Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

ἐγένετο οὖν τοῦ ὀνόματος ὅλου ἡ ἐκφώνησις στοιχείων <μὲν> τριάκοντα, συλλαβῶν τεσσάρων· ἕκαστον δὲ τῶν στοιχείων ἴδια γράμματα καὶ ἴδιον χαρακτῆρα καὶ ἰδίαν ἐκφώνησιν καὶ σχήματα καὶ εἰκόνας ἔχειν, καὶ μηθὲν αὐτῶν εἶναι, ὃ τὴν ἐκείνου καθορᾷ μορφήν, οὗπερ αὐτὸ στοιχεῖόν ἐστιν, οὐδὲ μὴν τὴν τοῦ πλησίον αὑτοῦ ἕκαστον ἐκφώνησιν γινώσκειιν, ἀλλ’ ὃ αὐτὸς ἐκφωνεῖ, ὡς τὸ πᾶν ἐκφωνοῦντα τὸ ὅλον ηγεῖ [*](γένεσιν, ἣν οὐδενὶ πώποτε οὔτε θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἀπεκάλυψε, τούτῳ μονωτάτῳ διηγήσασθαι οὕτως εἰποῦσαν· ὅτε τὸ πρῶτον ὁ πατὴρ ὤδινεν (pater cuius pater nemo est) ὁ ἀνεννόητος καὶ ἀνούσιος, ὁ μήτε ἄρρεν μήτε θῆλυ (s. zu Hipp. S. 82, 8), ἡθέλησεν αὐτοῦ τὸ ἄρρητον ῥητὸν ῥητὸν auch Epiph.) γενηθῆναι καὶ τὸ ἀόρατον μορφωθῆναι, ἤνοιξε τὸ στόμα καὶ προήκατο λόγον ὅμοιον αὐτῷ· ὃς παραστὰς ὑπέδειξεν αὐτῷ ὃ ἦν, αὐτὸς τοῦ ἀοράτου μορφὴ φανείς — τεσσάρων Ζ. 8) ἐπισυνῆψε τὴν δευτέραν, καὶ ἦν καὶ αὐτὴ στοιχείων τεσσάρων· ἑξῆς ἐλάλησε † et) τὴν τρίτην, καὶ ἦν καὶ καὶ < lat.) αὐτὴ (haec tat.) στοιχείων δεκαδύο. καὶ μετὰ ταῦτα ἐλάλησε, καὶ ἦν καὶ αὐτὴ στοιχείων δεκαδύο. ἐγένετο οὖν ἡ ἐκφώνησις τοῦ ὅλου ὀνόματος στοιχείων — πατρός (S. 175, 10).) [*](2 εἰποῦσαν Iren. ö.: εἰποῦσα Ρ αὐτοῦ Ρ: ὤδινέν Epiph., #x003E; ὁ ἀπάτωρ <καὶ> Diels (s. Iren.), ὁ αὐτοπάτωρ We. 3 ἀνενόητος Ρ 5 Iren, bei Epiph. (ostendit lat.) 6 μορφῆ Ρ 9 ἔπειτα συνῆψε] ἐπισυνῆψε Iren, bei Epiph., coniunxit et lat. καὶ αὐτὴ] haec Iren. lat. 10 ἑξῆς ἐλάλησε Iren. Miller: ἐξελάλησε Ρ στοιχείων (nicht στοιχείω) Ρ 11 καὶ αὐτὴ] αὕτη Diels 12 † μὲν Iren, bei Epiph. Miller 15 αὐτὸ Ρ (Iren, lat.): αὐτὸς Iren, bei Epiph. ö. 16 ἐστί, τόνου δὲ μι)ν Ρ, verb. Miller (s. Iren.) ἐστιν] † ἀλλ’ οὐδὲ γινώσκειν αὐτὸν Iren. αὐτοῦ Ρ 16 f γινώσκειν] seife Iren, lat., πολιορκεῖ Epiph. (πλεονεκτεῖν Epitome, Dindorf) 17 ἀλλ’ ὃ αὐτὸς ἐκρωνεῖ Iren. ö.: ἄλλο μηδὲ ἐκφωνεῖν Ρ αὐτὸ und ἐκφωνοῦν Holl τὸ ὅλον Iren.: ὅτι τὸ Ρ)

ἕκαστον γὰρ αὐτῶν μέρος ὄντα τοῦ ὅλου τὸν ἵδιον ἦχον ὡς τὸ πᾶν ὀνομάζειν κοὶ μὴ παύσασθαι ἠχοῦντα μέχρις ὅτου ἐπὶ τὸ ἔσχατον γράμμα τοῦ ἐσχάτου στοιχείου μονογλωττήσαντα καταντήσαι. τότε δὲ <καὶ> τὴν ἀποκατάστασιν ὅλων ἔφρ γενέσθαι, ὅταν τὰ πάντα κατελθόντα εἰς τὸ ὲν γράμμα μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ἐκφώνησιν ἠχήσῃ, τῆς τε ἐκφωνήσεως εἰκόνα τὸ ἀμὴν ὁμοῦ λεγόντων ἡμῶν ὑπέθετο εἶναι. τοὺς δὲ <φθόγγους> ὑπάρχειν τοὺς μορφοῦντας τὸν ἀνούσιον καὶ ἀγέννητον αἰῶνα, καὶ εἶναι τούτους μορφάς, ἃς ὁ κύριος ἀγγέλους εἴρηκε, τὰς διηνεκῶς βλεπούσας τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός.

Τὰ δὲ ὀνόματα τῶν στοιχείων τὰ κοινὰ καὶ ῥητὰ αἰῶνας καὶ λόγους καὶ ῥίζας καὶ σπέρματα καὶ πληρώματα καὶ καρποὺς ὠνόμασε· τὰ δὲ καθ᾿ ἕνα αὐτῶν καὶ ἑκάστου ἔδια ἐν τῷ ὀνόματι τῆς Ἐκκ(λη- σίας) ἐμπεριεχόμενα νοεῖσθαι.

ὧν στοιχείων τοῦ ἐσχάτου στοιχείου τὸ ὕστατον γράμμα φωνὴν προήκατο τὴν ἑαυτοῦ, οὗ ὁ ἦχος ἐξελθὼν #x003E; εἰκόνα τῶν στοιχείων στοιχεῖα ἴδια ἐγέννησεν, ἐξ ὧν τά τε ἐνταῦθα διακεκοσμῆσθαί φησι, καὶ τὰ πρὸ τούτων γεγενῆσθαι. τὸ μέντοι γράμμα αὐτό, οὗ ὁ ἦχος ἦν συνεπακολουθῶν τῷ ἤχῳ κάτω, ὑπὸ τῆς συλλαβῆς τῆς ἑαυτοῦ ἀνειλῆφθαι ἄνω λέγει εἰς ἀνα- πλήρωσιν τοῦ ὅλου, μεμενηκέναι δὲ εἰς τὰ κάτω τὸν ἦχον, ὥσπερ ἐ̓ξω ῥιφέντα.

τὸ δὲ στοιχεῖον αὐτό, ἀφ’ οὗ τὸ γράμμα σὺν τῇ ἐκφωνήσει τῇ ἁαυτοῦ κατῆλθε κάτω, γραμμάτων φησὶν εἶσὶν τριάκοντα, καὶ ἒν ἕκαστον τῶν τριάκοντα γραμμάτων ἐν ἑαυτῷ ἔχειν ἕτερα γράμματα, δι᾿ ὡν τὸ ὄνομα τοῦ γράμματος ὀνομάζεται, καὶ μὴν πάλιν [*](4 f vgl. Act. 4, 21 — 9 f Matth. 18, 10 —11 —S. 176, 20 wörtlich I 14,2. 3 S. 132 ff H.) [*](1 ὄντα Ρ: Epiph. ὄν, aber unumquemque enitn ipsorum, pars existens totiiis, . . . nominare lat. 2 παύσασθαι Iren. Miller: παίσας Ρ 3 f μονογλωττήσαντα Iren. ö.: μονογλωττήσαντι Ρ 4 καταντῆσαι Ρ (so Epiph., καταντήσαι Dind. deveniant lat.) † καὶ Iren. ö. 5 γενέσθαι Ρ Epipb.: futuram Iren. lat. 6 ἠχήσῃ] † τήν τε ἐκφώνησιν ἠχήση Ρ (Dublette) τῆς τε] ἧς Iren. εἰκόνα Iren.: ἱκανὰ Ρ 7 † φθόγγους Iren. Gö. 8 ἀγένητον Ρ 11 κοινὰ καὶ Iren, lat.: κοινὰ καὶ ῥήματα Ρ, ῥητὰ καὶ κοινὰ Iren, nach Epiph. 13 τὰ δὲ καθ’ ἔνα αὐτῶν Iren.: τὸ Μ’ ἑαυτῶν Ρ ἴδια Iren, ö.: ἰδία Ρ 14 νοεῖσθαι] † ἔφη Iren. ὡν Iren.: τῶν Ρ 15 ὕστατον Iren, lat, We.: ὔστερον Ρ Epiph. ὁ ὁ> Epiph. 16 κατ’ εἰκόνα Iren. ö.: ἱκανὰ Ρ, εἰκόνας Miller 17 Ρ 19 κάτω Iren. Miller: καὶ τῶ Ρ 20 τοῦ Iren. Miller: τούτου Ρ 21 σὺν τῇ Iren. Miller: συνέστη Ρ 22 κάτω] † ὃ Epiph. εἶναί φησι Epiph., aber ait esse Iren, lat, τριάκοντα] † γραμμάτων Ρ (Doublette) 24 μὴν πάλιν Ρ: αὖ πάλιν Epiph., rursus Iren. lat.)