Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Περὶ δὲ τῆς τούτου δημιουργίας οὕτως λέγει· ἀπὸ τῆς τετράδος τῆς δευτέρας δυνάμεις ἀπορρυείσας δεδημιουργηκέναι τὸν ἐπὶ γῆς φανέντα Ἰησοῦν, καὶ τοῦ Λόγου τὸν τόπον ἀναπεπληρωκέναι τὸν ἄγγελον Γαβριήλ, τῆς δὲ Ζωῆς τὸ ἄλγιον πνεῦμα, τοῦ δὲ Ἀνθρώπου τὴν τοῦ ὑψίστου δύναμιν, τῆς δὲ Ἐκκλησίας τὴν παρθένον. οὕτως ὁ κατ’ οἰκονομίαν διὰ τῆς Μαρίας γενεσιουργεῖται παρ’ αὐτῶ ἄνθρωπος.

ἐλθόντος δὲ αὐτοῦ εἰς τὸ ὕδωρ, κατελθεῖν εἰς αὐτὸν ὡς περι- στερὰν τὸν ἀναβαίνοντα ἄνω καὶ πληρώσαντα τὸν δωδέκατον ἀριθμόν, ἐν ᾦ ὑπάρχει τὸ σπέρμα τούτων τῶν συγκατασπαρέντων αὐτῷ καὶ συγκαταβάντων καὶ συναναβάντων.

ταύτην δὲ τὴν δύναμιν τὴν καταβᾶσαν εἰς αὐτὸν <σπέρμα> φησὶν εἶναι τοῦ πληρώματος, ἔχον ἑαυτῷ καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸν τήν τε διὰ τούτων γινωσκομένην ἀνονόμαστον δύναμιν τῆς Σιγῆς καὶ τοὺς ἅπαντας αἰῶνας.

καὶ [*](5 S. zu S. 182, 9 — 7 — 9 Iren. Ι 15, 3 S. 149 Η. ἀπὸ τετράδος γὰρ προῆλθον οἱ Αἰῶνες. ἦν δὲ ἐν τῇ τετράδι Ἄνθρωπος καὶ Ἐκκλησία, Λόγος καὶ Ζωή. ἀπὸ τούτων οὖν δυνάμεις, φησίν, ἀπορρυεῖσαι ἐγενεσιούργησαν Ἰησοῦν — 9 — S. 184, 10 örtlich aus Iren. Ι 15, 3 — —11 vgl. Luk. 1, 26 — 38 — 13—15 vgl. S. 179, 5. 6) [*](1 f ὀγδοήκοντα ὀκτώ. ἔχεις σαφῶς καὶ τὴν ὑπερουράνιον τοῦ Ἰησοῦ κατ αὐτοὺς γένεσιν. διὸ καὶ τὸν ἀλφάβητον Α et Β lat.) τῶν Ἑλλήνων ἔχειν Iren. 1 τὸν Dind. (s. Iren, und zu Ζ. 4): τὸ Ρ 2 τὸν Ἑ. ἔχειν We. s. Iren.: τὸ ἑλλ. ἔχει Ρ † καὶ δεκάδας ὀκτώ Iren. Miller 4 ἐπιδεικνύοντα Ρ (Iren.): ἐπιδεικνύον ö., s. zu Ζ. 1 Ἰησοῦν] † τὸν Iren. ἐκ] † τῶν Epiph. συνεστῶτα τῶν Iren. Gö.: τῶν συνεστότων (so) Ρ 5 † καὶ ω Iren. Gö. 5f πάντων] † αὐτοῦ Iren. 8 ἀπορυεῖσα δεδημιουργικέναι Ρ 9 τὸν τόπον Iren. Gö.: τοῦτον Ρ τοῦ λόγου ἀναπεπληρωκέναι τὸν τόπον Epiph. 11 τὸν δὲ τῆς ἐκκλησίας τόπον ἡ παρθένος ἐπέδειξεν Iren. οὕτως) † τε Iren. 12 αὐτῷ Iren. ö.: αὐτῶν Ρ 12 f ἄνθρωπος] † ὃν ὁ πατὴρ τῶν ὅλων διελθόντα διὰ μήτρας ἐξελέξατο διὰ Λόγου εἰς ἐπίγνωσιν αὐτοῦ Iren. 14 τὸν ἀναδραμόντα Iren., τὸν ἀναβάντα? ö. πληρῶσαι Cruice (Iren, lat.?) 15 συσπαρέντων Iren. 16 αὐτὴν δὲ Iren. 17 κατελθοῦσαν (quae descendit) σπέρμα φησὶν ’en. † σπέρμα Iren. Gö. πληρώματος Ρ: πατρὸς Iren.)

εἶναι οὖν τὸν Ἰησοῦν ὄνομα μὲν τοῦ ἐκ τῆς οἰκονομίας ἀνθρώπου λέγει, τεθεῖσθαι δὲ <εἰς> ἐξομοίωσιν καὶ μόρφωσιν τοῦ μέλλοντος εἰς αὐτὸν κατέρχεσθαι Ἀνθρώπου, ὃν χωρήσαντα ἐσχηκέναι αὐτόν, αὐτόν τε εἶναι τὸν Ἀνθρωπον, αὐτὸν τὸν Λόγον, αὐτὸν τὸν Πατέρα κοὶ <τὸν> καὶ τὴν Σιγὴν καὶ τὴν Ἀλήθειαν καὶ Ἐκκλησίαν καὶ Ζωήν.