Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

είοὶον οὖν κατ᾿ αὐτοὺς τρεῖς Χριστοί, ὁ έπιπροβληθεὶς ὑπὸ τοῦ Νοὸς καὶ τῆς Ἀληθείας μετὰ τοῦ άγίου πνεύματος, καὶ ὁ κοινὸς τοῦ πληρώματος Καρπὸς ἰσόζυγος τῆς ἴξω Σοφίας, ἥτις ἤτις καλεἰται καὶ αὐτὴ πνεῦθμα ἅγιον ὑποδεέστερον τοῦ πρώτου, καὶ τρίτος ὁ διὰ Μα- ρίας γεννγθεὶς εἰς έπανόρθωαιν τῆς κτίσεως τῆς καθ’ ήμᾶς.

Διὰ πλειόνων νομίζω αύτάρκως τὴν Οὐαλεντίνου Ούαλεντίνου Πυθαγόρειον ούσαιν ὑποτετυπῶσθαι. δοκεῖ δὲ καὶ δι᾿ έλέγχων τὰ δοκοῦντα αὐτοῖς ἐκθέμενον παύσασθαι. Πλάτων τοίνυν περὶ τοῦ παντὸς έκτιθέμενος μυστήρια μυστήρια πρὸς Διονύσιον τοιοῦτόν τινα τρόπον λέγων· »Φρασιέον δή σοι δι᾿ αἰνιγμάτων, ἴν Ε;

τι) ἡ δέλτος ἢ πόντου <ἢ γῆς> ἐν πιυχαῖς πάθῃ, ὁ άναγνοὺς μὴ γνῷ. ὧδε γὰρ ἔχει· περὶ τὸν πάντων βασιλέα πάντα ἐστί, κἀκείνου ἑνεκα πάντα, κἀκεῖνος αἴτιος πάντων τῶν καλῶν. δεύτερον πέρι τὰ δεύτερα, καὶ τρίτον πέρι τὰ τρίτα.

τοῦ δὲ βασιλέως πέρι <καὶ> ών εἶπον ἐστι τοιοῦτον. τὸ δὲ μετὰ τοῦτο ἡ ψυχὴ έπιξητεῖ μαθεῖν ὁποῖα ἄττα ἐστί, βλέπουσα εἰς τὰ έαυτῆς συγγενῆ, ὧν ούδὲν ἱκανῶς εχει. τοῦτ᾿ ἔστιν, ὠ ποῖ Διονυσίου καὶ Δωρίδος, τὸ ἐρώτημα, ὅ πάντων αἴτιόν ἐστι κακῶν· μᾶλλον δὲ ἡ περὶ τούτου φροντὶς ἐν τῇ φυχῆ έγγινομένη, ἥν ἐὰν μή τις ἐξαιρεθῇ, τῆς άλγθείας ὄντως οὐ μή ποτε [*](17—S. 167,9 Plato] Ερ. II 312 DE. 313 Α. 314 Α—C. — Auch Justin 1 60 und Athenagoras Apol. 23 benutzen die Stelle (Geffcken, Ajjologeten S. 212)) [*](1 θεοῦ ö.: τοῦ θεοῦ Η, μου Ρ 4 διορωμένων Ρ 6 + τὰ Roeper Bunsen 9 γεγενημένος Ρ πλήθη Ρ 13 αὕτη Ρ 15 πλειόνων <οὖν> We. 16 19 αἰνιγμῶν Plato < > Plato 20 < > Plato 22 καὶ ἐκεῖνο αἴτιον ἀπάντων Plato δεύτερον δὲ πέρι Plato περὶ Ρ, ebenso im Folgenden 23 — 26 τρίτα. ἡ οὖν άνθρωπινη περὶ αύτὰ ὀρέγεται μαθεῖν ποῖ’ ἄττα ἐστίν, βλέπουσα — ἔχ·ει. τοῦ δὴ βασιλέως περὶ καὶ ών εἐ͂πον — φυχή φησιν, ἀλλὰ ποῖόν τι μήν; τοῦτ’ ἔσιιν, ὠ παῖ Διονυσίου Plato 23 + καὶ Plato 24 τοῦ δὲ μετά τοῦτον Ρ ποτ᾿ Plato 27 φροντὶς] ὠδὶς Plato 28 ἐνγινομένη Ρ, ἐγγιγνομένη Plato ἤν εἰ μή τις ἐξαιρεθήσεται Plato)