Selecta in Psalmos [Dub.]

Origen

Origenes. Origenis Opera Omnia, Volume 2 (Patrologia Graeca, Tomus 12). La Rue, Charles de, editor; La Rue, Charles Vincent de, editor. Paris: J. P. Migne, 1862.

Μακάριοι πάντες οἰ φοβούμενοι τόν Κύριον, οἱ πορευόμενοι ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ, κ. τ. ἐ. Πολλαὶ ὁδοὶ (92) Κυρίου, ἐν αἷς οἱ πορευόμενοι μακάριο, ἀφʼ ὧν ἔστιν ὁδεῦσαι ἐπὶ τὸν εἰπόντα· « Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς, » ὡς ἀπὸ τῶν πολλῶν μαργαριτῶν ἐπὶ τὸν πολύτιμον ἕνα. Εἰ μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, οἱ μὴ φοβούμενοι τὸν Κύριον οὐ μακάριοι· ἐπεὶ μὴ οὕτως μακάριοι οἱ ἕξω βαλόντες τὸν φόβον. Οἱ δὲ φοβούμενοι τὸν Κύριον πορεύονται ἐν ταῖς ὁδοῖς αὐτοῦ. Εἰ δέ τις μὴ πορεύεται, οὐ φοβεῖται.

Τοῦ αὐτοῦ. Εἰ φόβος Κυρίου (93) προστίθησιν ἡμέρας, μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον.

Τοῦ αὐτοῦ. Εἰ ὁ πορευόμενος (94) ὀρθῶς φοβεῖται τὸν Κύριον, μακάριοι πάντες οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον.

[*](11 Joan. xiv 6)[*]((91*) Ἡ κλπρονοία, etc. Catena Corderii.)[*]((92) Πολλαὶ ὀδοὶ, etc. Catena Corderii.)[*]((93) Εἰ φόβος Κυρίου, etc. Schedæ Grabii.)[*]((94) Εἰ ὁ πορευόμενος, etc. Eædem.)
1645

ὐς πότις τῶν καρπῶι· σου φάγεσσαι, κ τ. σῳ πλείους (95) οἱ πόνοι τῶν καρπῶν, τοσούτῳ υς αἱ ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι τροφαί. Πόνους δὲ τῶν ἐν ταῖς χερσὶ μελῶν, ἃ καρποὶ ὀνομάι. Ἀγαθοὶ οὖν οἱ πόνοι τῶν καρπῶν καὶ τρόφιφʼ ὧν ἀναβαίνομεν ἐπὶ τὸν ζῶντα ἅρτον.

γυνή σου ὡς ἄμπελος εὐβηνοῦσα ἐν τοῖς σι τῆς οἰκίες σου· οἱ υίοί σου ὡς νεόφυτε ν κύκλῳ τῆς τραπέζης σου, κ. τ. ἑ. Οὐδεὶς ριος (96) τοῦ Θεοῦ τούτων τσύξεται· οὐ γάρ ωματικὰ. ἀλλὰ πνευματικὰ, περὶ ὧν ταῦτα λέι. Ὅτε ἀμπελῶνες καὶ ἐλαιῶνες εὐλογοῦνται δικαίων, τροπολογητέον εἶς γυναῖκα καὶ υἶοὺς όγον, ἥτοι αὐτολεξεί. Ἤ ὅτι σοφία μὲν ἡ γυνὴ, ις δὲ οἱ υἱοἱ. Γυνὴ δὲ, ἡ οὖσα μερὶς ἀγαθὴ, ἢ ὰ τῷ Σολομῶντι ἀνδρεία, ἄμπελός ἐστιν εὐθη, καὶ μάλιστα ὅτε οἰκουρός ἐστιν ἀγαθή. Ἡ δὲ ιαύτη γυνὴ ἐξ ἀμπέλου ἐστὶ Σοδόμων· καὶ λέδ᾿ ἂν πρὸς μεταβάλλουσαν εἰς τὸ χεῖρον γυΠῶς ἐστράφης εἰς πικρίαν, ἡ ἄμπελος ἡ ία; »

αὐτοῦ. Γυνὴ τοῦ νοῦ (97) ἡ σοφία ἐστίν. σθητι γὰρ, φησὶν, αὐτῆς, καὶ τηρήσει σε. ον αὐτὴν, ἵνα σε περιλάβῃ, καὶ κτήσῃ ἀπʼ αὐγους σοφούς. » — « Εἶπον τὴν σοφίαν ἀδελφὴν ναι· » ἀδελφὴν δὲ αὐτὴν ὀνομάζει, διότι καὶ ἐκ τοῦ Πατρὸς πάντων ἐστί. Μνημονευτέον δὲ ῦ Ἀβραὰμ πῶς τὴν ἰδίαν γυναῖκα ὠνόμασεν ν, πάντως τοῦ βουλομένου τὴν σοφίαν εἶναι ὺ οὕτως εὐλογηθήσεται ἄνθρωπος ὁ φοβούτὸν Κόρον, κ. τ. ἑ. Ὁ λεγόμενος (98) ἅνς διὰ τὸ φοβεῖσθαι τὸν Κύριον ἀγρὸν ἔχει ν δὲ ἐν τοῖς κλίτεσι τῆς οἰκίας αὐτοῦ τὴν α· νεόφυτα δὲ ἐλαιῶν κύκλῳ τῆς τραπέζης τοὺς υἱούς.

ἴδοις υἱοὺς τῶν υἱῶν σου, κ. τ. ἑ. Καὶ ν (99) φησιν· « Ἀγαθὸς ἀνὴρ κληρονομήσει ἱῶν. »