Selecta in Psalmos [Dub.]

αὐτοῦ. Γυνὴ τοῦ νοῦ (97) ἡ σοφία ἐστίν. σθητι γὰρ, φησὶν, αὐτῆς, καὶ τηρήσει σε. ον αὐτὴν, ἵνα σε περιλάβῃ, καὶ κτήσῃ ἀπʼ αὐγους σοφούς. » — « Εἶπον τὴν σοφίαν ἀδελφὴν ναι· » ἀδελφὴν δὲ αὐτὴν ὀνομάζει, διότι καὶ ἐκ τοῦ Πατρὸς πάντων ἐστί. Μνημονευτέον δὲ ῦ Ἀβραὰμ πῶς τὴν ἰδίαν γυναῖκα ὠνόμασεν ν, πάντως τοῦ βουλομένου τὴν σοφίαν εἶναι ὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούτὸν Κόρον, κ. τ. ἑ. Ὁ λεγόμενος (98) ἅνς διὰ τὸ φοβεῖσθαι τὸν Κύριον ἀγρὸν ἔχει ν δὲ ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας αὐτοῦ τὴν α· νεόφυτα δὲ ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης τοὺς υἱούς.

ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου, κ. τ. ἑ. Καὶ ν (99) φησιν· « Ἀγαθὸς ἀνὴρ κληρονομήσει ἱῶν. »

ονάκις ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητός μου.

δὴ Ἰσραὴλ, κ. τ. ἑ. Ὁ ἐκ παίδων (1) όμενος ταῦτα ἐρεῖ, καὶ ἐν τῷ πολλάκις πεσθαι νικήσας τοὺς πολεμίους· καὶ ὁ φάσκων· ὸς ὁ τρέφων με ἐκ νεότητός μου. » κρυναν τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, κ. τ. ἑ. Χρής τοῦτο (2) τὸ, « Οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι ἁμαρς σχοινίῳ μακρῷ, καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι δατὰς ἀνομίας. » Ὅσῳ δέ τις μακρύνει τὴν ἀνουτοῦ, τοσούτῳ μακρύνει ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ. Θήτωσαν ὡσεὶ χόρτος δωμάτων, ὃς πρὸ σπεσθῆναι ἐξηράνθη, κ. τ. ἑ. Ἡ διδασκαλία [*](em. ii, 21. 3 Prov. iv, 6, 8. 14 ibid. vii, 4. 13 ibid. xiii, 22 14 Gen. xlviii, 15. 17 Isai. v, 18)

Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοι, Κύριε, κ. τ. ἑ. Οὐκ ἐξ ἐπιπολῆς (4), ἀλλʼ ἐκ τῶν ἐν ἑαυτῷ βαθέων κέκραγε πρὸς Κύριον. Τὸ δὲ « ἐκέκραξά σοι, » ἕτερον τυγχάνον τοῦ « ἐκέκραξα πρὸς σὲ, » δύναται ση μαίνειν, ὅτι μεγάλως καὶ μεγάλῃ φωνῇ (νοητῶ, δὴ μεγάλῃ) ἐθεολόγησα. Ὁ μὲν οὖν φαῦλος τοῖς χείλεσι τιμᾷ Κύριον, πόῤῥω ἀπέχων ἀπʼ αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ· ὁ δὲ μακάριος, τῷ τὸ πνεῦμα κράζειν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ἐκ βαθέων ἐκέκραγε πρὸς τὸν Κύριον.

Τοῦ αὐτοῦ. Ὁ τὰ βάθη (5) ἐρευνῶν τοῦ Θεοῦ, εὗτος ἐκ βαθέων κράζει πρὸς Κύριον.

Γενηθήτω τὰ ὧτά σου προσέχοντα, κ. τ. ἑ. Τὰ ὧτα (6) Κυρίου καλεῖ τὴν ἐπακουστικὴν εὐχῶν δύναμιν αὐτοῦ.