ τῶν περὶ τὰ μετέωρα τῶν ἄστρων ἀπ(ει)λημμένων, ὅσα ἐπιτομῇ δυνατόν ἐστιν ἐκθήσομαι. λέγουσι γὰρ ταῦτα· ἐκ μονάδος καὶ δυάδος τὰ ὅλα συνεστάναι, καὶ ἀπὸ μὲν] μονάδος ἕως τῶν τεσσάρων ἀριθμοῦντες, οὕτως γεννῶσι τὴν δεκάδα.

πάλιν δ’ αὖ δυὰς προελθοῦσα ἕως τοῦ ἐπισή- [*](2f Mark. 14, 62 mit Par.? — 3 Mark. 1, 10 — 6 f vgl. Gen. 1, 26 — 14 f 2 (IV 43) IV 51 — — S. 185, 6 πεπλανῆσθαι aus Iren. 1 16, 1 S. 157f, folgt das z S. 185, 6 Citierte) [*](1 τοῦτο Epiph. (hunc esse spirituni lat.) Gö.: τοῦτον Ρ 1 f πνεῦμα τὸ διὰ τοῦ <+ στόματος τοῦ lat.> Ἰησοῦ τὸ ὁμολ. Iren. 1 λαλῆσαν Epiph., locutus est Iren, lat.): ἔφασαν Ρ 2 υἱοῦ] Ἰησοῦ? ö. (Iren.) ἑαυτὸ We.: ἑαυτὸν Ρ Epiph. φανερώσαν so Ρ: φανερώσαντα Epiph. 3 κατελθὸν μὲν εἰς τὸν Ἰησοῦν, ἡνῶσθαι δ’ αὐτῷ Epiph., descenclens quidem in lesum unitus est lat. † καὶ Iren. Gö. 4 φησίν Iren. † τῆς Epiph. ö. ἐκ hat P) 5 Ἰησοῦν1 Ρ Iren, lat.: > Epiph. Gö. 6 † εἰς Iren. We. S Iren, lat.: τὸν Epiph. χωρίσαντα Ρ 8 f χωρήσαντα ἐσχηκέναι δὲ] αὐτόν τε τὸν Ἄνθρωπον Epiph., capientem habere et ipsum Hominem Iren. lat. 8 εἶναι > 9 αὐτόν1 ] † τε Iren. λόγον καὶ τὸν Iren. † τὸν Epiph. Miller 14 προμεριμνησθεῖσιν Ρ 16 οὐ Χριστοῦ Miller: οὐχὶ Ρ 17 ἄστρων] ἀριθμῶν Cruice ἀπειλημμένων Croice: ἀπ . . λημένων Ρ, ἀπησχολημένων We. ὅσα <ἐν> We. Index ἐπιτὸ μὴ Ρ 18 ἐκ μονάδος καὶ δυάδος φάσκοντες τὸ ὅλα Iren. 19 μὲν > Iren. We. 20 δεκάδα] † μία γὰρ καὶ δύο καὶ τρεῖς καὶ τέσσαρες ἐπὶ τὸ αὐτὸ τᾶς δέκα Αἰώνων ἀπεκύησαν ἀριθμόν Iren. αὖ ἡ δυὰς ἀπ᾿ αὐτῆς προελθοῦσα Iren.)

185
μου, οἶον δύο καὶ τέσσαρα καὶ ἕξ, τὴν δωδεκάδα ἐπέδειξε. καὶ πάλιν ἀπὸ τῆς δυάδος ἀριθμούντων ἡμῶν ἕως τῶν δέκα ἡ τριακοντὰς ἀνεδείχθη, ἐν ᾐ ὀγδοὰς καὶ δεκὰς καὶ δωδεκάς.

τὴν οὖν δωδεκάδα διὰ τὸ ἐπίσημον ἐσχηκέναι συνεπακολουθῆσαν αὐτῇ τὸ ἐπίσημον πάθος <λέγουσι> καὶ διὰ τοῦτο περὶ τὸν δωδέκατον ἀριθμὸν τοῦ γενομένου τὸ πρόβατον ἀποσκιρτῆσαν πππεπλανῆσθαι, ὁμοίως δὲ καὶ ἐκ τῆς δεκάδος.

καὶ ἐπὶ τούτων τὴν δραχμὴν λέγουσιν, ἣν ἀπολέσασα γυνὴ ἅψασα λύχνον ἐζήτει, τήν τε ἐπὶ ἑνὶ προβάτῳ ἀπώλειαν καὶ τὴν τῶν ἐνενήκοντα ἐννέα συντιθέντες ἑαυτοῖς ἀριθμοὺς μυθεύουσιν, ὡς τῶν ἕνδεκα ἐπισυμπλεκομένων μένων τοῖς ἐννέα ποιεῖν τὸν τῶν ἐνενήκοντα ἐννέα ἀριθμόν, καὶ τούτου χάριν λέγεσθαι τὸ ἀμήν, περιέχον ἀριθμὸν ἐνενήκοντα ἐννέα.