Selecta in Psalmos [Dub.]
Origen
Origenes. Origenis Opera Omnia, Volume 2 (Patrologia Graeca, Tomus 12). La Rue, Charles de, editor; La Rue, Charles Vincent de, editor. Paris: J. P. Migne, 1862.
Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε, Κύριε, τίς ὐποστήσεται, κ. τ. ἑ. Ἐὰν αἱ κατὰ (7) διάνοιαν ἁμαρτίαι, τὸν νοῦν ἀκάθαρτον ποιοῦσαι, τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως αὐτὸν ἀφιστῶσιν, οὐδεὶς ἀνθ ρώπυν καταξιωθήσεται γνώσεως. « Τίς γὰρ καυχήσεται ἁγνήν ἔχειν καρδίαν; » Ἤ τίς παῤῥησιάσεται καθαρὸς εἶναι ἀπὸ ἁμαρτιῶν; « Καὶ οὐδεὶς, φησὶ, καθαρὸς ἀπὸ ῥύπου, οὐδʼ ἂν ἐν μιᾷ ὥρᾳ ἡ ζωὴ αὐτοῦ. »
Ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστι, κ. τ. ἑ. Ὁ παρὰ τῷ Κυρίῳ (8) ἱλασμὸς τῶν ἀνομιῶν ὁ Χριστός ἔστιν· Αὐτὸς γὰρ ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν. » Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε, κ. τ. ἑ. Ἡ διὰ τοῦ Θεοῦ (9) ὄνομα ὑπομονὴ κρείττων τῆς διʼ ἄλλο τι. Καὶ εἰς λόγον τοῦ Κορίου γενομένη ἡ ψυχὴ, ἐπαινετῶς ὑπομένει.
Ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σοι· ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κόρον, κ. τ. ἑ. Ἡ ἐλπὶς (10) ἐκ δοκιμῆς πέφυκε γίνεσθαι, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐκ τῆς ὑπομονῆς, ἡ δὲ ὑπομονὴ ἐκ τῆς θλίψεως. ἡ δὲ θλίψις ἐκ τῆς ἐγκρατείας καὶ τῶν πειρασμῶν Τούτων δὲ αἴτιος ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ὅστις τῇ ὀρβῇ πίστει συνέζευκται. Πίστις δέ ἐστιν ἡ πρὸς τὰ μὴ κατειλημμένα συγκατάθεσις.
Καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ παοῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ, κ. τ. ἑ. Τοτηνικαῦτα (11) νοῦς ἀπαλλάσσεται τῶν κατὰ διάνοιαν ἁμαρτιῶν ἢ ἀνομιῶν, ὁπηνίκα ἂν γνώσεως καταξιωθῇ· ἡ γάρ [*](18 Exod. iii 3. 19 Prov. xx, 9. 20 Job. xiv, 4. 21 I Joan. ii, 2.) [*]((8) Ὁ παρὰ τῷ Κυρίῳ, etc. Catena Corderii.) [*]((9) Ἡ διὰ τοῦ Θεοῦ, etc. Eadem.) [*]((10) Ἡ ἐλπίς, etc. Schedæ Grabii.) [*]((11) Τοτηνικαῦτα, etc. Eædem.)
οιε, οὐχ ὑψώθη ἡ καρδία μου, οὐδὲ ἐμετεωσαν οἱ ὀφθαλμοί μου, κ. τ. ἑ. Αὗται φω 2) δικαίου ἐν χαρίσμασι μεγάλοις καὶ θαυμαμὴ τετυφωμένου, μηδὲ ὑπεραιρομένου, μηδὲ υμένου, ἀλλὰ καὶ ἐν τούτοις ταπεινοφρονοῦνμὴ ἐταπεινοφρόνουν, ἀλλὰ ὕψωσα τὴν ψυμου. Ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισμένον ἐπὶ τὴν ρα αὐτοῦ, ὡς ἀνταποδώσεις ἐπὶ τὴν ψυχήν κ. τ. ἑ. Ὡς ὁ Ἰσαὰκ (15) καὶ ὁ Σαμουὴλ ἀπεγαέσθησαν, οὕτως καὶ οὗτος ἐκείνους καὶ τοὺς υς αὐτοῖς μιμησάμενος. Οὐχ ὑψοῦται δὲ ἡ ψυχὴ ἀπογαλακτισθέντος τινὸς ὑψοῦντος αὐτὴν, ἀλλʼ ται ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ μητέρα, περὶ ἧς εἴρηται· δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστὶν, ἥτις ἐστὶ ρ ἡμῶν, » καὶ τὰ ἐξῆς.
οῦ αὐτοῦ. Τῇ τοῦ (14) ἀπογεγαλακτισμένου ψυἀποδίδωσιν ὁ Κύριος μισθὸν τῆς ἐπὶ τοσοῦτον βάσεως.
Ἐλπισάτω Ἰσραήλ ἐπὶ τὸν Κύριον ἀπὸ τοῦ καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος, κ. τ. ἑ. Ἐν μὲν τῇ (15) ταύτης ᾠδῇ λέλεκται· « Ἀπὸ φυλακῆς πρωῖας σάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον· » ἐν δὲ ταύτῃ ἕως πότε; « Διὰ τὸ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ νος. » Μετʼ ἐκεῖνον γάρ τις ἀπολαύει τὰ ἐλπιζό