Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

οὗτος δὴ καὶ ό κατὰ τὸν Σίμωνα μῦθος, ἀφ’ οὖ Οὐαλεντῖνος τὰς ἀφορμὰν λαβὼν ἄλλοις όνόμασι ἀμὀμεασι ὁ γὰρ Νοῦς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ Λόγος καὶ Ζωὴ καὶ Άνθρωπος καὶ Ἑκκλησία, οἱ Οὐαλεντίνου αἰῶνες, ὁμολογουμένως δἰσὶν αἱ Σίμωνος ἕξ ῤίξαι, Νοῦς Ἐπίνοια Φωνὴ Ὄνομα Λογισμὸς καὶ Ἑνθύμησις. ἀλλ᾿ ἐπεὶ ἱκανῶς ἰκανῶς ἐκτεθεῖθαι τὴν Σίμωνος μυθοποιίαν, ἴδωμεν τί λέγει καὶ Οὐαλεντῖνος.

Ἔατι μὲν οὖν ὴ Οὐαλεντίνου αἴρεσις Πυθαγορικὴν ἔχουσα καὶ Πλατωνικὴν τὴν ὑπόθεσιν. καὶ γὰρ Πλάτων ὁλως ἐν τῷ Τιμαίῳ [*](1 — 6 Iren: igitur borutn mystici sacerdotes libidinose quidem vivunt, magias autem perficiunt, quemadmodum potest unusquisque eorum. exorcismis et in- cantationibus utuntur; amatoria quoque et agogima et qui dicuntur paredri (s. zu S. 172, 15) et oniropompi et quaecumque sunt alia perierga apud eos studiose exercentur. imaginem quoque Simonis habent factam ad figuram lovis et Helenae in figuram Minervae et has adorant ... — — 7 vgl. auch Eus. K. G. II 13, 6 — 6 κύριον — κυρίαν] Bousset, Kyrios Cbi-istos S. 117 — 10 Act. 8, 20ff, ο. S. 135,5 Iren. 23, 1 — 13 ärer Bericht über Simons Ende) [*](1 μαγείαις Ρ nach Miller, aber a2 nur z. T. sichtbar, für l kaum ἐπαοιδαῖς Ρ, verb. Gö. vgl. Iren. 11 ταῦτα Ρ ἕως] ἕως] + δὲ ö. whol richtig Diels 13 τρίτη zieml. sicher P, τῇ Γίττῃ gut Hilg. S. 182 15 διὰ] δις falsch als Text von Ρ Miller 19 <ταὐτὰ> καλεῖ (vgl. S, 135, 1) We. 21 οἱ Ρ 24 περὶ Οὐαλεντίνου rot a. Rande 26 ὅλος Ρ, ὅλον? We.)