Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

καὶ ταυ] μὲν τῆς #x003E; τετράδος ὀνόματα, ἅγια ἁγίων νοούμενα καὶ μὴ δυνάμενα λεχθῆναι, γινώσκεσθαι δὲ ὑπὸ μόνου τοῦ Υἱοῦ, ταῦτα ὁ Πατὴρ<οἶ>δε τίνα ἐστί. τὰ #x003E; μετὰ σιωπῆς καὶ μετὰ πίστεως ὀνομαζόμενα παρ αὐτῷ ἐστι ταῦτα· Ἄρρητος καὶ Σιγή, Πατὴρ καὶ Ἀλήθεια.

ταύτης δὲ τῆς τετράδος ὁ σύμπας ἀριθμός ἐστι στοιχείων εἰκοσιτεσσάρων. ὁ γὰρ Ἄρρητος ἔχει στοιχεῖα ἑπτά, ἡ Σειγὴ πέντε καὶ ὁ Πατὴρ πέντε καὶ #x003E; Ἀλήθεια ἑπτά. ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ δευτέρα τετράς, Λόγος καὶ Ζωή, Ἄνθρωπος καὶ Ἐκκλησία τὸν αὐτὸν ἀριθμὸν τῶν στοιχείων ἀνέδειξαν. καὶ τὸ τοῦ Σωτῆρος ῥητὸν ὄνομα <τουτέστι τὸν Ἰησοῦν> [*](1 Psal. 18, 2 — 1 — 6 Iren. Ι 14, 8 καὶ διὰ τοῦτο ἔν τε πόνοις καὶ ταλαιπωρίαις ψυχὴ γενομένη, εἰς διυλισμὸν αὑτῆς ἐπιφωνεῖ τὸ ω εἰς σημεῖον αἰνέσεως, ἵνα γνωρίσασα ἡ ἄνω ψυχὴ τὸ συγγενὲς αὐτῆς βοηθὸν αὐτῇ καταπέμψῃ, dann nach einer Recapitulation Ι 15, 1 οὕτως οὖν ἀπαγγέλλει ἡ πάνσοφος αὐτῷ Σιγὴ τὴν γένεσιν τῶν εἰκοσιτεσσάρων στοιχείων — 6 — S. 183, 6 w"ortlich aus Iren. Ι 15, 1. 2 S. 144 ff Η.) [*](1 οὐρανοὶ Ρ Iren. lat. : οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν Epiph. 2 ὡς > (Correctur zu Ζ. 3 ὀπίσω?) 3 αἰνεῖται falsch Harvey S. 143 ὅπως] ὀπίσω Ρ 4 καταπέμψει Ρ 7 προβολαί] † καθὰ προείρηται Iren. 7 δὶς Ρ: ἐπὶ Epiph. (qtiae duplicatae diiae faetae sunt Iren, lat.) οὐσίαι Ρ 8 γὰρ δύο τέσσαρα Epiph. 9 συντεθῆσαι Ρ 10 τὰς εἰκ.] † ἀπεκύησαν μορφάς Iren. τὰ μὲν Iren.: ταῦτα μὲν Ρ 11 † πρώτης Iren. Miller 12 δὲ > Epiph. ö. (intelleguntur α solo filio Iren, lat.) ταῦτα F: ἃ Iren. οἶδε Iren.: δὲ Ρ 13 τὰ — πίστεως Ρ: τὰ δὲ σεμνὰ καὶ μετὰ πίστεως Epiph., quae cum gravitate et honore et fide nominantur Iren. lat. † δὲ Iren., s. zu Z. 12 14 πατήρ] † τε Epiph. 16 ἄρρητος ὄνομα γράμματα ἔχει ἐν ἑαυτῷ ἑπτά Iren. ἡ] † δὲ Epiph. Σειγὴ Iren, lat.: σιγὴ) Ρ Epiph. † ἡ Iren.: > Ρ (anders Miller) ἑπτὰ † ἃ ἐπὶ τὸ αὐτὸ τά δὶς πέντε καὶ δὶς ἑπτὰ τὸν τῶν εἰκοσιτεσσάρων ἀριθμὸν ἀνεπλήρωσεν Iren. 19 σωτῆρος] † δὲ Iren. † τουτέστι τὸν Ἰησοῦν ö. aus S. 182, 2 Ἰησοῦς Iren, lat., ὀκτὼ καὶ δέκα (aus ιݲηݲ 7μσοῦς lat, ὀπτὼ καὶ δὲκα (απε τῆ) Ερίπη.)

Ὁ δὲ Ἰησοῦς ταύτην μὲν ἔχει τὴν ἄρρητον γένεσιν· ἀπὸ γὰρ τῆς μητρὸς τῶν ὅλων, τῆς πρώτης τετράδος, ἐν θυγατρὸς τρόπῳ προῆλθεν ἡ δευτέρα τετράς, καὶ ἐγένετο ὀγδοάς, ἐξ ἡς προῆλθεν ἡ δεκάς· οὕτως ἐγένετο ἰῶτα εἶτα] δεκαοκτώ.

ἡ οὖν δεκὰς ἐπισυνελθοῦσα τῇ ὀγδοάδι καὶ δεκαπλασίονα αὐτὴν ποιήσασα τὸν τῶν ὀγδοήκοντα <προεβίασεν ἀἀριθμόν, καὶ τὰ ὀγδοήκοντα> τὸν τῶν ὀκτακοσίων ἀριθμὸν ἐγέννησεν, ὥστε εἶναι τὸν ἅπαντα τῶν γραμμάτων ἀριθμὸν ἀπὸ ὀγδοάδος εἰς δεκάδα προελθόντα εἶναι] ηݲ καί πݲ καὶ ωݲ ὅ ἐστιν Ἰησοῦς· τὸ γὰρ Ἰησοῦς ὄνομα [*](2 nach Usener, Weihnachtsfest2 S. 23 12 wurde gerechnet: ἰῶτα ἦτα σῖγμα οὐ ὖ ψειλόν σάν = 24 Buchstaben — 8 —10 vgl. Zahn, Gesch. des neutest. Kanons I 7596 _ 9 Apok. Joh. 22, 13, vgl. 1, 8. 21, 6 — 9f vgl. S. 179, 6f) [*](1 δ’ ἄρρητον Iren. Miller: δὲ ῥητὸν Ρ 1 f ἐπ’ — ἓν > Iren. 2 ἓν Miller: ἐγγραμμάτων Ρ [ ] s. zu S. 181, 19 στοιχείων ἐστὶν > 3 δὲ Ρ: et Iren. lat. > Epiph. χριστὸς Ρ Iren. γραμμάτων δώδεκα Iren. δὲ] τῶ δὲ Ρ τῷ > Epiph. 4 καὶ αὐτὸ — 8 τριάκοντα <Iren. 4 f ἀριθμούμενον Ρ, verb. ö., vgl. Ζ. 2 5 συναριθμούμενον? We., d. h. die Buchstaben von Χριστὸς wären zuzuzählen χριστὸν Ρ 6 χεῖ Miller: xݲρݲιݲ δύο] ἐψιλὸν ἑξ Dindorf, Epiph. III 2 S. 671 7 νݲ Ρ: σὰν Miller, σῖγμα πέντε statt τριῶν) Dindorf; Pasquali ält V fest und schreibt Ζ. 5 χρειστὸν χριστὸν Ρ) 8 — 10 διὰ τοῦτό φησιν αὑτὸν α καὶ ω, ἵνα τὴν περιστερὰν μηνίσῃ, τοῦτον ἔχοντος τὸν ἀριθμὸν τούτου τοῦ όρνέου Iren. 11 μὲν > ݲ vielleicht bei Hipp, zu streichen ἔχει] † φησί Iren. 12 ὅλων] † τουτέστι Iren. lat. τόπω Iren. lat. 13 προσῆλθεν Ρ 13 f προῆλθε δεκάς Epiph. 14 ἰῶτα εῖτα (d. h. ἦτα) > Iren. Gö. 14 f δεκὰς καὶ ὀγδοάς Iren, lat.) ἐπισυνελθοῦσα Iren. Miller: ἔστη συνελθοῦσα Ρ 16 <> Iren. > Ρ 16 f δεκαπλασιάσαντα Ρ 17 ἐγέννησαν Ρ 18 ὀγδοάδος ὀγοδάδα) Ρ προσελθόντα Ρ εἶναι > Iren. Miller 19 ηݲ] ὴτα P)

καὶ τὸν ἀλφάβητον δὲ τὸν Ἑλληνικὸν ἔχειν μονάδας ὀκτὼ <καὶ δεκάδας καὶ ἑκατοντάδας ὀκτώ, τὴν τῶν ὀκτακοσίων ὀγδοηκονταοκτὼ ψῆφον ἐπιδεικνύοντα, τουτέστι τὸν Ἰησοῦν, ἐκ πάντων συνεστῶτα τῶν ἀριθμῶν. καὶ διὰ τοῦτο ἄλφα <καὶ ωݲ ὀνομάζεσθαι αὐτόν τὴν γένεσιν σημαίνοντα.