Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

καὶ ταυ] μὲν τῆς #x003E; τετράδος ὀνόματα, ἅγια ἁγίων νοούμενα καὶ μὴ δυνάμενα λεχθῆναι, γινώσκεσθαι δὲ ὑπὸ μόνου τοῦ Υἱοῦ, ταῦτα ὁ Πατὴρ<οἶ>δε τίνα ἐστί. τὰ #x003E; μετὰ σιωπῆς καὶ μετὰ πίστεως ὀνομαζόμενα παρ αὐτῷ ἐστι ταῦτα· Ἄρρητος καὶ Σιγή, Πατὴρ καὶ Ἀλήθεια.

ταύτης δὲ τῆς τετράδος ὁ σύμπας ἀριθμός ἐστι στοιχείων εἰκοσιτεσσάρων. ὁ γὰρ Ἄρρητος ἔχει στοιχεῖα ἑπτά, ἡ Σειγὴ πέντε καὶ ὁ Πατὴρ πέντε καὶ #x003E; Ἀλήθεια ἑπτά. ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ δευτέρα τετράς, Λόγος καὶ Ζωή, Ἄνθρωπος καὶ Ἐκκλησία τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν τῶν στοιχείων ἀνέδειξαν. καὶ τὸ τοῦ Σωτῆρος ῥητὸν ὄνομα <τουτέστι τὸν Ἰησοῦν> [*](1 Psal. 18, 2 — 1 — 6 Iren. Ι 14, 8 καὶ διὰ τοῦτο ἔν τε πόνοις καὶ ταλαιπωρίαις ψυχὴ γενομένη, εἰς διυλισμὸν αὑτῆς ἐπιφωνεῖ τὸ ω εἰς σημεῖον αἰνέσεως, ἵνα γνωρίσασα ἡ ἄνω ψυχὴ τὸ συγγενὲς αὐτῆς βοηθὸν αὐτῇ καταπέμψῃ, dann nach einer Recapitulation Ι 15, 1 οὕτως οὖν ἀπαγγέλλει ἡ πάνσοφος αὐτῷ Σιγὴ τὴν γένεσιν τῶν εἰκοσιτεσσάρων στοιχείων — 6 — S. 183, 6 w"ortlich aus Iren. Ι 15, 1. 2 S. 144 ff Η.) [*](1 οὐρανοὶ Ρ Iren. lat. : οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν Epiph. 2 ὡς > (Correctur zu Ζ. 3 ὀπίσω?) 3 αἰνεῖται falsch Harvey S. 143 ὅπως] ὀπίσω Ρ 4 καταπέμψει Ρ 7 προβολαί] † καθὰ προείρηται Iren. 7 δὶς Ρ: ἐπὶ Epiph. (qtiae duplicatae diiae faetae sunt Iren, lat.) οὐσίαι Ρ 8 γὰρ δύο τέσσαρα Epiph. 9 συντεθῆσαι Ρ 10 τὰς εἰκ.] † ἀπεκύησαν μορφάς Iren. τὰ μὲν Iren.: ταῦτα μὲν Ρ 11 † πρώτης Iren. Miller 12 δὲ > Epiph. ö. (intelleguntur α solo filio Iren, lat.) ταῦτα F: ἃ Iren. οἶδε Iren.: δὲ Ρ 13 τὰ — πίστεως Ρ: τὰ δὲ σεμνὰ καὶ μετὰ πίστεως Epiph., quae cum gravitate et honore et fide nominantur Iren. lat. † δὲ Iren., s. zu Z. 12 14 πατήρ] † τε Epiph. 16 ἄρρητος ὄνομα γράμματα ἔχει ἐν ἑαυτῷ ἑπτά Iren. ἡ] † δὲ Epiph. Σειγὴ Iren, lat.: σιγὴ) Ρ Epiph. † ἡ Iren.: > Ρ (anders Miller) ἑπτὰ † ἃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ τά δὶς πέντε καὶ δὶς ἑπτὰ τὸν τῶν εἰκοσιτεσσάρων ἀριθμὸν ἀνεπλήρωσεν Iren. 19 σωτῆρος] † δὲ Iren. † τουτέστι τὸν Ἰησοῦν ö. aus S. 182, 2 Ἰησοῦς Iren, lat., ὀκτὼ καὶ δέκα (aus ιݲηݲ 7μσοῦς lat, ὀπτὼ καὶ δὲκα (απε τῆ) Ερίπη.)

Ὁ δὲ Ἰησοῦς ταύτην μὲν ἔχει τὴν ἄρρητον γένεσιν· ἀπὸ γὰρ τῆς μητρὸς τῶν ὅλων, τῆς πρώτης τετράδος, ἐν θυγατρὸς τρόπῳ προῆλθεν ἡ δευτέρα τετράς, καὶ ἐγένετο ὀγδοάς, ἐξ ἡς προῆλθεν ἡ δεκάς· οὕτως ἐγένετο ἰῶτα εἶτα] δεκαοκτώ.

ἡ οὖν δεκὰς ἐπισυνελθοῦσα τῇ ὀγδοάδι καὶ δεκαπλασίονα αὐτὴν ποιήσασα τὸν τῶν ὀγδοήκοντα <προεβίασεν ἀἀριθμόν, καὶ τὰ ὀγδοήκοντα> τὸν τῶν ὀκτακοσίων ἀριθμὸν ἐγέννησεν, ὥστε εἶναι τὸν ἅπαντα τῶν γραμμάτων ἀριθμὸν ἀπὸ ὀγδοάδος εἰς δεκάδα προελθόντα εἶναι] ηݲ καί πݲ καὶ ωݲ ὅ ἐστιν Ἰησοῦς· τὸ γὰρ Ἰησοῦς ὄνομα [*](2 nach Usener, Weihnachtsfest2 S. 23 12 wurde gerechnet: ἰῶτα ἦτα σῖγμα οὐ ὖ ψειλόν σάν = 24 Buchstaben — 8 —10 vgl. Zahn, Gesch. des neutest. Kanons I 7596 _ 9 Apok. Joh. 22, 13, vgl. 1, 8. 21, 6 — 9f vgl. S. 179, 6f) [*](1 δ’ ἄρρητον Iren. Miller: δὲ ῥητὸν Ρ 1 f ἐπ’ — ἓν > Iren. 2 ἓν Miller: ἐγγραμμάτων Ρ [ ] s. zu S. 181, 19 στοιχείων ἐστὶν > 3 δὲ Ρ: et Iren. lat. > Epiph. χριστὸς Ρ Iren. γραμμάτων δώδεκα Iren. δὲ] τῶ δὲ Ρ τῷ > Epiph. 4 καὶ αὐτὸ — 8 τριάκοντα <Iren. 4 f ἀριθμούμενον Ρ, verb. ö., vgl. Ζ. 2 5 συναριθμούμενον? We., d. h. die Buchstaben von Χριστὸς wären zuzuzählen χριστὸν Ρ 6 χεῖ Miller: xݲρݲιݲ δύο] ἐψιλὸν ἑξ Dindorf, Epiph. III 2 S. 671 7 νݲ Ρ: σὰν Miller, σῖγμα πέντε statt τριῶν) Dindorf; Pasquali ält V fest und schreibt Ζ. 5 χρειστὸν χριστὸν Ρ) 8 — 10 διὰ τοῦτό φησιν αὑτὸν α καὶ ω, ἵνα τὴν περιστερὰν μηνίσῃ, τοῦτον ἔχοντος τὸν ἀριθμὸν τούτου τοῦ όρνέου Iren. 11 μὲν > ݲ vielleicht bei Hipp, zu streichen ἔχει] † φησί Iren. 12 ὅλων] † τουτέστι Iren. lat. τόπω Iren. lat. 13 προσῆλθεν Ρ 13 f προῆλθε δεκάς Epiph. 14 ἰῶτα εῖτα (d. h. ἦτα) > Iren. Gö. 14 f δεκὰς καὶ ὀγδοάς Iren, lat.) ἐπισυνελθοῦσα Iren. Miller: ἔστη συνελθοῦσα Ρ 16 <> Iren. > Ρ 16 f δεκαπλασιάσαντα Ρ 17 ἐγέννησαν Ρ 18 ὀγδοάδος ὀγοδάδα) Ρ προσελθόντα Ρ εἶναι > Iren. Miller 19 ηݲ] ὴτα P)

καὶ τὸν ἀλφάβητον δὲ τὸν Ἑλληνικὸν ἔχειν μονάδας ὀκτὼ <καὶ δεκάδας καὶ ἑκατοντάδας ὀκτώ, τὴν τῶν ὀκτακοσίων ὀγδοηκονταοκτὼ ψῆφον ἐπιδεικνύοντα, τουτέστι τὸν Ἰησοῦν, ἐκ πάντων συνεστῶτα τῶν ἀριθμῶν. καὶ διὰ τοῦτο ἄλφα <καὶ ωݲ ὀνομάζεσθαι αὐτόν τὴν γένεσιν σημαίνοντα.

Περὶ δὲ τῆς τούτου δημιουργίας οὕτως λέγει· ἀπὸ τῆς τετράδος τῆς δευτέρας δυνάμεις ἀπορρυείσας δεδημιουργηκέναι τὸν ἐπὶ γῆς φανέντα Ἰησοῦν, καὶ τοῦ Λόγου τὸν τόπον ἀναπεπληρωκέναι τὸν ἄγγελον Γαβριήλ, τῆς δὲ Ζωῆς τὸ ἄλγιον πνεῦμα, τοῦ δὲ Ἀνθρώπου τὴν τοῦ ὑψίστου δύναμιν, τῆς δὲ Ἐκκλησίας τὴν παρθένον. οὕτως ὁ κατ’ οἰκονομίαν διὰ τῆς Μαρίας γενεσιουργεῖται παρ’ αὐτῶ ἄνθρωπος.

ἐλθόντος δὲ αὐτοῦ εἰς τὸ ὕδωρ, κατελθεῖν εἰς αὐτὸν ὡς περι- στερὰν τὸν ἀναβαίνοντα ἄνω καὶ πληρώσαντα τὸν δωδέκατον ἀριθμόν, ἐν ᾦ ὑπάρχει τὸ σπέρμα τούτων τῶν συγκατασπαρέντων αὐτῷ καὶ συγκαταβάντων καὶ συναναβάντων.

ταύτην δὲ τὴν δύναμιν τὴν καταβᾶσαν εἰς αὐτὸν <σπέρμα> φησὶν εἶναι τοῦ πληρώματος, ἔχον ἑαυτῷ καὶ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱὸν τήν τε διὰ τούτων γινωσκομένην ἀνονόμαστον δύναμιν τῆς Σιγῆς καὶ τοὺς ἅπαντας αἰῶνας.

καὶ [*](5 S. zu S. 182, 9 — 7 — 9 Iren. Ι 15, 3 S. 149 Η. ἀπὸ τετράδος γὰρ προῆλθον οἱ Αἰῶνες. ἦν δὲ ἐν τῇ τετράδι Ἄνθρωπος καὶ Ἐκκλησία, Λόγος καὶ Ζωή. ἀπὸ τούτων οὖν δυνάμεις, φησίν, ἀπορρυεῖσαι ἐγενεσιούργησαν Ἰησοῦν — 9 — S. 184, 10 örtlich aus Iren. Ι 15, 3 — —11 vgl. Luk. 1, 26 — 38 — 13—15 vgl. S. 179, 5. 6) [*](1 f ὀγδοήκοντα ὀκτώ. ἔχεις σαφῶς καὶ τὴν ὑπερουράνιον τοῦ Ἰησοῦ κατ αὐτοὺς γένεσιν. διὸ καὶ τὸν ἀλφάβητον Α et Β lat.) τῶν Ἑλλήνων ἔχειν Iren. 1 τὸν Dind. (s. Iren, und zu Ζ. 4): τὸ Ρ 2 τὸν Ἑ. ἔχειν We. s. Iren.: τὸ ἑλλ. ἔχει Ρ † καὶ δεκάδας ὀκτώ Iren. Miller 4 ἐπιδεικνύοντα Ρ (Iren.): ἐπιδεικνύον ö., s. zu Ζ. 1 Ἰησοῦν] † τὸν Iren. ἐκ] † τῶν Epiph. συνεστῶτα τῶν Iren. Gö.: τῶν συνεστότων (so) Ρ 5 † καὶ ω Iren. Gö. 5f πάντων] † αὐτοῦ Iren. 8 ἀπορυεῖσα δεδημιουργικέναι Ρ 9 τὸν τόπον Iren. Gö.: τοῦτον Ρ τοῦ λόγου ἀναπεπληρωκέναι τὸν τόπον Epiph. 11 τὸν δὲ τῆς ἐκκλησίας τόπον ἡ παρθένος ἐπέδειξεν Iren. οὕτως) † τε Iren. 12 αὐτῷ Iren. ö.: αὐτῶν Ρ 12 f ἄνθρωπος] † ὃν ὁ πατὴρ τῶν ὅλων διελθόντα διὰ μήτρας ἐξελέξατο διὰ Λόγου εἰς ἐπίγνωσιν αὐτοῦ Iren. 14 τὸν ἀναδραμόντα Iren., τὸν ἀναβάντα? ö. πληρῶσαι Cruice (Iren, lat.?) 15 συσπαρέντων Iren. 16 αὐτὴν δὲ Iren. 17 κατελθοῦσαν (quae descendit) σπέρμα φησὶν ’en. † σπέρμα Iren. Gö. πληρώματος Ρ: πατρὸς Iren.)

εἶναι οὖν τὸν Ἰησοῦν ὄνομα μὲν τοῦ ἐκ τῆς οἰκονομίας ἀνθρώπου λέγει, τεθεῖσθαι δὲ <εἰς> ἐξομοίωσιν καὶ μόρφωσιν τοῦ μέλλοντος εἰς αὐτὸν κατέρχεσθαι Ἀνθρώπου, ὃν χωρήσαντα ἐσχηκέναι αὐτόν, αὐτόν τε εἶναι τὸν Ἀνθρωπον, αὐτὸν τὸν Λόγον, αὐτὸν τὸν Πατέρα κοὶ <τὸν> καὶ τὴν Σιγὴν καὶ τὴν Ἀλήθειαν καὶ Ἐκκλησίαν καὶ Ζωήν.