Fall of Troy
Quintus Smyrnaeus
Quintus Smyrnaeus. Fall of Troy. Way, Arthur S., editor. London: W. Heinemann; New York: The Macmillan Co., 1913.
- τῷ δʼ ἔπι δῖον ἔπεφνεν Ἀτύμνιον, ὅν ποτε Νύμφη
- Πηγασὶς ἠΰκομος σθεναρῷ τέκεν Ἠμαθίωνι
- Γρηνίκου ποταμοῖο παρὰ ῥόον· ἀμφὶ δʼ ἄρʼ αὐτῷ
- Πρωτέος υἷα δάϊξεν Ὀρέσβιον, ὅς τε μακεδνῆς
- Ἴδης ναιετάασκεν ὑπὸ πτύχας, οὐδέ ἑ μήτηρ
- δέξατο νοστήσαντα περικλειτὴ Πανάκεια,
- ἀλλʼ ἐδάμη παλάμῃσιν Ὀδυσσέος, ὅς τε καὶ ἄλλων
- πολλῶν θυμὸν ἔλυσεν ὑπʼ ἔλχεϊ μαιμώωντι
- κτείνων ὅν κε κίχῃσι περὶ νέκυν. ἀλλά μιν Ἄλκων
- υἱὸς ἀρηϊθόοιο Μεγακλέος ἔγχεϊ τύψε
- πὰρ γόνυ δεξιτερόν· περὶ δὲ κνημῖδα φαεινὴν
- ἔβλυσεν αἷμα κελαινόν· ὁ δʼ ἕλκεος οὐκ ἀλέγιζεν,
- ἀλλʼ ἄφαρ οὐτήσαντι κακὸν γένεθʼ, οὕνεκʼ ἄρʼ αὐτὸν
- ἱέμενον πολέμοιο διʼ ἀσπίδος οὔτασε δουρί·
- ὦσε δέ μιν μεγάλῃ τε βίῃ καὶ κάρτεϊ χειρὸς
- ὕπτιον ἐς γαῖαν· κανάχησε δέ οἱ πέρι τεύχη
- βλημένου ἐν κονίῃσι, περὶ μελέεσσι δὲ θώρηξ
- δεύετο φοινήεντι λύθρῳ· ὁ δὲ λοίγιον ἔγχος
- ἐκ χροὸς ἐξείρυσσε καὶ ἀσπίδος, ἕσπετο δʼ αἰχμῇ
- θυμὸς ἀπὸ μελέων, ἔλιπεν δέ μιν ἄμβροτος αἰών.