Selecta in Psalmos [Dub.]

Τοῦ αὐτοῦ. Εἰ φόβος Κυρίου (93) προστίθησιν ἡμέρας, μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον.

Τοῦ αὐτοῦ. Εἰ ὁ πορευόμενος (94) ὀρθῶς φοβεῖται τὸν Κύριον, μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον.

ὐς πότις τῶν καρπῶι· σου φάγεσσαι, κ τ. σῳ πλείους (95) οἱ πόνοι τῶν καρπῶν, τοσούτῳ υς αἱ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι τροφαί. Πόνους δὲ τῶν ἐν ταῖς χερσὶ μελῶν, ἃ καρποὶ ὀνομάι. Ἀγαθοὶ οὖν οἱ πόνοι τῶν καρπῶν καὶ τρόφιφʼ ὧν ἀναβαίνομεν ἐπὶ τὸν ζῶντα ἅρτον.

γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐβηνοῦσα ἐν τοῖς σι τῆς οἰκίες σου· οἱ υίοί σου ὡς νεόφυτε ν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου, κ. τ. ἑ. Οὐδεὶς ριος (96) τοῦ Θεοῦ τούτων τσύξεται· οὐ γάρ ωματικὰ. ἀλλὰ πνευματικὰ, περὶ ὧν ταῦτα λέι. Ὅτε ἀμπελῶνες καὶ ἐλαιῶνες εὐλογοῦνται δικαίων, τροπολογητέον εἶς γυναῖκα καὶ υἶοὺς όγον, ἥτοι αὐτολεξεί. Ἤ ὅτι σοφία μὲν ἡ γυνὴ, ις δὲ οἱ υἱοἱ. Γυνὴ δὲ, ἡ οὖσα μερὶς ἀγαθὴ, ἢ ὰ τῷ Σολομῶντι ἀνδρεία, ἄμπελός ἐστιν εὐθη, καὶ μάλιστα ὅτε οἰκουρός ἐστιν ἀγαθή. Ἡ δὲ ιαύτη γυνὴ ἐξ ἀμπέλου ἐστὶ Σοδόμων· καὶ λέδ᾿ ἂν πρὸς μεταβάλλουσαν εἰς τὸ χεῖρον γυΠῶς ἐστράφης εἰς πικρίαν, ἡ ἄμπελος ἡ ία; »

αὐτοῦ. Γυνὴ τοῦ νοῦ (97) ἡ σοφία ἐστίν. σθητι γὰρ, φησὶν, αὐτῆς, καὶ τηρήσει σε. ον αὐτὴν, ἵνα σε περιλάβῃ, καὶ κτήσῃ ἀπʼ αὐγους σοφούς. » — « Εἶπον τὴν σοφίαν ἀδελφὴν ναι· » ἀδελφὴν δὲ αὐτὴν ὀνομάζει, διότι καὶ ἐκ τοῦ Πατρὸς πάντων ἐστί. Μνημονευτέον δὲ ῦ Ἀβραὰμ πῶς τὴν ἰδίαν γυναῖκα ὠνόμασεν ν, πάντως τοῦ βουλομένου τὴν σοφίαν εἶναι ὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούτὸν Κόρον, κ. τ. ἑ. Ὁ λεγόμενος (98) ἅνς διὰ τὸ φοβεῖσθαι τὸν Κύριον ἀγρὸν ἔχει ν δὲ ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας αὐτοῦ τὴν α· νεόφυτα δὲ ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης τοὺς υἱούς.

ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου, κ. τ. ἑ. Καὶ ν (99) φησιν· « Ἀγαθὸς ἀνὴρ κληρονομήσει ἱῶν. »

ονάκις ἐπολέμησάν με ἐκ νεότητός μου.

δὴ Ἰσραὴλ, κ. τ. ἑ. Ὁ ἐκ παίδων (1) όμενος ταῦτα ἐρεῖ, καὶ ἐν τῷ πολλάκις πεσθαι νικήσας τοὺς πολεμίους· καὶ ὁ φάσκων· ὸς ὁ τρέφων με ἐκ νεότητός μου. » κρυναν τὴν ἀνομίαν αὐτῶν, κ. τ. ἑ. Χρής τοῦτο (2) τὸ, « Οὐαὶ οἱ ἐπισπώμενοι ἁμαρς σχοινίῳ μακρῷ, καὶ ὡς ζυγοῦ ἱμάντι δατὰς ἀνομίας. » Ὅσῳ δέ τις μακρύνει τὴν ἀνουτοῦ, τοσούτῳ μακρύνει ἑαυτὸν ἀπὸ τοῦ Θεοῦ. Θήτωσαν ὡσεὶ χόρτος δωμάτων, ὃς πρὸ σπεσθῆναι ἐξηράνθη, κ. τ. ἑ. Ἡ διδασκαλία [*](em. ii, 21. 3 Prov. iv, 6, 8. 14 ibid. vii, 4. 13 ibid. xiii, 22 14 Gen. xlviii, 15. 17 Isai. v, 18)

Ἐκ βαθέων ἐκέκραξά σοι, Κύριε, κ. τ. ἑ. Οὐκ ἐξ ἐπιπολῆς (4), ἀλλʼ ἐκ τῶν ἐν ἑαυτῷ βαθέων κέκραγε πρὸς Κύριον. Τὸ δὲ « ἐκέκραξά σοι, » ἕτερον τυγχάνον τοῦ « ἐκέκραξα πρὸς σὲ, » δύναται ση μαίνειν, ὅτι μεγάλως καὶ μεγάλῃ φωνῇ (νοητῶ, δὴ μεγάλῃ) ἐθεολόγησα. Ὁ μὲν οὖν φαῦλος τοῖς χείλεσι τιμᾷ Κύριον, πόῤῥω ἀπέχων ἀπʼ αὐτοῦ τῇ καρδίᾳ· ὁ δὲ μακάριος, τῷ τὸ πνεῦμα κράζειν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, ἐκ βαθέων ἐκέκραγε πρὸς τὸν Κύριον.

Τοῦ αὐτοῦ. Ὁ τὰ βάθη (5) ἐρευνῶν τοῦ Θεοῦ, εὗτος ἐκ βαθέων κράζει πρὸς Κύριον.

Γενηθήτω τὰ ὧτά σου προσέχοντα, κ. τ. ἑ. Τὰ ὧτα (6) Κυρίου καλεῖ τὴν ἐπακουστικὴν εὐχῶν δύναμιν αὐτοῦ.

Ἐὰν ἀνομίας παρατηρήσῃς, Κύριε, Κύριε, τίς ὐποστήσεται, κ. τ. ἑ. Ἐὰν αἱ κατὰ (7) διάνοιαν ἁμαρτίαι, τὸν νοῦν ἀκάθαρτον ποιοῦσαι, τῆς τοῦ Θεοῦ γνώσεως αὐτὸν ἀφιστῶσιν, οὐδεὶς ἀνθ ρώπυν καταξιωθήσεται γνώσεως. « Τίς γὰρ καυχήσεται ἁγνήν ἔχειν καρδίαν; » Ἤ τίς παῤῥησιάσεται καθαρὸς εἶναι ἀπὸ ἁμαρτιῶν; « Καὶ οὐδεὶς, φησὶ, καθαρὸς ἀπὸ ῥύπου, οὐδʼ ἂν ἐν μιᾷ ὥρᾳ ἡ ζωὴ αὐτοῦ. »

Ὅτι παρὰ σοὶ ὁ ἱλασμός ἐστι, κ. τ. ἑ. Ὁ παρὰ τῷ Κυρίῳ (8) ἱλασμὸς τῶν ἀνομιῶν ὁ Χριστός ἔστιν· Αὐτὸς γὰρ ἱλασμός ἐστι περὶ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν. » Ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὑπέμεινά σε, Κύριε, κ. τ. ἑ. Ἡ διὰ τοῦ Θεοῦ (9) ὄνομα ὑπομονὴ κρείττων τῆς διʼ ἄλλο τι. Καὶ εἰς λόγον τοῦ Κορίου γενομένη ἡ ψυχὴ, ἐπαινετῶς ὑπομένει.

Ὑπέμεινεν ἡ ψυχή μου εἰς τὸν λόγον σοι· ἤλπισεν ἡ ψυχή μου ἐπὶ τὸν Κόρον, κ. τ. ἑ. Ἡ ἐλπὶς (10) ἐκ δοκιμῆς πέφυκε γίνεσθαι, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐκ τῆς ὑπομονῆς, ἡ δὲ ὑπομονὴ ἐκ τῆς θλίψεως. ἡ δὲ θλίψις ἐκ τῆς ἐγκρατείας καὶ τῶν πειρασμῶν Τούτων δὲ αἴτιος ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ὅστις τῇ ὀρβῇ πίστει συνέζευκται. Πίστις δέ ἐστιν ἡ πρὸς τὰ μὴ κατειλημμένα συγκατάθεσις.

Καὶ αὐτὸς λυτρώσεται τὸν Ἰσραὴλ ἐκ παοῶν τῶν ἀνομιῶν αὐτοῦ, κ. τ. ἑ. Τοτηνικαῦτα (11) νοῦς ἀπαλλάσσεται τῶν κατὰ διάνοιαν ἁμαρτιῶν ἢ ἀνομιῶν, ὁπηνίκα ἂν γνώσεως καταξιωθῇ· ἡ γάρ [*](18 Exod. iii 3. 19 Prov. xx, 9. 20 Job. xiv, 4. 21 I Joan. ii, 2.) [*]((8) Ὁ παρὰ τῷ Κυρίῳ, etc. Catena Corderii.) [*]((9) Ἡ διὰ τοῦ Θεοῦ, etc. Eadem.) [*]((10) Ἡ ἐλπίς, etc. Schedæ Grabii.) [*]((11) Τοτηνικαῦτα, etc. Eædem.)

οιε, οὐχ ὑψώθη ἡ καρδία μου, οὐδὲ ἐμετεωσαν οἱ ὀφθαλμοί μου, κ. τ. ἑ. Αὗται φω 2) δικαίου ἐν χαρίσμασι μεγάλοις καὶ θαυμαμὴ τετυφωμένου, μηδὲ ὑπεραιρομένου, μηδὲ υμένου, ἀλλὰ καὶ ἐν τούτοις ταπεινοφρονοῦνμὴ ἐταπεινοφρόνουν, ἀλλὰ ὕψωσα τὴν ψυμου. Ὡς τὸ ἀπογεγαλακτισμένον ἐπὶ τὴν ρα αὐτοῦ, ὡς ἀνταποδώσεις ἐπὶ τὴν ψυχήν κ. τ. ἑ. Ὡς ὁ Ἰσαὰκ (15) καὶ ὁ Σαμουὴλ ἀπεγαέσθησαν, οὕτως καὶ οὗτος ἐκείνους καὶ τοὺς υς αὐτοῖς μιμησάμενος. Οὐχ ὑψοῦται δὲ ἡ ψυχὴ ἀπογαλακτισθέντος τινὸς ὑψοῦντος αὐτὴν, ἀλλʼ ται ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ μητέρα, περὶ ἧς εἴρηται· δὲ ἄνω Ἱερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστὶν, ἥτις ἐστὶ ρ ἡμῶν, » καὶ τὰ ἐξῆς.

οῦ αὐτοῦ. Τῇ τοῦ (14) ἀπογεγαλακτισμένου ψυἀποδίδωσιν ὁ Κύριος μισθὸν τῆς ἐπὶ τοσοῦτον βάσεως.

Ἐλπισάτω Ἰσραήλ ἐπὶ τὸν Κύριον ἀπὸ τοῦ καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος, κ. τ. ἑ. Ἐν μὲν τῇ (15) ταύτης ᾠδῇ λέλεκται· « Ἀπὸ φυλακῆς πρωῖας σάτω Ἰσραὴλ ἐπὶ τὸν Κύριον· » ἐν δὲ ταύτῃ ἕως πότε; « Διὰ τὸ ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ νος. » Μετʼ ἐκεῖνον γάρ τις ἀπολαύει τὰ ἐλπιζό

Μνήσθητι, Κύριε, τοῦ Δαυῒδ, καὶ πάσης τῆς αότητος αὐτοῦ, κ. τ. ἑ. Ἐκείνου μνημονεύει (16) Κύριος τοῦ ἐν ᾧ γίνεται, κἀκείνου οὐ μνημονεύει ἐν ᾧ οὐ γίνεται. Εἰ δὲ πραότητος μνημονεύει ὁ ριος, πολλῆς ἀοργησίας χρεία, ἵνα τις δέξηται τὸν ριον. Πραότης γάρ ἐστιν ἀταραξία θυμοῦ κατὰ έρησιν ἡδονῶν προσγινομένη φθαρτῶν.

Τοῦ αὐτοῦ. Ἀντὶ « πραότητος (17), Ἀκύλας κακουχίαν » ἐξέδωκεν· ὁ δὲ Σύμμαχος « κάκωσιν, » δὲ πέμπτη « ταπείνωσιν. »